ทะลุมิติไปเป็นสาวน้อยนำโชคของครอบครัวชาวนา นิยาย บท 50

"ขอบคุณขอรับท่านปู่"

ซูฉงถือถ้วยและตะเกียบไว้ พร้อมพยักหน้าอย่างว่าง่าย เขายังไม่ขยับตะเดียบ แต่กล่าวคำขอบคุณก่อน เมื่อเห็นตาเฒ่าอู๋อายุมาก เขาจึงพูดว่าขอบคุณขอรับท่านปู่ เขาจำได้ว่าเมื่อก่อนท่านพ่อเคยบอกไว้ว่า ชายชราในหมู่บ้าน ล้วนเป็นท่านปู่ทั้งนั้น

ชายชราในหมู่บ้านล้วนเป็นท่านปู่กันหมด ดังนั้นที่ซูซานหลางสอนมาแบบนี้ก็ไม่ผิด

ซูหวาก็รู้สึกตัวขึ้นมา จึงเอ่ยปากว่า "ขอบคุณขอรับท่านปู่"

ซูซานเม่ยหันไปมองหมออู๋ ก่อนพูดเสียงเบาๆ ว่า "ขอบคุณเจ้าค่ะท่านปู่อู๋"

หมออู๋ชะงักไปครู่หนึ่ง แววตาอ่อนโยนลงไม่น้อย "อืม กินข้าวเถอะ"

แต่เด็กๆ ก็ยังไม่ขยับ จนกระทั่งเขานั่งลงและเริ่มขยับตะเกียบ เด็กๆ ถึงเริ่มกินตาม

หมออู๋มองไปที่จ้าวซื่อก่อนพูดน้ำเสียงเรียบนิ่งว่า "สอนได้ไม่เลวเลย สามีเจ้าควรกินข้าวใส่ซุป แต่ตอนนี้ดูท่าเด็กๆ จะยังกินกันไม่พอ เดี๋ยวกินเสร็จแล้ว เจ้าหั่นเนื้อต้มเป็นโจ๊กไปส่งให้เขากินอีกหน่อย"

บุตรชายสองคนของซูซานหลางมีปัญหาด้านสติปัญญา เขาเคยได้ยินมาก่อน แต่พอเห็นว่าเด็กปัญญาอ่อนทั้งสองยังถูกสอนมาได้ขนาดนี้ แสดงว่าซูซานหลางกับภรรยาตั้งใจดูแลอย่างแท้จริง

ในเรื่องการดูแลเด็กๆ ทั้งคู่ทำได้ดีมาก

จ้าวซื่อได้ยินคำของตาเฒ่าอู๋ ก็พยักหน้าตอบรับว่า "เจ้าค่ะ"

ตอนกินข้าว ทุกคนต่างเงียบสนิท

เด็กๆ ไม่รู้จักคีบอาหารหรือตักข้าวเพิ่ม จ้าวซื่อก็ไม่รู้จักการคีบผักคีบเนื้อเช่นกัน เพราะในสายตานาง ตอนนี้มีข้าวให้กินสักคำก็ถือว่าดีแล้ว

ตาเฒ่าอู๋จำต้องคีบผักคีบเนื้อให้เด็กๆ หลายคน เมื่อเห็นว่าเด็กๆ ช่างว่านอนสอนง่ายเหลือเกิน ท่าทีของเขาก็เปลี่ยนไปอีกครั้ง

เมื่อกินข้าวหมดแล้ว ตาเฒ่าอู๋ก็ลุกขึ้น ก่อนจะออกไปเขายังไม่ลืมที่จะพูดว่า "ต้มโจ๊กให้มากๆ หน่อย ต้มให้เต็มหม้อที่หุงข้าวเลย ข้าตื่นแต่เช้า ตอนเช้าข้าจะกินโจ๊ก ตอนกลางวันข้าไม่อยู่ ก็ให้หุงข้าวมากๆ หน่อย ถ้าให้ข้าเห็นเจ้าหุงข้าวน้อยๆ แบบนั้นอีก อย่าโทษว่าข้าไม่ใว้หน้าเจ้านะ"

พูดจบ ตาเฒ่าอู๋ก็เดินเอามือไพล่หลังออกไป

"ท่านแม่ ท่านปู่อู๋เป็นคนดีนะเจ้าคะ"

ซูซานเม่ยดึงแขนเสื้อจ้าวซื่อ แล้วพูดเบาๆ

ซูฉงและซูหวาก็พยักหน้าแล้วพูดเบาๆ เช่นกันว่า "ท่านแม่ ท่านปู่ใจดีขอรับ"

จ้าวซื่อยิ้มบางๆ พลางพยักหน้า "แม่รู้แล้ว พวกเจ้าไปดูท่านพ่อของพวกเจ้าเถอะ แม่จะจัดการเก็บกวาดแล้วต้มโจ๊ก"

ถึงแม้ตาเฒ่าอู๋จะดุดัน แต่ก็สัมผัสได้ถึงความปรารถนาดีของเขา

จ้าวซื่อรู้สึกวางใจแล้ว แม้จะไม่รู้ว่าต่อไปครอบครัวของพวกเขาจะไปที่ไหน แต่อย่างน้อยในช่วงไม่กี่วันที่อยู่ในบ้านของตาเฒ่าอู๋ ก็สามารถวางใจได้

ซูซานเม่ยช่วยจ้าวซื่อเก็บกวาด ส่วนซูฉงกับซูหวาก็ไปดูซูซานหลาง แล้วเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ซูซานหลางฟัง

ตอนต้มโจ๊ก จ้าวซื่อใส่เนื้อหั่นเป็นชิ้นเล็กๆ กับข้าวลงไปไม่น้อย