ทะลุมิติไปเป็นสาวน้อยนำโชคของครอบครัวชาวนา นิยาย บท 88
ซูซานหลางเก็บความคิดในใจไว้เงียบๆ ก่อนจะเปลี่ยนหัวข้อสนทนาเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจ “เจ้าเหิง เจ้าเคยกินไก่ป่ามาก่อนหรือไม่?”
โจวเหิงพยักหน้า “ข้าเคยกินมาก่อน แต่ตอนนี้จำรสชาติไม่ได้แล้ว”
เมื่อปีที่แล้ว ตอนที่ขาของเขายังไม่บาดเจ็บ ฤดูหนาวเขายังได้เข้าร่วมล่าสัตว์อยู่ ไก่ป่า กระต่ายป่า หมูป่า กวางป่า และแม้กระทั่งหมี เขาเคยกินมาหมดแล้ว แต่หลังจากที่ได้รับบาดเจ็บ อาหารเหล่านั้นก็เหมือนอยู่ไกลเกินเอื้อม
ซูซานหลางยิ้ม “งั้นคืนนี้ ให้อาสะใภ้สามของเจ้าตุ๋นไก่ป่าให้ เจ้าต้องกินให้เยอะๆ ล่ะ”
โจวเหิงยิ้มบางๆ และตอบรับ “ได้ขอรับ ขอบคุณท่านอาซาน”
เมื่อกลับถึงบ้าน ซูซานหลางก็ลงมือจัดการไก่ป่ากับจ้าวซื่อ เพื่อเตรียมอาหารเย็นทันที
ซูเสี่ยวลู่เริ่มลงเข็มรักษาให้โจวเหิงในช่วงกลางวันซึ่งยังไม่ได้ทำ
เมื่อจัดการเรื่องการรักษาและเก็บของเรียบร้อย เวลาก็เหมาะพอดีกับมื้อเย็น
ค่ำนี้มีไก่ป่าเป็นเมนูหลัก ตาเฒ่าอู๋ยิ้มอย่างอารมณ์ดี ถึงกับหยิบเหล้าดีที่เก็บไว้เป็นพิเศษออกมาดื่มอย่างสบายใจ พร้อมรินให้ซูซานหลางแก้วหนึ่งพลางพูดว่า
“เอ้า อย่าเกรงใจ”
ซูซานหลางยิ้มรับ “ขอรับ”
แม้ซูซานหลางจะดื่มเหล้าเป็น แต่เขาไม่ได้แตะต้องมันมาหลายปีแล้ว เพราะเหล้าคือสิ่งที่ต้องเสียเงินซื้อ และเขาไม่อยากใช้จ่ายในส่วนนี้ จึงเลือกที่จะเลิกดื่ม
แต่พักหลัง เมื่อได้อยู่ร่วมกับตาเฒ่าอู๋ เขามักจะได้ดื่มเหล้าบ่อยขึ้น ตาเฒ่าอู๋เป็นคนชอบดื่มเหล้า วันไหนก็ต้องมีเหล้าติดมือ แต่เหล้าดีที่เขาเก็บไว้กลับไม่ใช่สิ่งที่เขาจะดื่มทุกวัน
เด็กๆ ทุกคนกินไก่กันอย่างเรียบร้อยและเงียบสงบ
จ้าวซื่อคีบเนื้อส่วนน่องไก่ใส่ชามของโจวเหิง พร้อมพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า “เจ้าเหิง เอ้า กินน่องไก่สิ”
โจวเหิงยิ้มบางๆ ให้จ้าวซื่อก่อนกล่าวขอบคุณเบาๆ เขาเหลือบมองไปยังพี่น้องซูเสี่ยวลู่ พบว่าพวกเขาไม่ได้ใส่ใจเรื่องนี้เลย ทุกคนต่างเพลิดเพลินกับอาหารในชามของตัวเอง
ครอบครัวตระกูลซู เป็นครอบครัวที่มีมารยาทบนโต๊ะอาหารอย่างดีเยี่ยม
โจวเหิงรีบคีบน่องไก่ใส่ชามของซูเสี่ยวหลิง
ซูเสี่ยวหลิงเงยหน้าขึ้นมา ตั้งใจจะคีบคืนให้โจวเหิง แต่เขากลับขยับตัวเล็กน้อย หันไปตั้งหน้าตั้งตากินอาหารในชามของตัวเองอย่างตั้งใจ
ซูเสี่ยวหลิงลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะคิดจะคีบน่องไก่ส่งต่อให้ซูเสี่ยวลู่
ซูเสี่ยวลู่ก้มหน้าก้มตากินข้าวจนแทบจะจมลงไปในชาม
ในขณะนั้นเอง โจวเหิงหันไปมองซูเสี่ยวหลิง แล้วขยับปากพูดสองคำ
ซูเสี่ยวหลิงมองออกทันทีว่าโจวเหิงพูดว่า “เจ้ากิน” พอพูดจบก็ก้มหน้ากินอาหารต่อ
บทใหม่
ตอนฟรี
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทะลุมิติไปเป็นสาวน้อยนำโชคของครอบครัวชาวนา