ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 315

ฉินจื้อหย่วนเห็นคนกำลังจะล้มจึงเข้าไปประคองคนโดยไม่ทันคิด ผลคือหญิงสาวถลาเข้ามาในอ้อมอกเขา

สัมผัมนุ่มนิ่มละมุนละไมซ่านออกมาจากบริเวณทรวงอก ก้มหน้าลงเล็กน้อยก็สบเข้ากับดวงตากระจ่างใสของหญิงสาว

“คุณชายฉิน ขอโทษเจ้าค่ะ”

เหอเซียงหนิงแสร้งเป็นตกใจทำอะไรไม่ถูก ใบหน้าดวงน้อยเต็มไปด้วยความกังวล รีบร้อนกลับไปยืนให้มั่นคง แต่ความเจ็บกลับซ่านมาจากฝ่าเท้า ทำให้คนล้มลงไปทั้งตัวอีกครั้ง

มือทั้งสองของนางทาบอยู่บนทรวงอกฉินจื้อหย่วน ร่างทับอยู่บนตัวเขา ระหว่างดิ้นขลุกขลักอยู่นั้น สัมผัสนุ่มนิ่มบนทรวงอกก็ไปกระตุ้นประสาทรับรู้ของชายหนุ่ม

ปฏิกิริยาแรกของฉินจื้อหย่วนตอนได้สติคืนมาคืออยากผลักเหอเซียงหนิงออกไป แต่จนใจที่หญิงสาวในอ้อมอกเนื้อตัวนุ่มนิ่มเหลือเกิน ภรรยาของตนเองก็ไม่กลับบ้านมาหลายวันแล้ว...

“แม่นางเหอ เจ้าได้รับบาดเจ็บ ข้าไปส่งเจ้ากลับห้องก่อนดีหรือไม่?”

“นี่ไม่ค่อยดีกระมัง?” เหอเซียงหนิงแสร้งสงวนท่าที น้ำเสียงอ่อนโยนทั้งยังอ่อนแอน่าสงสาร

“วันนี้ข้าตั้งใจว่าจะออกไปซื้อผ้าห่ม ถ้าไปไม่ได้เกรงว่าคืนนี้คงไม่ได้หลับดีๆ เสียแล้ว”

“เรื่องนี้ยากตรงไหนกัน? ข้าสั่งให้ข้ารับใช้ช่วยไปซื้อให้เจ้าก็ได้”

“ซวงซวงนี่ยังไงกัน? เจ้าเป็นแขกของที่จวนนะ ปล่อยให้เจ้าไปซื้อที่ร้านเองได้อย่างไร?”

ฉินจื้อหย่วนขมวดคิ้ว ตำหนิฉินซวงซวงอย่างไม่พอใจยกหนึ่งแล้วรับปากว่าจะช่วยจัดการเรื่องนี้ให้นาง

เหอเซียงหนิงสบเข้ากับดวงตาเร่าร้อนของชายหนุ่ม ในใจก็สั่นสะท้าน ทราบว่าเรื่องนี้สำเร็จแน่นอนแล้ว!

นางในยามนี้ชื่อเสียงป่นปี้ ทั้งยังถูกไล่ออกจากตระกูล ถ้านางอยากอยู่ในเมืองหลวงต่อไปก็ต้องพึ่งพาผู้ชายสักคน

ก่อนหน้านี้สวีเฮ่ออันปฏิเสธนางหลายครั้งแล้ว ตอนนี้ยิ่งไม่มีหวัง แม้คุณชายใหญ่สกุลฉินจะสู้สวีเฮ่ออันไม่ได้ แต่ก็นับว่าเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดเท่าที่นางในตอนนี้จะสามารถเข้าใกล้ได้แล้ว

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน