ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 1023

ซ่งรั่วเจินสวมชุดแต่งงาน มือสองข้างจับพัดกลม เดินมาที่ห้องโถงโดยมีแม่นมและสาวใช้คอยประคอง

นางมองแวบหนึ่งก็มองเห็นฉู่จวินถิงในชุดแต่งงานสีแดง เห็นเขาสวมใส่เสื้อผ้าสีสดเช่นนี้น้อยมาก เทียบกับความสุขุมลุ่มลึกเหมือนที่ผ่านมา กลับมีรัศมีเปล่งประกายอยู่รางๆ สายหนึ่ง

ใบหน้าเขาหล่อเหลา ยามแย้มยิ้มยิ่งมีชีวิตชีวา ความเย็นชาลดลงหลายส่วน คล้ายดวงอาทิตย์เปล่งประกายทำให้คนไม่อาจละสายตาได้

“พวกเจ้าดูท่านอ๋องมีความสุขเถอะ ข้าไม่เคยเห็นท่าทางมีความสุขของฉู่อ๋องเช่นนี้มาก่อน” เมิ่งชิ่นลอบหัวเราะอย่างอดไม่ได้

“ฮ่าๆ เจ้าบ่าวจะไม่มีความสุขได้เยี่ยงไร? ในเทศกาลโคมไฟวันนั้น ท่านอ๋องมีความสุขเป็นพิเศษ วันนี้ได้อุ้มหญิงงามกลับแล้ว!” อวิ๋นเนี่ยนชูพูดด้วยใบหน้าประดับยิ้ม “ข้าได้ยินมาว่าเมื่อครู่ท่านอ๋องมอบเงินมงคลให้ไม่น้อย พวกบ่าวดีใจกันแทบแย่”

กู้ฮวนเอ๋อร์พยักหน้า หยิบเงินมงคลกั้นประตูออกมา “ข้าเองก็แย่งมาให้พวกเจ้าส่วนหนึ่ง รีบรับไปเถอะ ฮ่าๆ”

เมิ่งชิ่นและอวิ๋นเนี่ยนชูรีบรับไปอย่างมีความสุข หลังมองเห็นเงินมงคลภายในนั้นแล้ว ตกตะลึงอย่างอดไม่ได้ มิน่าเล่าบ่าวในจวนถึงดีใจกันแทบแย่ เปลี่ยนเป็นผู้อื่น ใครบ้างจะไม่ดีใจ?

“ท่านพ่อตา ได้โปรดดื่มน้ำชาของลูกเขยด้วยขอรับ”

ฉู่จวินถิงยกถ้วยชาอยู่ทางด้านข้าง ยื่นให้ซ่งหลิน

ซ่งหลินรับไป จิบลงไปคำหนึ่ง เอ่ยปากสำทับด้วยรอยยิ้ม กลับรู้สึกขอบตาแดงขึ้นมาอย่างอดไม่ได้ เขามองลูกสาวที่ตนเองเอ็นดูจนเติบใหญ่ บัดนี้จะแต่งงานแล้ว

เพียงนึกขึ้นมา เขาก็รู้สึกไม่อาจหักใจ

“ท่านแม่ยาย ได้โปรดดื่มน้ำชาของลูกเขยด้วยขอรับ”

ฉู่จวินถิงคารวะน้ำชาให้กู้หรูเยียนอีกด้วย กู้หรูเยียนเอ่ยสำทับสองประโยค หวังเพียงให้เด็กสองคนรักใคร่ปรองดอง อยู่ร่วมกันจนผมขาว

จนกระทั่งคารวะน้ำชาเรียบร้อยแล้ว ซ่งรั่วเจินถึงตามฉู่จวินถิงออกจากห้องโถง เตรียมขึ้นเกี้ยวเดินทางไปจวนอ๋อง