ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 285

กู้อวิ๋นเวยได้ยินดังนั้นก็พลันชักสีหน้า “ถ้าไม่ใช่เพราะเจ้ากับซวงซวงทะเลาะกัน นางจะโกรธจนหายไปแบบนี้งั้นรึ? ตอนนี้เจ้าตกอับแบบนี้ แต่ซวงซวงกลับไม่ได้รังเกียจเจ้า เจ้ายังทำไม่ดีกับนางอีก จะต่ำช้าเกินไปแล้ว!”

หากเป็นเมื่อก่อน กู้อวิ๋นเวยอาจเกรงใจหลินจือเยว่อยู่บ้าง แต่หลังจากที่สองครอบครัวฉีกหน้ากันตอนอยู่ในคุก นางก็รังเกียจสกุลหลินจนถึงที่สุด

“ท่านแม่ยายเข้าใจผิดแล้ว ข้ากับซวงซวงไม่ได้ทะเลาะกัน เย็นวานนางบอกว่าจะออกไปข้างนอกสักครู่ หลังจากนั้นก็ไม่ได้กลับมาอีกเลย”

“คืนวานข้าไปตามหาตามสถานที่ที่สามารถไปได้มาหมดแล้ว วันนี้จึงมาถามที่บ้านว่านางได้กลับมาที่บ้านเดิมหรือไม่” หลินจือเยว่อธิบาย

กู้อวิ๋นเวยมุ่นคิ้ว “ซวงซวงไม่ได้มีนิสัยรักสนุก จะจากบ้านไปโดยไม่บอกอะไรไว้เลยได้อย่างไร? เจ้าตามหาให้ข้าดีๆ เลยนะ ถ้าเกิดเรื่องอะไรขึ้นมา ข้าจะเอาเรื่องเจ้าแน่!”

เมื่อกู้อวิ๋นเวยและหลินจือเยว่ตระเตรียมออกไปตามหาคนก็พบว่าบนท้องถนนมีคนจำนวนไม่น้อยมองหลินจือเยว่พลางป้องปากลอบหัวเราะ

หากเป็นคนเดียวก็คงไม่เท่าไร แต่เมื่อหลายคนล้วนเป็นเช่นนี้ ทำให้หลินจือเยว่งุนงงขึ้นมา

“พวกเจ้าหัวเราะอะไรกันแน่?” หลินจือเยว่ถามหนึ่งในนั้นด้วยน้ำเสียงกรุ่นโกรธ

ชายคึนนั้นถูกหลินจือเยว่ทำให้ตกอกตกใจ เอ่ยเสียดสีว่า “เจ้าจะมาโมโหทำไม? วันนี้ภรรยาเจ้ากับคุณชายสกุลเหยาถูกจับได้ว่าเล่นชู้กันคาเตียง ตัวเองไร้ความสามารถ ภรรยาถึงได้ออกไปหาคนอื่น!”

“นั่นน่ะสิ เจ้าคนทรยศตระบัดสัตย์ ตอนแรกแม่นางซ่งทุ่มเทให้ตระกูลหลินไปมากมายเท่าไร? แต่กลับใช้เงินของแม่นางซ่งไปเสพสุขกับฉินซวงซวง”

“ตอนนี้ได้รับผลกรรมแล้ว เพิ่งแต่งงานได้ไม่นาน ฉินซวงซวงก็ปีนขึ้นเตียงคนอื่นแล้ว!”

วาจานั้นประหนึ่งน้ำเย็นเฉียบอ่างหนึ่งราดรดใส่ศีรษะหลินจือเยว่ หัวสมองพลันขาวโพลนในบัดดล

“พวกเจ้าพูดเหลวไหลอะไร? กล้ามาใส่ร้ายฮูหยินของข้า!” หลินจือเยว่กล่าวเสียงกร้าว

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน