“พี่สาม ข้าไม่เป็นไรเจ้าค่ะ แต่คนเหล่านี้ต้องให้ท่านช่วยจัดการแล้ว”
ซ่งรั่วเจินยิ้มน้อยๆ สำคัญคือคนมีมาก นางเพียงคนเดียวจัดการได้ไม่สะดวกนัก
สองสามคนได้ยินว่าซ่งรั่วเจินต้องการจัดการตน ทันใดนั้นก็ตกตะลึง สายตาเปี่ยมความกลัว จะฆ่าคนปิดปากจริงหรือ?
“อือๆ...”
สองสามคนตกใจจนอยากเปิดปาก จนใจที่ถูกอุดเอาไว้ เปล่งออกมาไม่ได้แม้ครึ่งคำ
ซ่งจืออวี้ยกกำปั้นขึ้น พูดอย่างดุดัน “ล้วนปิดปากให้สนิท!”
คนเหล่านั้นตกตะลึง คิดเพียงว่าคนตรงหน้าคล้ายโหดร้ายมากยิ่งกว่าพวกเขาเสียอีก ตกใจใกล้ร้องไห้ออกมาแล้ว
ต่อมา ซ่งจืออวี้ยิ้มตาหยีมองน้องหญิงของตน “น้องหญิงห้า รถม้าใกล้มาแล้ว เจ้าจะจัดการคนทั้งห้านี้เยี่ยงไร?”
“ส่งพวกเขาไปที่ตรอกหย่งอัน...”
ซ่งรั่วเจินบอกตำแหน่งที่ตั้งคร่าวๆ ให้ซ่งจืออวี้รู้ อีกทั้งยังกระซิบเสียงค่อยห้ามมิให้คนอื่นล่วงรู้ ดีที่สุดขับรถม้าไปด้วยตนเอง อย่าทิ้งจุดอ่อนใดเอาไว้
ซ่งจืออวี้ตบอกรับประกันว่าไม่มีปัญหา “น้องหญิงห้า ยกพวกเขาเหล่านี้ให้ข้าเถอะ ข้ารับประกันจะส่งไปตามที่เจ้าพูด แต่เจ้าจะไปที่ใดเล่า?”
ซ่งรั่วเจินยกมุมปาก “ข้ายังมีธุระอื่นต้องจัดการ พี่สาม ท่านต้องทำอย่างลึกลับสักหน่อย โยนคนเข้าไปก็พอแล้ว”
“ได้ เช่นนั้นเจ้าระวังด้วย”
มองซ่งจืออวี้พาคนออกไป ซ่งรั่วเจินเองก็ไปที่ตรอกหย่งอันเฉกเดียวกัน ฉินซวงซวงวางอุบายนี้ไว้ ไม่แน่ว่าอาจรับชมละครอยู่ด้านข้าง
ตาต่อตาฟันต่อฟัน!
วางแผนทำร้ายนางยังคิดหนุนหมอนสูงนอนอย่างไร้กังวล นั่นคือเพ้อฝันไปแล้ว!

VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง
ขอบคุณที่ให้อ่านฟรีนะคะ แต่การเติมเงินใช้เป็นเพียงบัตรเติมเงินเอไอเอสเท่านั้น...