ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 30

“ห้ามแจ้งความนะ!”

ฉินซวงซวงได้ยินว่าจะแจ้งความก็ร้อนรนขึ้นมา จับมือหลินจือเยว่ไว้แน่น “ท่านโหว ช่วยข้าด้วยเจ้าค่ะ จะแจ้งความไม่ได้เด็ดขาดนะเจ้าคะ!”

หลินจือเยว่กำลังจะเอ่ยปาก แต่ถูกซ่งอี้อันตัดบทเสียก่อน “หลินโหว ข้าแนะนำว่าท่านอย่าพูดอะไรจะดีกว่า กระทำความผิดก็ต้องรับโทษ เว้นเสียแต่ว่าท่านจะใช้อำนาจมาข่มพวกข้า”

แม้สองตาของซ่งอี้อันจะมองไม่เห็น เวลาพูดจากลับแฝงความกดดันเต็มเปี่ยม แสดงความหยิ่งทะนงออกมาเต็มที่ ทำให้คนไม่กล้าดูแคลน

หลินจือเยว่ไม่อาจใช้อำนาจมากดดันได้อยู่แล้ว ยังไม่ต้องพูดถึงว่าตระกูลซ่งเดิมก็มีฐานะไม่ต่ำต้อย ยามนี้ยังมีฉู่อ๋องอยู่ด้วย หากเขากล้าทำเช่นนั้น คนเคราะห์ร้ายคงเป็นเขาแน่นอน

จ้าวจือเต๋อ เจ้าเมืองประจำศาลาว่าการซุ่นเทียนเดิมนั้นกำลังดื่มชาอยู่ ครั้นได้ยินว่าเรื่องนี้ไม่เพียงพัวพันถึงหลินโหวและตระกูลซ่ง แม้แต่ฉู่อ๋องก็ยังอยู่ที่นั่นด้วย ฉับพลันนั้นก็รีบนำกำลังคนห้อม้าออกไปโดยไม่มีแก่ใจไปสนอะไรอีกแล้ว

จนเมื่อได้ฟังเรื่องราวตั้งแต่ต้นจนจบแล้วก็หันไปมองฉู่จวินถิงโดยไม่รู้ตัว

“ท่านมองข้าทำไม? เรื่องเกิดขึ้นแล้วก็จัดการอย่างยุติธรรมเถอะ” ฉู่จวินถิงเอ่ยเสียงเรียบ

เห็นฉู่อ๋องไร้ท่าทีปกป้อง จ้าวจือเต๋อก็เข้าใจแจ่มแจ้ง โบกมือให้คนคุมตัวฉินซวงซวงจากไปทันที

“ใต้เท้าจ้าว เรื่องนี้...”

“หลินโหวก็มากับข้าน้อยด้วยเถิด ท่านกับแม่นางฉินใกล้ชิดกันเพียงนี้ คงจะพอทราบเรื่องบ้าง”

หลินจือเยว่หน้าเปลี่ยนสี ขณะกำลังจะปฏิเสธ ซ่งรั่วเจินก็เอ่ยขึ้นมาว่า “ใต้เท้าจ้าวพูดมีเหตุผล เรื่องนี้เกรงว่าคงไม่ใช่ฝีมือของคนเพียงคนเดียว ใต้เท้าจ้าวโปรดตรวจสอบความจริงให้กระจ่าง คืนความยุติธรรมให้พวกข้าด้วยนะเจ้าคะ”

ซ่งรั่วเจินคิดว่าเมื่อมีประกาศจากทางการออกมาแล้ว คนทั้งเมืองหลวงคงได้รับรู้กันหมด แม้ตระกูลหลิ่วจะไม่ใช่ตระกูลสูงศักดิ์อะไร แต่กลับให้ความสำคัญกับหน้าตาอย่างมาก ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่ายังมีตัวสร้างปัญหาอย่างหลิ่วเฟยเยี่ยนอยู่คนหนึ่ง เกรงว่าคงจะไม่ได้อยู่อย่างสงบ

“ท่านแม่ ข้าคิดว่าที่น้องหญิงพูดมามีเหตุผล” ซ่งอี้อันเห็นพ้องอย่างมาก

หลิ่วหรูเยียนพยักหน้า เดิมนางก็รู้สึกว่าเรื่องนี้ซับซ้อนยุ่งยาก แค่จัดการเรื่องถอนหมั้นก็ยุ่งยากมากแล้ว ถ้าคนฝั่งบ้านมารดาเข้ามายุ่งด้วยอีก นางก็ไม่มีแรงจะไปรับมือเลยจริงๆ

“เจินเอ๋อร์ เหตุใดวันนี้ท่านอ๋องถึงมาพร้อมเจ้าได้เล่า?”

“แค่บังเอิญน่ะเจ้าค่ะ คิดว่าท่านอ๋องคงได้ยินมาว่าเทียนสุ่ยมีความสามารถจึงแวะมาดูที่จวนตระกูลหลิ่ว แต่มาเห็นข้าเปิดโปงกลลวงของเขาเข้าพอดี จากนั้นก็ได้รู้ว่าในจวนพวกเรามีของอัปมงคลฝังไว้จึงมาที่จวนเพื่อเป็นพยานให้ก็เท่านั้น”