ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 12

เฉินเซียงที่อยู่ข้างๆ ได้ยินคำพูดคุณหนูของตนเองแล้วก็นึกขำอย่างอดไม่ได้ เมื่อวานเพ่ยหลานถูกมัดตัวส่งไปที่จวนตระกูลหลิ่วชัดๆ โดยส่งตรงถึงเรือนพักของพ่อบ้านหลิ่ว

เมื่อพ่อบ้านหลิ่วรู้ว่าเป็นเรื่องมงคลที่คุณหนูจัดแจงให้ก็หาได้ปฏิเสธ สานต่อเรื่องดีจนสำเร็จ พวกเขายังจดให้คนมาเฝ้าอยู่ข้างนอก ได้ยินว่าตอนแรกเพ่ยหลานไม่ยินยอม แต่ตอนหลังเสียงที่ดังออกมานั้นก็ฟังต่อไปไม่ไหวจริงๆ

จากคำบอกกล่าวของคนที่มารายงาน ตอนออกมาเช้าวันนี้เห็นภรรยาเอกของพ่อบ้านหลิ่วสีหน้าดำคล้ำนำคนบุกไปจัดการเพ่ยหลานอย่างเกรี้ยวกราด ได้ยินเสียงกรีดร้องน่าอนาถดังมาจากข้างหลัง รายละเอียดเป็นอย่างไรก็ไม่มีแก่ใจจะอยู่ฟังต่อไปแล้ว

“นี่มันเหลวไหลชัดๆ รั่วเจิน ต่อให้งานวิวาห์ของเจ้ามีปัญหาก็ไม่ควรเอาไปลงกับคนรับใช้เช่นนี้! ดีชั่วอย่างไรเพ่ยหลานก็ติดตามเจ้ามาหลายปี เจ้าทำลายชีวิตนางเช่นนี้ไม่เกินไปหน่อยหรือ?”

หลิ่วเฟยเยี่ยนพลันนึกโมโห เดิมเข้าใจว่าแค่ส่งคนกลับไป อย่างมากแค่รอให้ผ่านไปสักพักค่อยให้กลับมาก็ได้ แต่กลายเป็นว่าแต่งให้หลิ่วเหิงไปเสียแล้ว?

หลิ่วเหิงไม่ได้เป็นแค่พ่อบ้าน เตียงของเขา คนแบบเพ่ยหลานสามารถปีนขึ้นไปได้เช่นนั้นหรือ?

“ข้าเหลวไหลงั้นหรือ? ข้าไม่เอาชีวิตนางก็นับว่าเมตตามากแล้ว!” สีหน้าซ่งรั่วเจินเปลี่ยนเป็นเย็นชา “ท่านน้า ข้าไม่ได้จะว่าท่านนะเจ้าคะ แต่สายตาของท่านย่ำแย่จริงๆ เพ่ยหลานถูกฉินซวงซวงซื้อตัวไปแล้ว คนที่ทรยศเนรคุณเจ้านายพรรค์นี้ เดิมทีสมควรตีให้ตายแล้วเอาไปโยนทิ้งด้วยซ้ำ แต่ข้าเห็นแก่ที่นางเป็นคนที่ท่านน้าตั้งใจเลือกมาถึงได้ไว้ชีวิตนาง”

“ต่อไปท่านน้าอย่าได้ส่งคนมาอยู่ข้างกายข้าอีกนะเจ้าคะ มิฉะนั้นหากข้าเกิดเรื่องอะไรขึ้นมา ท่านมิกลายเป็นผู้ร้ายเอาหรือ?”

“เพ่ยหลานถูกฉินซวงซวงซื้อตัว?” หลิ่วหรูเยียนหน้าถอดสี หันไปมองหลิ่วเฟยเยี่ยนแล้วคาดคั้นว่า “นี่มันเรื่องอะไรกัน?”

หลิ่วเฟยเยี่ยนตกใจ ด่าทอในใจว่าเพ่ยหลานช่างโง่เง่าจริงๆ ถูกจับได้ง่ายๆ แบบนี้ ไม่มีสมองเลยสักนิด!

“ข้า ข้าไม่รู้เรื่องเลยนะ มีเรื่องเข้าใจผิดกันหรือไม่? ก่อนนี้ข้าเห็นว่าเพ่ยหลานเป็นเด็กซื่อสัตย์รู้ความ จะทำเรื่องแบบนี้ได้อย่างไรกัน?”

“หลักฐานค้นเจอหมดแล้ว ท่านน้าต้องการให้ข้ายกมาไล่เรียงทีละข้อหรือเจ้าคะ?” ซ่งรั่วเจินหัวเราะเบาๆ สีหน้าดุดัน “พอมาคิดดูดีๆ แล้ว ระหว่างเพ่ยหลานกับฉินซวงซวงไม่น่ามีโอกาสมารู้จักกันได้ ประจวบกับได้ยินว่าท่านน้ากับฮูหยินตระกูลฉินมีความสัมพันธ์อันดีต่อกัน แล้วเพ่ยหลานก็ยังเป็นสาวใช้ที่ท่านพามา...”

“น้องหญิง หรือเจ้ามีส่วนรู้เห็นในเรื่องนี้?”

หลิ่วหรูเยียนได้ยินวาจาของลูกสาวแล้วยังจะไม่เข้าใจความหมายอีกได้อย่างไร?

เพ่ยหลานเป็นแค่สาวใช้คนหนึ่ง ฉินซวงซวงกับหลินโหวเพิ่งกลับเมืองหลวงมาได้ไม่นาน ถูกคนซื้อตัวได้รวดเร็วเช่นนี้ ยากนักที่จะไม่ทำให้คนนึกสงสัย

หลิ่วเฟยเยี่ยนประท้วงว่า “ท่านพี่ ข้าเป็นคนอย่างไรท่านยังไม่รู้อีกหรือเจ้าคะ? รั่วเจินเป็นลูกสาวท่าน ข้าเห็นนางเป็นเสมือนลูกบังเกิดเกล้า แล้วจะทำเรื่องแบบนั้นออกมาได้อย่างไร?

ข้าไม่รู้จริงๆ ว่าเพ่ยหลานจะขวัญกล้าเทียมฟ้าถึงขั้นทำเรื่องพรรค์นี้ออกมาได้ พวกท่านคอยดูเถอะ ประเดี๋ยวข้าจะไปจัดการนางคนต่ำช้านั่นเอง!”

“ถ้าเจ้ารู้สึกว่ารั่วเจินได้รับความอยุติธรรมจริงๆ และยังให้ความสำคัญกับพี่สาวอย่างข้าคนนี้อยู่ ก็อยู่ให้ห่างจากฮูหยินตระกูลฉิน ไม่อย่างนั้นจะให้พวกข้ารู้สึกอย่างไร?”

หลิ่วหรูเยียนมีสีหน้าเย็นชา ต่อให้หลิ่วเฟยเยี่ยนไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่ก็คงมีส่วนแพร่งพรายข้อมูล ฉินซวงซวงซื้อตัวเพ่ยหลาน เห็นได้ชัดว่ามีเจตนาร้าย เวลาแบบนี้ถ้าหลิ่วเฟยเยี่ยนยังไปมาหาสู่กับฮูหยินตระกูลฉิน เท่ากับตบหน้าพวกตนอย่างไม่ต้องสงสัย!

หลิ่วเฟยเยี่ยนเห็นอย่างนั้นก็ทำได้เพียงรับปาก ในใจกลับอึดอัดคับข้อง เมื่อก่อนล้วนเป็นนางพูดหลิ่วหรูเยียนฟัง วันนี้ประเสริฐนัก ถูกสองแม่ลูกโต้กลับจนพูดอะไรไม่ออก

ทุกอย่างกลายเป็นความผิดของนาง!

ด้วยความโมโห หลิ่วเฟยเยี่ยนไม่สนแม้แต่จะอยู่กินมื้อเที่ยงด้วยกัน พาซุนเยียนเอ๋อร์จากไปแล้ว พร่ำบอกว่าจะไปสั่งสอนเพ่ยหลานคนเนรคุณผู้นี้

“เจินเอ๋อร์ ครู่ก่อนเหตุใดเจ้าจึงพูดว่าอยากให้เยียนเอ๋อร์กับหลินจือเยว่แต่งงานกันเล่า?” หลิ่วหรูเยียนอดถามไม่ได้

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน