ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 240

“ข้าย่อมดีใจแทนพวกเจ้า แต่ไหนแต่ไรมาอี้อันเด็กคนนี้มีความสามารถ น่าเสียดายถูกคนทำร้ายเสียได้”

“บัดนี้สามารถเข้าร่วมการสอบฤดูใบไม้ผลิได้ใหม่อีกครั้ง ขอเพียงสามารถสอบได้คะแนนดี ภายภาคหน้าสกุลซ่งเองก็มีความหวังแล้ว แม่กังวลเพียงเจ้าจะห่างเหินกับพวกเราเพราะเรื่องที่ผ่านมา”

นายหญิงหลิ่วพูดอย่างปวดใจ “พวกเราเป็นครอบครัวเดียวกัน ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่มีวันทำร้ายเจ้า เจ้าว่าใช่หรือไม่?”

หลิ่วหรูเยียนเห็นนายหญิงหลิ่วอยู่ต่อหน้า เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นหลายปีมานี้ล้วนปรากฏในสมองของนาง

ตั้งแต่เด็กนางก็คือคนเชื่อฟังมากที่สุดในบรรดาพี่น้อง กลับไม่ใช่เพราะอุปนิสัยเป็นเช่นนี้ตั้งแต่แรก แต่เพราะบิดามารดารักพี่น้องคนอื่นมากกว่านาง

นางไม่แก่งแย่งไม่ช่วงชิง เพราะตอนเด็กเคยแย่งมา สุดท้ายที่ได้รับคือเสียงดุด่าไปจนถึงลงโทษ นานวันเข้าก็ไม่มีความคิดแย่งชิงแล้ว

ไม่ว่าสิ่งใด หลีกทางให้คนอื่นนั้นสมควรแล้ว

เดิมทีนางคิดว่าขอเพียงตนเองทำตามคำสั่งของบิดามารดา พวกเขาจะรักนางมากสักหน่อย ทว่าตอนนี้นางก็อายุปูนนี้แล้ว มองทุกอย่างออกอย่างกระจ่างชัดเจน

“ท่านแม่ เดิมทีข้าก็เป็นลูกสาวของท่าน ยังพูดว่าห่างเหินไม่ห่างเหินอะไรกัน?” หลิ่วหรูเยียนพูดยิ้มๆ

นายหญิงหลิ่วเห็นท่าทางอ่อนโยนของหลิ่วหรูเยียน ยังพูดง่ายเชื่อฟังเพียงนั้นเหมือนที่ผ่านมา ทันใดนั้นวางใจลงแล้ว ไฉนเลยจะร้ายแรงเหมือนที่เฟยเยี่ยนพูด?

“เช่นนั้นก็ดีแล้ว”

นายหญิงหลิ่วผลิยิ้ม เห็นหลิ่วเฟยเยี่ยนขยิบตาให้นาง นี่ถึงพูดว่า

“บัดนี้ดวงตาอี้อันรักษาหายแล้ว คาดว่าการสอบฤดูใบไม้ผลิครั้งนี้ต้องได้คะแนนไม่เลว ข้าได้ยินว่าเซียงอ๋องเองก็เห็นคุณค่าของผู้มีพรสวรรค์ จะต้องพอใจอี้อันอย่างแน่นอน”

“เจ้าเองก็รู้ปัญหาของฮั่นเฟย น้องเขยของเจ้าร้อนใจเพราะเรื่องนี้ พ่อเจ้าเองก็เสียแรงคิดไม่น้อย น่าเสียดายยังอับจนหนทาง”

“บังเอิญเซียงอ๋องจัดงานเลี้ยงพอดี เชิญรั่วเจินและพวกเจ้า ถึงตอนนั้นเจ้าเป็นคนกลางช่วยพูดไกล่เกลี่ย ช่วยเหลือน้องสาวของเจ้าดีๆ”

หลิ่วหรูเยียนได้ยินถ้อยคำนี้ กลับไม่รู้สึกแปลกใจ แต่ไหนแต่ไรมามารดาก็เป็นเช่นนี้ เรื่องดีล้วนมอบให้น้องสาวไปจนหมด

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน