ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 1030

ครู่ต่อมาซ่งรั่วเจินมองทางฉู่อ๋อง ฉู่จวินถิงพยักหน้าให้นางและพูดว่า “ขอบพระทัยเสด็จย่า!”

ฮองเฮาเห็นไทเฮามอบของล้ำค่าถึงเพียงนี้ให้ซ่งรั่วเจิน สายตาเปี่ยมความตกตะลึง

ก่อนหน้านี้นางรู้เพียงว่าไทเฮาชอบซ่งรั่วเจิน พูดไปแล้วเพราะปีนั้นไทเฮาเองก็เคยมีประสบการณ์ถอนหมั้นมาก่อน นี่ถึงมองด้วยสายตาในอีกมุมหนึ่ง

ทว่าตอนนี้มองดูแล้ว ไทเฮาคล้ายไม่ได้ชอบซ่งรั่วเจินเพียงเพราะเรื่องนี้

นางรู้สึกตกตะลึงภายในใจ นี่เป็นเรื่องดียิ่งใหญ่ ดูท่าแล้วจวินถิงแต่งงานกับซ่งรั่วเจินเป็นเรื่องถูกต้องแล้ว!

หลังสนมคนอื่นได้เห็นภาพนี้ รู้สึกซับซ้อนขึ้นมาภายในใจ โดยเฉพาะผู้ที่ให้กำเนิดองค์ชาย อย่างเช่นหลิ่วกุ้ยเฟย จงเฟยและคนอื่น ภายในใจรู้สึกขมปร่า

เซียวอ๋อง เช่ออ๋องล้วนแต่งงานแล้ว ก่อนหน้านี้ไทเฮาดีต่อพวกเขาไม่เลว แต่ไม่เคยเห็นพระชายาคนใดได้รับความโปรดปรานเฉกเช่นซ่งรั่วเจินมาก่อน

สำคัญที่สุดคือ...ไทเฮามอบกำไลมีความหมายถึงเพียงนี้ให้ซ่งรั่วเจิน นี่ไม่ใช่ว่ายังมีความนัยลึกซึ้งอันใดอีกหรือ?

เดิมทีไทเฮาก็ชอบฉู่อ๋องอยู่แล้ว ฝ่าบาทเองก็ให้ความสำคัญต่อฉู่อ๋อง กอปรกับช่วงนี้ส่งฉู่อ๋องไปทำงานและทำได้อย่างดี ไม่เกิดข้อผิดพลาดแม้แต่น้อย

นึกถึงตอนนั้นตำแหน่งในกองทัพก็ไม่ธรรมดา บัดนี้หลังกลับเมืองหลวงแล้ว แม้แต่ขุนนางบุ๋นในราชสำนักก็ชื่นชมฉู่อ๋อง

หากพัฒนาเช่นนี้ต่อไป ฉู่อ๋องจะได้เป็นรัชทายาทก็เพียงแต่รอกำหนดวันไม่ใช่หรือ?

ทันใดนั้นทุกคนภายในห้องล้วนมีความคิดแตกต่างกันไป คล้ายลอบเกิดคลื่นขึ้นแล้ว

ซ่งรั่วเจินสัมผัสได้อย่างว่องไว ย่อมสังเกตเห็นแล้ว แต่นางคิดว่าไทเฮาเพียงแต่ชอบนางอย่างบริสุทธิ์ใจเท่านั้น ยิ่งไปกว่านั้นเรื่องรัชทายาทยังเป็นฝ่าบาทตัดสิน คิดมากไปก็ไร้ประโยชน์