ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 304

ซ่งรั่วเจินและลั่วชิงอินนั่งฟังสองมารดาสนทนากันอยู่ทางด้านข้าง รู้สึกสนใจขึ้นมาหลายส่วนอย่างสุดระงับ ครู่ต่อมาหันมองหร่วนเนี่ยนถังที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกล

“ท่านนั้นก็คือลูกสาวของจวนไท่ซือหรือ?” ซ่งรั่วเจินเอ่ยปากถามอย่างแปลกใจ

ลั่งชิงอินพยักหน้าเบาๆ “ใช่แล้ว ก่อนนี้ข้ามีวาสนาเคยพบหน้าแม่นางหร่วนสองสามครั้ง เหตุใดเจ้ามีสีหน้าเช่นนี้? คงมิใช่เจ้าเองก็เคยพบหรอกกระมัง?”

“ก่อนนี้ข้าเคยพบจริงนั่นล่ะ แต่ตอนนั้นไม่รู้ว่าเป็นคุณหนูของตระกูลใด”

ซ่งรั่วเจินนึกถึงวันที่ออกจากบ้านกับพี่รองและได้พบแม่นางท่านนี้ ทว่าตอนนั้นมิได้เก็บมาใส่ใจ เพียงคิดว่าบังเอิญก็เท่านั้น

คิดไม่ถึงวันนี้ได้พบอีกครั้งภายในจวน แต่ฮูหยินหร่วนไท่ซือกลับไม่มา นี่ก็เข้าใจได้หลายส่วน

“ได้ยินมาว่าแม่นางหร่วนเองก็ถึงวัยออกเรือนแล้ว บัดนี้ฮูหยินไท่ซือกำลังหาสามีดีเหมาะสมกันทั่วสารทิศ”

“หากแม่นางหร่วนมีใจให้อี้อัน ไม่แน่ว่าอาจจะเป็นคู่ดีมีวาสนา” ลั่วชิงอินพูดยิ้มๆ

ซ่งรั่วเจินได้ยินก็หัวเราะเบาๆ “พี่หญิงลั่ว แทนที่ท่านจะทุ่มเทใส่ใจให้พี่รองข้า มิสู้คิดๆ ดูว่าจะแต่งงานกับพี่ใหญ่ข้ายามใด!”

“พี่ใหญ่ข้าอายุไม่น้อยแล้ว ปรารถนาเพียงสามารถแต่งท่านเข้ามาโดยเร็ว!”

ลั่วชิงอินหน้าแดงเรื่อ มองนางอย่างเอือมระอา “เจ้าอย่าล้อข้าเลย แม่นางในห้องหอยังมิได้ออกเรือน เหตุใดพูดถ้อยคำเช่นนี้ได้ ระวังข่าวลือออกไปจะทำให้คนหัวเราะเอาได้”

“บัดนี้เรื่องตลกในเมืองหลวงมีมาก ความครึกครื้นของสกุลฉินเกิดขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า ไฉนเลยจะยังใส่ใจเรื่องตลกของข้า?”

“ข้าเองก็ได้ยินเรื่องนี้ หลังฉินเซี่ยงเหิงถูกจับไปที่ศาลาว่าการ คนสกุลฉินก็ชุลมุนวุ่นวาย แต่คนสกุลอวิ๋นเองก็ชี้ตัว ไม่มีใครยอมใคร”

ลั่วชิงอินมิใช่คนชอบรับชมความครึกครื้น แต่เรื่องนี้ถูกเล่าลือออกไปแล้ว ต่อให้นางไม่อยากรู้ก็เป็นเรื่องยาก

“ดูท่าแล้ว การแต่งงานระหว่างสกุลฉินและสกุลอวิ๋นนับว่าล้มเลิกแล้ว” ซ่งรั่วเจินผายมือ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน