ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 205

ฉู่จวินถิงไม่ได้ใส่ใจดอกท้อนัก มองก็แต่เพียงรอยยิ้มสดใสของหญิงสาว ความงดงามและเปี่ยมสุขไร้การเติมแต่งที่หลั่งไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว คิ้วตาจึงพลันผ่อนคลายลงโดยไม่รู้ตัว

ครู่หนึ่ง ซ่งรั่วเจินหันมองชายหนุ่มข้างกาย “ท่านอ๋องมีเรื่องใดให้หม่อมฉันช่วยหรือเพคะ? บัดนี้โดยรอบหาได้มีผู้ใดแล้ว ท่านพูดออกมาได้โดยไม่ต้องกังวลแล้ว”

พวกเขาเดินมาถึงยังส่วนลึกของสวน นอกจากเฉินเซียงและองครักษ์ของฉู่จวินถิงแล้ว ล้วนไม่มีผู้ใดอยู่บริเวณนี้เลย

“สหายผู้หนึ่งของข้ามีนามว่าไป๋จื่อมู่ เรือนของเขาคล้ายจะมีบางอย่างแปลกพิกล”

ฉู่จวินถิงมีสีหน้าซับซ้อน เรื่องภูตผีสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย หากเป็นเมื่อก่อนเรียกได้ว่าไม่เคยเชื่อมาก่อน ทว่าจวบจนวันนี้ที่ได้เผชิญหลายสิ่งหลายอย่างนานัปการมาแล้ว ความคิดเองก็ค่อยๆ เปลี่ยนไป

“แปลกพิกลที่ตรงใดหรือ?” ซ่งรั่วเจินสนอกสนใจเป็นอย่างมาก

“ในเรือนแห่งนั้นมีผู้คนเสียชีวิตติดต่อกันหลายราย ภายในเย็นเยียบชวนขนลุก ไม่มีผู้ใดกล้าอยู่อาศัย”

ซ่งรั่วเจินเลิกคิ้ว “เรือนอาถรรพ์งั้นหรือ?”

“เรื่องมันก็พิลึกที่ตรงนี้แล ผู้ใดเข้าไปยังที่แห่งนั้นต่างรู้สึกถึงบรรยากาศเย็นเยียบชวนผวา ทำเอาสั่นกลัวขึ้นมาเสียเฉยๆ ทว่าสหายข้าเข้าไปแล้วกลับไม่รู้สึกเช่นนั้นเลย ตรงกันข้ามเขากลับรู้สึกราวอาบลมวสันต์ ถึงขนาดที่ว่ารู้สึกอบอุ่นขึ้นมา”

“ผู้อื่นไม่แม้แต่จะกล้าเข้าไป แต่เขากลับอยู่ในนั้นได้อย่างปลอดภัยไร้กังวล”

“เมื่อสองวันก่อน น้องชายรองเข้าไปในเรือน แต่กลับหกล้มศีรษะแตกอยู่ข้างในทั้งยังตะโกนร้องป่าวว่ามีผี กระทั่งคนรับใช้ก็ยังเคยบอกกล่าวว่าด้านในมีผี”

“คนในจวนจึงคิดจะรื้อเรือนหลังนี้ทิ้งเสีย ตัวเขามิได้ยินยอม ทว่าก็ไม่เข้าใจเช่นกัน ว่าเหตุใดเรือนหลังนี้จึงยกเว้นให้เขาแต่เพียงผู้เดียว”

ซ่งรั่วเจินได้ฟังเรื่องราวทั้งหมดแล้ว ในใจก็พลันผุดความคิดบางอย่างขึ้น

“ในเรือนหลังนี้ เคยมีคนที่สนิทกับเขาอาศัยอยู่หรือไม่? เช่นว่าญาติผู้ใหญ่หรืออาจเป็นใครอื่น?”

ฉู่จวินถิงส่ายหัว “เคยมีพระผู้ทรงศีลท่านหนึ่งถามด้วยคำถามคล้ายกันนี้เช่นกัน แต่เขามิได้มีญาติที่ล่วงลับ อีกอย่างหากเป็นญาติ เหตุใดนอกจากเขาเพียงคนเดียวแล้ว ผู้อื่นในสกุลล้วนไม่อาจเข้าไปได้?”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน