ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 292

“ในกล่องผ้าไหมนี้เป็นเออเจียว[1]และเขากวาง ครั้งก่อนเจ้าบาดเจ็บเสียจนกระอักเลือด ข้ารู้สึกผิดในใจเป็นยิ่ง หวังว่าเจ้าจะใช้มันรักษาบำรุงกายให้ดี”

ฉู่จวินถิงกล่าวพลางมองซ่งรั่วเจิน หญิงสาวตรงหน้าเอวบางราวน้อยราวกิ่งหลิวลู่ลม เขารู้สึกนางควรได้รับการบำรุงให้ดีกว่านี้หน่อย

คำพูดนี้เปี่ยมเต็มด้วยความอ่อนโยน ทำเอาให้ซ่งรั่วเจินถึงกับประหลาดใจในความอบอุ่นที่ตนได้รับมานี้

ในคืนนั้นนางแกล้งทำเป็นบาดเจ็บ แต่ท่านอ๋องกลับส่งของบำรุงมาให้อย่างจริงจัง นางเองก็ทุ่มเทเพื่อช่วยสกุลไป๋ไปไม่น้อยจึงน้อมรับไว้ได้โดยไม่กระดากใจ

“ขอบพระทัยท่านอ๋องเพคะ”

ครานี้สวีเฮ่ออันจึงยื่นของที่ถือมาให้ไปบ้างเช่นกัน “แม่นางซ่ง มารดาข้าได้ยินว่าเจ้าบาดเจ็บเมื่อสองวันก่อน จึงให้ข้านำของขวัญมาให้เจ้าด้วย”

“เช่นนั้นฝากขอบคุณท่านป้าแทนข้าด้วย” ซ่งรั่วเจินกล่าวขอบคุณ

“เรื่องวันนี้ที่ตรอกหย่งอันข้าได้ยินมาแล้ว แม้เหตุการณ์จะเกิดขึ้นกับเหอเซียงหนิง แต่หลังข้าสืบโดยละเอียดแล้วก็พบว่าที่จริงเดิมทีเกรงว่าเป้าหมายอาจจะเป็นเจ้า”

“ความผิดนี้ผิดอยู่ที่ข้าจริงๆ เป็นข้าที่ทำให้เจ้าต้องพบเจอเรื่องเช่นนี้”

ดวงตาของสวีเฮ่ออันเต็มด้วยความรู้สึกสำนึกผิด หลังจากที่เขาได้ยินเรื่องของเหอเซียงหนิงตั้งแต่เช้าก็รู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดีอยู่ก่อนแล้ว หลังจากตรวจสอบจึงยิ่งมั่นใจในเรื่องราวมากยิ่งขึ้น

เขาไม่คาดคิดว่าเหอเซียงหนิงจะกล้าทำเรื่องเลวร้ายเช่นนี้ได้ โชคดีที่แม่นางซ่งฟาดเคราะห์ในครั้งนี้ไปได้ ไม่เช่นนั้นเขาคงไม่อาจอภัยให้ตัวเองได้

ซ่งรั่วเจินครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง เรื่องทางฝั่งสกุลเหยาเดิมทีทุกคนก็พอจะคาดการณ์กันได้อยู่ก่อนแล้ว ว่าเป็นเหยาจิ่นเฉิงที่ถือโอกาสเล่นงานพี่ใหญ่ด้วยการลงมือกับนาง

ไม่คาดคิดว่าสวีเฮ่ออันจะสืบเรื่องของเหอเซียงหนิงจนพบหลักฐานอย่างชัดเจน แล้วจึงเป็นฝ่ายออกตัวขอโทษขอโพย

“ตกลงเมื่อคืนวานเกิดมันอะไรกันแน่? เหอเซียงหนิงและเหยาจิ่นเฉิงสองคนคิดพร้อมใจกันทำร้ายเจ้าหรือ?” ฉู่จวินถิงเอ่ยถาม

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน