ทะลุมิติไปเป็นสาวน้อยนำโชคของครอบครัวชาวนา นิยาย บท 49

จ้าวซื่อยิ้มบางๆ ก่อนจะลงมือต้มน้ำและล้างทุกอย่าง

บนชั้นเหนือเตา มีเนื้อหมูน้ำค้างเรียงอยู่สิบกว่าก้อน หนักรวมกันน่าจะถึงร้อยสองร้อยชั่งได้

ดูจากสภาพแล้ว น่าจะเพิ่งผ่านการรมควันมาไม่นาน

จ้าวซื่อคาดเดาในใจว่า ตาเฒ่าอู๋น่าจะชอบกินเนื้อเอามากๆ ส่วนถังข้าวก็เต็มไปด้วยข้าวขาว

จ้าวซื่อรู้สึกกลุ้มใจเล็กน้อย เพราะนางไม่พบข้าวโพดหรือธัญพืชอื่นๆ หากจะหุงข้าว ก็จะต้องเป็นข้าวขาวล้วนๆ ใช่หรือไม่?

นางวางข้อสงสัยเหล่านี้ไว้ก่อน หลังจากทำความสะอาดครัวเรียบร้อยแล้ว นางก็เริ่มต้มยาให้ซูซานหลาง

ซูฉงกับซูหวาเชื่อฟังดีมาก ช่วยกันผ่าฟืนและกวาดลานจนสะอาด

หลังทำทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย ทั้งสองคนก็เข้าไปช่วยที่ห้องครัว

จ้าวซื่อต้มยาเสร็จแล้ว ก็ยกยาไปให้ซูซานหลางดื่ม

หลังจากนั้น นางถึงได้มีเวลาป้อนนมให้ซูเสี่ยวลู่

แต่ซูเสี่ยวลู่ไม่ยอมกิน นางเริ่มร้องไห้เสียงดัง “อื้อ อื้อ อื้อ…...”

นางใกล้จะทนไม่ไหวแล้ว เพราะอยากจะปัสสาวะและขับถ่ายออกมา

แต่ตอนนี้ไม่มีผ้าอ้อม นางจึงต้องส่งสัญญาณให้จ้าวซื่อเข้าใจว่า ถึงเวลาที่จะต้องช่วยจับนางถ่ายแล้ว

เพื่อครอบครัวนี้ นางไม่สามารถทำอะไรได้เลย ทำได้แค่เป็นเด็กว่านอนสอนง่าย และไม่สร้างความลำบากให้ใคร

ซูเสี่ยวลู่ไม่ยอมกิน ร้องไห้ไปพักหนึ่งจ้าวซื่อก็เข้าใจ

พาซูเสี่ยวลู่ไปจัดการเรื่องปัสสาวะและขับถ่าย พอเสร็จแล้วซูเสี่ยวลู่ก็จดจ่ออยู่กับการกิน และนอนหลับไปอย่างว่าง่าย

ซูซานหลางดื่มยาจนรู้สึกดีขึ้น จากนั้นทั้งครอบครัวก็รวมตัวกัน

จ้าวซื่อพูดว่า "พ่อ ท่านพักผ่อนเถอะ ฟ้าก็ใกล้มืดแล้ว ท่านหมออู๋ยังไม่กลับมา ข้าจะไปทำอาหารรอเขากลับมา"

ซูซานหลางพยักหน้า

จ้าวซื่อพาซูฉงกับซูฮวาไปที่ห้องครัว นางไม่รู้ว่าตาเฒ่าอู๋ชอบอะไร จึงทำเท่าที่พอทำได้ นางไปเก็บผักจากแปลงผักด้านหลัง แล้วล้างเนื้อหมูน้ำค้างมาหนึ่งชิ้น

ผัดหมู จากนั้นก็ปรุงผักและหุงข้าว

ฟ้ามืดลงแล้ว ตาเฒ่าอู๋ก็กลับมา เขาวางตะกร้าสะพายหลังลง

จ้าวซื่อรีบไปที่ครัว ตักข้าวและยกอาหารทั้งหมดไปไว้ที่เรือนหลัก

ตาเฒ่าอู๋ล้างมือและเข้ามาในเรือน จ้าวซื่อก็ถอยออกไปแล้ว ช่างระมัดระวังเหลือเกิน ตาเฒ่าอู๋ขมวดคิ้ว แต่ไม่ได้สนใจนาง

เมื่อเห็นข้าวเต็มถ้วยพร้อมกับเนื้อหนึ่งจาน ตาเฒ่าอู๋กินไปได้ไม่กี่คำก็เหมือนนึกอะไรขึ้นได้ เขาลุกขึ้นยืนและออกไปที่เรือนเล็กอย่างรวดเร็ว พบว่าครอบครัวนี้ยังไม่ได้กินข้าว หลังจากตาเฒ่าอู๋เดินเข้ามา จ้าวซื่อก็รีบลุกขึ้นยืน ดูท่าทีจะกังวลและประหม่าเล็กน้อย

ตาเฒ่าอู๋ถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “พวกเจ้ากินอะไรแล้วหรือยัง?”