ทะลุมิติไปเป็นสาวน้อยนำโชคของครอบครัวชาวนา นิยาย บท 62

ชาวบ้านจำนวนไม่น้อยที่ชอบความวุ่นวาย ต่างพากันติดตามมาดูเหตุการณ์

ส่วนการที่ซูต้าหลางและซูเอ้อร์หลางกำลังพังประตูนั้น ชาวบ้านต่างพากันวิพากษ์วิจารณ์กันไปต่าง ๆ นานา

บางคนพูดว่าพ่อเฒ่าใจดำเกินไปแล้ว ตอนลูกชายคนที่สามไม่มีประโยชน์ก็ไล่เขาไป พอมีประโยชน์กลับจะมารับคืน!

บางคนก็ว่าซูซานหลางนั่นแหละใจร้ายเกินไป ไม่ยอมรับบุญคุณพ่อแม่ แบบนี้จะไม่ให้พ่อแม่โกรธได้อย่างไร? ทั้งหมดนี่คงเป็นเพราะจ้าวซื่อคอยยุยงเป็นแน่ ควรจะหย่ากับนาง

ส่วนบางคนก็เริ่มคำนวณในใจอย่างรวดเร็ว คิดถึงความเกี่ยวดองของครอบครัวตนกับพ่อเฒ่าซู หวังว่าหากพวกเขาแย่งเสือมาได้ บางทีครอบครัวตนเองอาจจะได้ลิ้มรสเนื้อเสือสักชิ้น

เสียงถีบประตูดัง “ปัง ปัง” ทำให้ครอบครัวซูซานหลางสะดุ้งตกใจไปตามกัน

ซูซานหลางรู้สึกเจ็บปวดในใจ แต่ความรู้สึกนั้นก็ถูกความหนาวเย็นแห่งความผิดหวังกลืนกิน ได้ยินเสียงประตูที่ถูกกระแทก ก่อนจะเอ่ยกับจ้าวซื่อด้วยน้ำเสียงเด็ดเดี่ยว

“แม่ ไปเอามีดมา”

ซูฉงและซูหวาตกใจจนทำอะไรไม่ถูก ซูซานหลางจึงลูบศีรษะพวกเขาทั้งสองเบา ๆ พลางพูดว่า “เจ้าฉง เจ้าหวา อย่ากลัวไปเลย มาช่วยพ่อปกป้องบ้านของพวกเรา เหมือนตอนที่เราล่าเสือตัวนั้น”

ซูฉงและซูหวาไม่อาจเข้าใจเรื่องราวทั้งหมด แต่พวกเขารู้เพียงแค่ต้องเชื่อฟังพ่อ เมื่อได้ยินคำพูดของซูซานหลาง ดวงตาของพวกเขาก็เปล่งประกายความแน่วแน่อย่างที่เด็กธรรมดาไม่มี

พวกเขาเดินไปหยิบไม้ท่อนใหญ่ในลานบ้านขึ้นมาถือไว้

แม้แต่ซูซานเม่ยก็หยิบไม้ท่อนใหญ่ขึ้นมาถือไว้ด้วย ส่วนจ้าวซื่อกับซูซานหลางต่างถือเคียวในมือ ทั้งครอบครัวเตรียมพร้อมรับมือกับสถานการณ์ตรงหน้า

ซูเสี่ยวลู่ได้แต่นอนอยู่บนเตียง พลางภาวนาให้ตาเฒ่าอู๋รีบกลับมาโดยเร็ว ขอให้ครอบครัวผ่านพ้นวิกฤตครั้งนี้ไปได้อย่างปลอดภัย

“โครม!”

เสียงดังสนั่นหวั่นไหว ประตูหน้าลานบ้านถูกถีบจนพังลงมาทันที