ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 1029

ใบหน้าซ่งรั่วเจินประดับยิ้ม เขาเอาใจนางมากจริงๆ แม้แต่ถ้อยคำนี้ก็พูดออกมาได้

มองฉู่จวินถิงตรงหน้า นึกถึงเขาคนเมื่อคืนที่ต่างออกไป พวงแก้มร้อนผะผ่าวโดยไม่รู้ตัว บัดนี้พวกเขาเป็นคนใกล้ชิดกันที่สุดแล้ว

“เจ้าไม่จำเป็นต้องกังวล ไม่ว่าเรื่องใดในวังหลวงยกให้ข้าก็พอ พิธีรีตองซับซ้อนนั้นไม่ใช่เรื่องสำคัญ ข้ารู้เจ้าไม่ชอบสิ่งเหล่านี้ ภายภาคหน้าข้าจะพยายามยกเลิกไปเสีย”

สีหน้าฉู่จวินถิงอ่อนโยน “หลังเข้าวังแล้ว หากมีเรื่องใดที่เจ้าคิดว่าไม่เหมาะสมหรืออธิบายไม่ได้ก็บอกข้า”

ซ่งรั่วเจินพยักหน้าเบาๆ “เพคะ”

พวกเฉินเซียงเห็นท่านอ๋องและพระชายามีความสัมพันธ์อันดีถึงเพียงนี้ รู้สึกดีใจอย่างมากภายในใจ

หลังแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว ทั้งคู่จึงเข้าวัง

“วันนี้พวกเราไปพบเสด็จย่าในวังก่อน จากนั้นค่อยไปพบเสด็จแม่ที่นั่น” ฉู่จวินถิงพูดยิ้มๆ “เมื่อสองวันก่อนตอนข้าเข้าวัง เสด็จย่ายังสั่งข้าเป็นพิเศษว่าอยากพบเจ้า”

“พวกเราแต่งงานกันแล้ว สมควรไปพบไทเฮาจริงๆ”

“อีกเดี๋ยวได้พบเสด็จย่า เจ้าสมควรเปลี่ยนคำเรียกได้แล้ว เสด็จย่าชอบเจ้ามากมาโดยตลอด ครั้งก่อนเจ้าช่วยเสด็จย่าตามหาไข่มุกที่หายไปพบ นางพูดถึงเรื่องนี้บ่อยๆ ชื่นชมความสามารถของเจ้า”

ฉู่จวินถิงอารมณ์ดีมาก นึกถึงตอนนั้นเสด็จย่าได้พบเจินเอ๋อร์เป็นครั้งแรกก็ชอบนางมาก งานแต่งครั้งนี้ได้รับความชื่นชมจากเสด็จย่าอีกด้วย

“ก่อนหน้านี้หม่อมฉันได้ยินมาว่าในบรรดาองค์ชาย ไทเฮาชอบท่านที่สุด ตอนนี้ดูท่าแล้วเป็นความจริง”

ซ่งรั่วเจินเลิกคิ้วขึ้น วันนี้เป็นวันที่สองของการแต่งงาน ต่อให้เดินบนเส้นทางของวังหลวงแห่งนี้ มีฉู่จวินถิงอยู่เป็นเพื่อน นางรู้สึกชอบอย่างมาก

เทียบกับความหนักอึ้งทุกครั้งยามเข้าวังในอดีต ครั้งนี้เบาสบายกว่ามาก

ตำหนักคุนหนิง