ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 291

“คารวะฉู่อ๋อง” สวีเฮ่ออันกล่าวทำความเคารพ

ฉู่จวินถิงมองสวีเฮ่ออันด้วยสายตาเย็นชาเล็กน้อย “ช่วงนี้ดูท่าคุณชายสวีจะว่างไม่เบา ข้าได้พบเจอเจ้าบ่อยจริงๆ”

“กระหม่อมนั้นต่อให้ยุ่งเพียงใดก็คงไม่เท่าท่านอ๋อง วันนี้ได้ยินข่าวลือมาบ้าง จึงตั้งใจจะมาเยี่ยมเยียนแม่นางซ่งพ่ะย่ะค่ะ”

สวีเฮ่ออันเผยยิ้มอย่างสุภาพ คำพูดแฝงไปด้วยนอบน้อม “ซึ่งก็เป็นคำขอของมารดากระหม่อมด้วย”

ฉู่จวินถิงทำสีหน้าราบเรียบ ก่อนจะก้าวเดินเข้าไปยังจวนตระกูลซ่งโดยไม่ได้ใส่ใจสวีเฮ่ออัน

ซ่งรั่วเจินซึ่งกำลังจะพักผ่อน ได้ยินเสียงสาวใช้รีบร้อนเข้ามารายงาน

“คุณหนูเจ้าคะ ฉู่อ๋องกับคุณชายสวีมาหาคุณหนูเจ้าค่ะ”

ซ่งรั่วเจินขมวดคิ้วมุ่นด้วยความแปลกใจ “มาหาข้าหรือ?”

“ตอนนี้ทั้งสองท่านอยู่ที่โถงหลักแล้วเจ้าค่ะ ฮูหยินกำลังต้อนรับพวกเขาอยู่ และให้บ่าวมาแจ้งคุณหนูให้รีบไปเจ้าค่ะ”

ซ่งรั่วเจินพยักหน้า “ข้าจะไปเดี๋ยวนี้”

ภายในโถงหลักหลิ่วหรูเยียนมองสองชายหนุ่มตรงหน้า ในใจสงสัยใครรู้ คุณชายสวีจะมานั้นไม่ได้แปลกหรอก แต่ฉู่อ๋องนี่สิเหตุใดจึงมาด้วยอีกคน?

ไม่ใช่ว่ากันว่าปกติฉู่อ๋องมักจะยุ่งมากไม่ใช่หรือ?

เหตุใดระยะนี้ถึงได้พบเห็นท่านบ่อยขึ้นเรื่อยๆ ได้เล่า?

“ฉู่อ๋องเชิญดื่มชาก่อนเพคะ ชานี้เป็นชาหลงจิ่งก่อนฝน รสชาติดีมากทีเดียว”

หลิ่วหรูเยียนในใจเต็มด้วยความหวาดระแวง กลัวตนจะต้อนรับได้ไม่ดีทำให้ฉู่อ๋องไม่พอพระทัย ท่านอ๋องผู้นี้หาใช่คนที่ผู้ใดจะล่วงเกินได้ง่ายๆ เชียว!

ฉู่จวินถิงสังเกตเห็นท่าทีกระดากเกร็งของหลิ่วหรูเยียน จึงกล่าวขึ้น “ท่านป้ามิต้องเกรงใจไป ข้ากับรั่วเจินล้วนเป็นสหายกัน ท่านป้าเรียกข้าว่าจวินถิงก็พอ”

หลิ่วหรูเยียนสะดุ้งจนเกือบทำถ้วยชาหลุดมือ

ซ่งจืออวี้เองก็เบิกตากว้าง ฉู่อ๋องที่สูงส่งไม่อาจเอื้อมมีท่าทีเป็นกันเองเช่นนี้ได้ตั้งแต่เมื่อใดกัน?

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน