ทะลุมิติไปเป็นสาวน้อยนำโชคของครอบครัวชาวนา นิยาย บท 53

ซูซานหลางตอบเสียงเบา ๆ ว่า “อืม... ตอนนี้ก็วันที่สิบสองเดือนสิบเอ็ดแล้ว อีกไม่นานหิมะก็คงจะโปรยปรายลงมา”

ซูซานหลางรู้ว่าจ้าวซื่อมีความกังวลอยู่ในใจ เขาจึงยกมือขึ้นตบไหล่นางเบา ๆ พลางเอ่ยว่า “รีบเข้านอนเถิด ดึกแล้ว”

“อืม”

จ้าวซื่อตอบรับเสียงเบา ๆ ทั้งสองมิได้สนทนากันอีก ราวกับต่างก็ล้มตัวลงนอน แต่จะหลับจริงหรือไม่นั้น ยากที่จะรู้ได้

เรื่องนี้ ทั้งสองมิได้เอ่ยถึงกันสักคำ อนาคตข้างหน้าช่างเลือนลาง หาใช่เพียงการพูดคำว่า ‘นอนเถิด’แล้วจะหลับลงได้จริง ๆ พวกเขาเพียงแค่ปิดเปลือกตาลง ปล่อยให้ความคิดล่องลอยไปทั่วทุกทิศ ทั้งตะวันออก ใต้ ตะวันตก และเหนือ

ในยามนี้ ภายนอกเรือนหิมะได้โปรยปรายลงมาอย่างหนาแน่นแล้ว

ไม่นานนัก หิมะก็ปกคลุมพื้นดินจนขาวโพลน แต่หิมะยังคงโปรยปรายลงมาอย่างต่อเนื่อง ในยามนี้ หมู่บ้านเงียบสงัด ทุกผู้คนล้วนหลับใหลอยู่ในห้วงแห่งความฝัน

ทว่าความสงบเงียบของป่าเขา กลับเห็นต้นไม้สั่นไหว นกป่าบินแตกตื่น ราวกับมีบางสิ่งบางอย่างกำลังลงมาจากป่า ด้วยท่วงท่าที่โซซัดโซเซและมุ่งตรงเข้าสู่หมู่บ้าน

ในเวลาไม่นาน ก็มีเสียงร้องขอความช่วยเหลือดังก้องขึ้นมา

……

บ้านของตาเฒ่าอู๋ตั้งอยู่ปลายหมู่บ้าน มีเงาร่างผู้หนึ่งวิ่งกระหืดกระหอบมาถึง ก่อนจะล้มตัวลงหน้าประตูรั้ว พลางตะโกนและเคาะประตูเสียงดังว่า “หมออู๋! ช่วยด้วย! หมออู๋! ท่านรีบตื่นมาช่วยคนทีเถิด เกิดเรื่องใหญ่แล้ว! เจ้าเสือใหญ่บนเขาทำร้ายคน”

เสียงตะโกนของคนที่มาถึงหน้าประตูดังลั่น ปลุกตาเฒ่าอู๋ให้ตื่นขึ้นมา และยังทำให้ครอบครัวของซูซานหลางตื่นขึ้นมาด้วย

ซูซานหลางลุกขึ้นแล้วเอ่ยกับจ้าวซื่อว่า “แม่ของลูก เจ้าดูแลลูก ๆ ให้นอนต่อเถิด ข้าจะออกไปดูว่าหมออู๋ต้องการความช่วยเหลือหรือไม่ เจ้าไม่ต้องกังวลไป ร่างกายของข้าหายดีแล้ว”

กล่าวจบ ซูซานหลางก็พลิกตัวลุกลงจากเตียงทันที

ตาเฒ่าอู๋ลุกขึ้นอย่างรวดเร็วเช่นกัน เขาสะพายกล่องยาออกมานอกเรือน ใบหน้าเคร่งขรึม และเมื่อเห็นซูซานหลางก็ไม่ได้มีสีหน้าที่ดีนัก

“หนวกหูน่ารำคาญนัก”

ขณะตาเฒ่าอู๋เดินผ่านซูซานหลางไปเปิดประตู ซูซานหลางก็ได้ยินเขาพึมพำด้วยน้ำเสียงขุ่นเคือง

ภายนอกหิมะกำลังตก อีกทั้งลมหนาวก็พัดโชย มาโดนปลุกให้ตื่นในยามนี้ ย่อมมิอาจยินดีได้เป็นแน่

ซูซานหลางไม่ได้เอ่ยสิ่งใด เพียงแค่เดินตามหลังตาเฒ่าอู๋ไปอย่างเงียบ ๆ รอให้อีกฝ่ายสั่งการ

ตาเฒ่าอู๋เปิดประตูออก คนที่มาเป็นชาวบ้านในหมู่บ้าน แซ่โจว ชื่อว่าโจวเฉวียน อายุไล่เลี่ยกับซูซานหลาง ซึ่งซูซานหลางรู้จักเขา