ทะลุมิติไปเป็นสาวน้อยนำโชคของครอบครัวชาวนา นิยาย บท 323

ซูเสี่ยวลู่ “...”

ตาเฒ่าอู๋มีสีหน้าเคร่งขรึม “รู้จักหยิบขึ้นมา ก็ต้องรู้จักวางลง จะมามัวคร่ำครวญฟูมฟายเพราะผู้ชายคนเดียวไม่ได้ ได้ยินหรือไม่”

ซูเสี่ยวลู่ “...”

อาจารย์ ข้ายังไม่ถึงเก้าขวบเลยนะ ท่านจะพูดอะไรที่ฟังดูน่ากลัวเช่นนี้ทำไม?

ตาเฒ่าอู๋ยิ่งคิดก็ยิ่งหดหู่ เขามองไปที่ซูเสี่ยวลู่ “ไม่ได้ เจ้าต้องรีบรับปากอาจารย์เดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้น การฝึกฝนครั้งนี้ถือว่าเจ้าสอบไม่ผ่าน”

เมื่อคิดว่าศิษย์รักอันเป็นดั่งแก้วตาดวงใจของเขาอาจจะต้องมาเจ็บช้ำระกำใจเพราะเรื่องความรักในภายภาคหน้า หัวใจของตาเฒ่าอู๋ก็เจ็บปวดรวดร้าว ผู้ชายเฮงซวยคนไหน กล้ามาทำร้ายศิษย์ของเขา มาหนึ่งคน ฆ่าหนึ่งคน

จิตใจผู้หญิงนั้นลึกล้ำราวกับเข็มในมหาสมุทร ทั้งยุ่งยากและยากจะหยั่งถึง เมื่อคิดว่าซูเสี่ยวลู่อาจจะมามัวรีรออึกอักเพราะผู้ชายเพียงคนเดียว ตาเฒ่าอู๋ก็รู้สึกไม่สบายใจไปทั้งตัว

เขารู้สึกโกรธยิ่งนัก!

ด้วยความโกรธที่ราวกับปกป้องลูกสัตว์ตัวน้อยเช่นนี้ แน่นอนว่าซูเสี่ยวลู่ทำได้เพียงรับปากเขา นางรับรองกับตาเฒ่าอู๋ว่า นางจะไม่มีวันเป็นคนหัวดื้ออย่างแน่นอน ผู้ชายนั้นมีค่า แต่เสรีภาพมีค่ายิ่งกว่า หากเป็นไปเพื่ออิสรภาพแล้ว ผู้ชายก็สามารถสละทิ้งได้ นางจะไม่เลือกคบกับผู้ชายหลายใจอย่างแน่นอน หากเขาคิดนอกใจ นางจะลงมืออย่างไม่ลังเล!

ตาเฒ่าอู๋กำกับดูแลให้ซูเสี่ยวลู่เขียนสัญญาเป็นลายลักษณ์อักษร จากนั้นจึงรู้สึกสบายใจขึ้น เขาลูบผมของซูเสี่ยวลู่อย่างอ่อนโยนพลางกล่าวว่า “เช่นนี้ อาจารย์ก็วางใจแล้ว พวกเราจะอยู่ที่นี่ต่ออีกสักสองสามวันแล้วค่อยกลับ”

ศิลาทารกในท้องของอิ่นฮูหยินได้รับการแก้ไขแล้ว ต่อไปอีกสองสามวันจะคอยสังเกตอาการของอิ่นฮูหยิน รอจนกว่านางจะฟื้นตัวดี กินอิ่ม นอนหลับ เดินเหินได้คล่องแคล่ว จึงจะสามารถเดินทางกลับได้

ซูเสี่ยวลู่พยักหน้า “ได้ ท่านอาจารย์ เช่นนั้นข้าขอตัวกลับไปนอนพักสักครู่”

การจดจ่ออยู่กับการผ่าท้องของอิ่นฮูหยินนั้นทำให้นางรู้สึกเหนื่อยล้า

ตาเฒ่าอู๋โบกมือ “ไปเถิด ไปเถิด นอนพักให้นานๆ ก็ไม่เป็นไร ทางโน้นตอนนี้ยังไม่ต้องการเจ้า”

ซูเสี่ยวลู่คิดว่าอิ่นฉางซุ่นคงจะอยู่เป็นเพื่อนอิ่นฮูหยิน ไม่ว่าจะเป็นเพราะความรู้สึกผิดหรืออะไรก็ตาม ตอนนี้เขาคงจะอยู่เคียงข้างอิ่นฮูหยิน คอยเฝ้าดูแลนาง

ซูเสี่ยวลู่กลับห้องไปนอนพักผ่อน

ตาเฒ่าอู๋ยิ้มแย้มเก็บกระดาษสัญญาอย่างดี

ณ เรือนหลัก

อิ่นฉางซุ่นนั่งอยู่ข้างๆ อิ่นฮูหยินและเฝ้าดูนางอยู่ตลอด

เมื่อมองไปยังใบหน้าซีดเซียวและอ่อนแอของอิ่นฮูหยิน ในใจอิ่นฉางซุ่นรู้สึกผิดอย่างมาก

อิ่นฮูหยินนอนหลับไปได้ไม่นานก็ตื่นขึ้น เมื่อเห็นแววตาสำนึกผิดของอิ่นฉางซุ่น นางก็เอ่ยปากอย่างอ่อนแรง “นายท่านเฝ้าข้าอยู่ตลอดเลยหรือ?”

“ฮูหยิน ลูก เจ้าอยากดูสักหน่อยหรือไม่?”

ในที่สุดเด็กที่ตั้งครรภ์มาสี่ปีก็คลอดออกมาแล้ว เป็นเด็กผู้ชาย แต่เขาจากไปแล้ว ทั้งตัวเป็นสีดำคล้ำ แขนขาแข็งทื่อ เขาตัวใหญ่กว่าทารกปกติมาก

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน