ฮองเฮาพลันเข้าใจสาเหตุที่หมิ่นฮุ่ยเปลี่ยนแปลงความคิดในอดีตแล้วหันมาสนับสนุนและชื่นชมซ่งรั่วเจินหลังจากที่ได้รับการชี้แนะเรื่องตั้งครรภ์ขึ้นมา
นี่ช่างร้ายกาจเกินไปแล้ว!
หากไม่มีคำเตือนจากซ่งรั่วเจินก่อนหน้านี้ ถ้านางหวั่นไหวเพราะคำพูดของจงเฟย เช่นนั้นคนที่เกิดเรื่องก็คงเป็นนางแล้ว!
“ไทเฮาเพคะ เรื่องนี้เกิดขึ้นได้ประหลาดนัก ช่วงนี้ตวนเฟยได้รับความโปรดปรานจากฝ่าบาท ถ้ามีคนวางยาพิษจริงจะต้องเป็นเพราะริษยานางอย่างแน่นอน ไปดูด้วยกันสักหน่อยดีไหมเพคะ?” ฮองเฮาเสนอขึ้นมา
ในเมื่อเรื่องนี้จงเฟยวางแผนมาทำร้ายนาง นางก็ไม่คิดจะปล่อยให้เรื่องผ่านไปง่ายๆ!
ในเมื่อมีความคิดทำร้ายนางก็ควรได้รับบทเรียนเสียบ้าง!
ไทเฮาเหลือบมองพวกซ่งรั่วเจินสองคน รู้สึกเพียงว่าวันดีๆ แบบนี้กลับเกิดเรื่องไม่ดีเช่นนี้ขึ้น ช่างไม่เป็นมงคลเอาเสียเลย
“ฉู่อ๋อง พวกเจ้าก็ไปดูด้วยกันเถอะ!”
“พ่ะย่ะค่ะ เสด็จย่า”
……
ภายในตำหนักของตวนเฟย
“หน้าข้าเจ็บเหลือเกิน! ใบหน้าของข้า!”
“หมอหลวง หน้าข้าเป็นอะไรกันแน่? เหมือนมีหนอนนับไม่ถ้วนไต่อยู่อย่างไรอย่างนั้น ทั้งเจ็บทั้งคัน ข้าทนไม่ไหวแล้ว!”
ตวนเฟยมองหมอหลวงด้วยความร้อนใจ วันนี้นางตื่นขึ้นมาก็สัมผัสได้ถึงความผิดปกติ ทั้งตัวไร้เรี่ยวแรง สิ่งที่หนักหนาที่สุดก็คือใบหน้าเจ็บปวดมากขึ้นเรื่อยๆ
ตอนแรกเพียงรู้สึกคันเล็กน้อย แต่ต่อมาความคันนั้นก็ยิ่งรุนแรงมากขึ้นตามลำดับ ตอนนี้กลายเป็นเจ็บแปลบปลาบ ความคันประเภทนี้ลุกลามออกมาจากใต้ผิวหนัง ไม่ว่าเกาอย่างไรก็เกาไม่ถูกที่ นางแค้นใจนักที่ไม่สามารถเกาให้ใบหน้านี้เละไปเสียให้รู้แล้วรู้รอด
“ตวนเฟย อาการของท่านเหมือนว่าจะถูกวางยาพิษ แต่อาการประหลาดเกินไปแล้ว ในเวลาอันสั้น กระหม่อมยังหาสาเหตุไม่เจอ”
หมอหลวงมีสีหน้าปั้นยาก การวางยาพิษไม่ใช่เรื่องหายากอันใดในวังหลัง แต่ส่วนใหญ่เป็นการเอาชีวิตคน แต่นี่กลับต้องการจะทำให้ตวนเฟยเสียโฉม!

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง
ขอบคุณที่ให้อ่านฟรีนะคะ แต่การเติมเงินใช้เป็นเพียงบัตรเติมเงินเอไอเอสเท่านั้น...