ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 1033

แล้วก็เห็นว่าภายในห้อง ตวนเฟยทรุดอยู่บนพื้น แววตานางเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก ขณะที่ใบหน้านางชั่วขณะนี้ปรากฏรอยเลือดสีม่วงคล้ำรอยแล้วรอยเล่า แน่นขนัดเหมือนมีหนอนจำนวนนับไม่ถ้วนไต่อยู่บนใบหน้าของนางกระนั้น

ดวงตาคู่นั้นของตวนเฟยยังมีเลือดหยดออกมาด้วย ดูแล้วน่ากลัวยิ่งนัก

“คุณพระคุณเจ้าช่วย! นี่มันอะไรกัน?”

สนมที่ขวัญอ่อนหน่อยชั่วขณะนี้ยกมือขึ้นมาปิดตา สภาพน่ากลัวปานนั้นแค่เห็นแวบเดียวก็เก็บไปฝันร้ายได้แล้ว ไม่กล้ามองมากซ้ำเลยสักนิด

“หน้าตาของตวนเฟยน่ากลัวยิ่ง นี่ไปถูกพิษอะไรกันแน่ ถึงได้ทำให้มีหนอนโผล่ขึ้นมาบนใบหน้ามากมายปานนั้น?” หลิ่วกุ้ยเฟยมีสีหน้าตกตะลึง

ในวังหลังแห่งนี้ วิธีสกปรกมีอยู่มากมาย แต่จะแค้นเคืองตวนเฟยมากแค่ไหน วางยาเอาชีวิตคนเสียก็สิ้นเรื่อง แต่กลับใช้วิธีที่โหดร้ายถึงเพียงนี้

ในวังหลังแห่งนี้ หากเสียโฉม ชั่วชีวิตนี้ก็จบสิ้นแล้ว ไม่มีโอกาสพลิกฟื้นกลับมาได้อีก

จงเฟยเบิกตาโพลง ก่อนนี้นางรู้เพียงว่าตวนเฟยจะเป็นคนรับเคราะห์แทน แต่นางคิดไม่ถึงว่าจะร้ายแรงปานนี้ เลวร้ายกว่าที่นางคิดไว้มากนัก

หัวใจฮองเฮายิ่งจมดิ่ง รู้สึกหนาวสันหลังวาบ หากวันนั้นไม่ได้รั่วเจินเอ่ยเตือน ทันทีที่ถูกล่อลวงได้สำเร็จ ตอนนี้คนที่ตกอยู่ในสภาพนี้ก็คงจะเป็นนางแล้ว

เมื่อเสียโฉม ตำแหน่งฮองเฮาของนางก็จะไม่สามารถรักษาไว้ได้อีก

แม้การปลดฮองเฮาจะไม่ใช่เรื่องง่าย ต่อให้สูญเสียความโปรดปราน ฝ่าบาทก็ยังไม่มีทางปลดฮองเฮาง่ายๆ เพราะต้องคำนึงถึงภาพรวม แต่ถ้ากลายเป็นเช่นนี้ นั่นก็จะไม่มีโอกาสอันใดอีกแล้ว...

จงเฟย ช่างมีจิตใจอำมหิตนัก!

เมื่อฮองเฮาหันไปมองจงเฟย จงเฟยก็อดจะหน้าเปลี่ยนสีไม่ได้ หรือว่าฮองเฮาสงสัยนางแล้ว?

จะเป็นไปได้อย่างไร?