ตอนนี้พวกซ่งเยี่ยนโจวกำลังต้อนรับแขกเข้างาน อวิ๋นอ๋องตะโกนเรียกสหายที่ดีและพูดว่า “เสด็จพี่สั่งไว้ วันนี้ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องดูแลต้อนรับพวกพี่ภรรยาทั้งสี่ท่านดีๆ!”
“อวิ๋นอ๋อง เรื่องนี้วางใจยกให้พวกเราเถอะ จะทำให้พวกเขาไม่เมาไม่กลับเลยทีเดียว!”
พวกซ่งเยี่ยนโจวมองทหารคอแข็งแต่ละคนตรงหน้า รีบโบกมือ “ไม่ต้องๆ ดื่มให้หมดก็พอ”
“วันนี้จะต้องให้พวกเจ้าดื่มจนหมดให้ได้!”
เพียงซ่งจิ่งเซินได้เห็นก็รู้ว่าวันนี้คนเหล่านี้จะต้องจับพวกเขากรอกเหล้าแน่ หันมองทางซ่งจืออวี้อย่างอดไม่ได้ “พี่สาม คราวนี้ต้องพึ่งท่านแล้ว!”
“เจ้าสี่ เจ้าเองก็ดื่มเก่งไม่ใช่หรือ?” ซ่งจืออวี้หันมองเขาแวบหนึ่ง เขารู้ดีอย่างมากว่าซ่งจิ่งเซินคอแข็ง อย่ามองเพียงท่าทางเรียบเฉยในเวลาปกติของเขาเชียว แต่ทำการค้าใดไม่ดื่มเหล้าบ้างเล่า?
ท่ามกลางพวกเขาสี่คน เขามองดูแล้วดื่มเก่งที่สุด แต่ซ่งจิ่งเซินต่างหากดื่มเก่งที่สุด
ซ่งจิ่งเซินยิ้มเจ้าเล่ห์ “มองท่าทางนั้นของพวกเขาคล้ายต้องการล้มท่านให้ได้”
ซ่งรั่วเจินและฉู่จวินถิงคารวะฟ้าดินแล้วก็ถูกส่งตัวเข้าห้อง มองการประดับตกแต่งอย่างเป็นมงคลภายในห้อง แตกต่างจากห้องเย็นเยือกของฉู่จวินถิง
ครั้งนี้คนมาเป็นพยานคือนางกำนัลในวังหลวง ไม่เพียงแค่ฮองเฮาส่งมาด้วยตนเอง แม้แต่ไทเฮาก็ส่งนางกำนัลมาด้วย
จากนั้นฉู่จวินถิงไปที่โถงด้านหน้าเพื่อต้อนรับแขก หลังประตูห้องถูกปิด ซ่งรั่วเจินก็พรูลมหายใจโล่งอก
“ดังคาด วันแต่งงานยุ่งมากเหลือเกิน”
นางวางพัดกลมในมือลง หันหน้าไปและถอนหายใจ “เครื่องประดับศีรษะวันนี้หนักเกินไปแล้ว”
เฉียนเซียงทางด้านข้างลอบหัวเราะ “คุณหนู วันนี้ท่านสวมของพระราชทานจากวังหลวง เมื่อครู่บ่าวได้ยินทุกคนชมว่างดงามมาก แต่หนักเกินไปจริงๆ”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง
ขอบคุณที่ให้อ่านฟรีนะคะ แต่การเติมเงินใช้เป็นเพียงบัตรเติมเงินเอไอเอสเท่านั้น...