ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 271

“สี่คนนั้น พวกเราจะแจ้งทางการหรือไม่เจ้าคะ?”

เฉินเซียงมองคนทั้งสี่ที่กำลังหมดสติ เอ่ยถามอย่างอดไม่ได้ “คุณหน มิสู้ให้บ่าวไปแจ้งทางการเถิด คนเหล่านี้ล้วนเป็นคนชั่ว บ่าวกังวลว่าจะส่งผลกระทบต่อชื่อเสียงของคุณหนู”

ซ่งรั่วเจินยิ้มน้อยๆ “ไม่จำเป็น อันธพาลสองสามคนนี้ต่อให้แจ้งทางการไปก็ไร้ประโยชน์ จับคนลงแรงอยู่ข้างหลังต่างหากสำคัญที่สุด”

“คนลงแรงอยู่ข้างหลัง? พวกเขามิใช่เห็นหญิงงามจึงคิดชั่วขึ้นมาหรอกหรือ?” เฉินเซียงเบิกตาโต

“เจ้าดูเสื้อผ้าที่พวกเขาสวม ก็แค่สามัญชนธรรมดาเท่านั้น ต่อให้ต้องการลงมือจริงก็จะเลือกแม่นางธรรมดา ขวัญกล้าลักพาตัวคุณหนูตระกูลชนชั้นสูง นี่มิใช่กำลังรนหาที่ตายหรอกหรือ?”

เฉินเซียงเข้าใจแล้ว ทันใดนั้นค้นตัวทั้งสี่คน พบเชือกและยานอนหลับอย่างว่องไว

“คุณหนู บนตัวพวกเขามีสิ่งเหล่านี้เจ้าค่ะ”

ซ่งรั่วเจินพยักหน้า ใช้เชือกมัดคนทั้งสี่ไว้ จากนั้นเอ่ยว่า “เฉินเซียง เจ้ากลับไปแจ้งพี่สาม บอกเขาว่าข้ารอเขาอยู่ละแวกใกล้เคียงนี้”

“แต่ท่านคนเดียว...” ครู่ต่อมาเฉินเซียงเปิดปาก แต่คิดถึงฝีมือยอดเยี่ยมของคุณหนูแล้ว พูดว่า “บ่าวจะรีบไปหาคนที่ร้านเจ้าค่ะ”

อาศัยช่วงเวลาเฉินเซียงจากไป ซ่งรั่วเจินฟาดมือทีหนึ่งปลุกพี่ใหญ่ที่อยู่ภายในให้ฟื้นคืนสติ

ฝ่ายชายฟื้นขึ้นมาสีหน้างุนงง สบตากับสายตาเย็นชาของซ่งรั่วเจิน อีกทั้งยังมองเห็นสหายของตนหมดสติไปแล้ว ภายในสายตาเปี่ยมความหวาดกลัวอย่างลึกซึ้ง

“เจ้าคิดจะทำอันใด? ปล่อยพวกเราเดี๋ยวนี้!”

“ข้าจะทำอันใด? มิสู้พูดว่าพวกเจ้าจะทำอันใดดีกว่า”

ซ่งรั่วเจินเลิกคิ้วขึ้นอย่างเกียจคร้าน “ฉินซวงซวงให้พวกเจ้าวางยานอนหลับข้าจนหมดสติแล้วจะพาไปที่ใด?”

“ฉิน ฉินซวงซวงอะไร ข้าไม่รู้เจ้ากำลังพูดอันใด”

ภายในสายตาฝ่ายชายเปี่ยมความตกตะลึง ทั้งๆ ที่เขาไม่ได้พูดอะไร เหตุใดหญิงตรงหน้าคนนี้จึงรู้ได้?

เพียะ!

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน