ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 314

“เจ้ารับข้าไว้อะไรกัน?”

เหอเซียงหนิงขึ้นเสียงแหลม “ถ้าไม่ใช่เพราะเจ้า ข้าจะตกต่ำถึงขั้นนี้งั้นรึ?”

“ตอนนี้ข้าไม่มีเวลามาต่อล้อต่อเถียงกับเจ้า เงินนี่ให้เจ้า เจ้าก็ไปซื้อเองก็แล้วกัน!”

ฉินซวงซวงส่งเงินก้อนหนึ่งให้เหอเซียงหนิงอย่างดูถูก ตอนนี้นางสนใจแค่ว่าเรื่องอวิ๋นซีหว่านจะพัวพันมาถึงนางหรือไม่เท่านั้น

นางไม่ได้เข้าไปมีส่วนร่วมตั้งแต่ต้นจนจบ มีแค่พูดต่อหน้าอวิ๋นซีหว่านไม่กี่ครั้ง อวิ๋นซีหว่านไม่มีหลักฐาน คงไม่พัวพันมาถึงนางหรอก...

“ข้าไปเองก็ได้!”

เหอเซียงหนิงรับเงินมา รู้สึกว่าฉินซวงซวงขี้เหนียวเกินไปแล้ว

เดิมนั้นคิดว่าจะให้ฉินซวงซวงหาเรือนข้างนอกสักหลังให้นางพัก แต่คนขี้เหนียวคนนี้กลับไม่อยากจ่ายเงินมากมายให้นาง จึงให้นางพักอยู่ในจวนสกุลฉิน

หลังเรื่องที่ตรอกหย่งอัน นางราวกับหนูบนถนนอย่างไรอย่างนั้น ไม่มีหน้าออกไปเจอคนอื่นเลยสักนิด

อยู่ในจวน สายตาที่ทุกคนมองนางก็แปลกประหลาด ยิ่งไม่ต้องพูดถึงสาวใช้ที่ปรนนิบัตินางที่ชักสีหน้าให้เห็นอย่างโจ่งแจ้ง

โตมาจนป่านนี้ นางเคยได้รับการปฏิบัติอย่างไม่เป็นธรรมขนาดนี้เสียเมื่อไร?

“ซวงซวง ข้าเตือนเจ้าด้วยความหวังดีนะ ช่วงหลายวันนี้เจ้าอยู่แต่ในจวนสกุลฉิน หลินจือเยว่ก็ยังไม่มารับเจ้า เป็นเพราะคิดจะปลดเจ้าหรือเปล่า?” เหอเซียงหนิงถาม

ฉินซวงซวงหน้าตึง “เจ้าพูดเหลวไหลให้มันน้อยๆ หน่อย ข้ากับจือเยว่รักใคร่กันดี เขาแค่ยังรับเรื่องนี้ไม่ได้ชั่วคราวเท่านั้น”

“รอจนข้าพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตัวเองได้เมื่อไรก็จะสามารถกลับไปสกุลหลินได้แล้ว”

ฉินซวงซวงกล่าวพลางลอบกระหยิ่มยิ้มย่อง แม้ตอนนี้นางจะตกอยู่ในสถานการณ์ลำบาก แต่เทียบกับเหอเซียงหนิงแล้วดีกว่ามากอย่างไม่ต้องสงสัย

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน