“วันดีๆ แบบนี้เป็นวันที่ชายหนุ่มควรชวนแม่นางออกไปเที่ยวข้างนอก ข้ามาเป็นเพื่อนเจ้าถือว่าไว้หน้าเจ้ามากแล้วนะ!”
“เสด็จพี่ห้า ทำไมท่านมาเป็นเพื่อนข้า ข้ายังจะไม่รู้อีกหรือ? เพราะไม่มีผู้หญิงให้เชิญอย่างไรเล่าจึงได้แต่ออกมาด้วยกันกับข้า”
ฉู่มู่เหยามีสีหน้ารังเกียจ “จะว่าไปแล้ว ปกติข้างกายท่านมีผู้หญิงมากหน้าหลายตา ทำไมพอเสด็จแม่ถามท่านว่าต้องตาแม่นางคนไหนหรือไม่ ท่านถึงไม่บอกออกมาสักคนกันเล่า?”
ฉู่อวิ๋นกุยสะอึก “เรียงตามลำดับอาวุโสเจ้าไม่รู้รึ? เสด็จพี่สามยังไม่แต่งงาน ข้าที่เป็นน้องชายชิงแต่งก่อนนับเป็นอะไร?”
“ดังนั้นถึงได้ยิ่งควรไปเชิญเสด็จพี่สามออกมาอย่างไรเล่า เอาแต่อยู่ในจวนทั้งวัน แล้วจะไปเจอสตรีได้อย่างไร?”
ฉู่มู่เหยามุ่ยปาก “ข้าได้ยินว่าเสด็จแม่คิดจะประทานสมรสให้เสด็จพี่สามกับถังเสวี่ยหนิงลูกสาวของอัครเสนาบดี ท่านคิดเห็นอย่างไร?”
“ไม่ต้องคิด ไม่มีโอกาสหรอก”
ฉู่อวิ๋นกุยยกมือ วันนี้ใช่ว่าเขาไม่ได้ไปจวนฉู่อ๋อง พอไปแล้วถึงได้รู้ว่าเสด็จพี่สามที่ยามปกติคร้านจะออกไปข้างนอกในวันแบบนี้กลับออกจากจวนไปแล้ว ยังไปเชิญแม่นางซ่งไปเที่ยวด้วยกันอีกด้วย!
ถ้ายังไม่เข้าใจอีกว่าเรื่องนี้หมายความว่าอย่างไร เขาก็เป็นเจ้าโง่แล้ว
“ไม่มีโอกาสอะไรกัน! ท่านดูสิเสด็จพี่สามซื้อโคมให้แม่นางถังแล้วนะ!”
ฉู่มู่เหยาพลันเห็นว่าข้างหน้ามีเงาร่างของคนสองคนในร้านค้าแห่งหนึ่ง เสด็จพี่สามโดดเด่นสะดุดตาเกินไปจริงๆ มองปราดเดียวก็จำได้ทันที
“อะไรนะ? เป็นไปไม่ได้!”
ฉู่อวิ๋นกุยปฏิเสธโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย แต่พอหันไปกลับเห็นฉู่จวินถิงยืนอยู่ด้วยกันกับถังเสวี่ยหนิง ทันใดนั้นก็ต้องตกใจ
นี่มันสถานการณ์แบบไหนกัน?
“เสด็จพี่สาม ท่านมาทำอะไรที่นี่หรือ?”
ฉู่มู่เหยาเดินเข้าไปในร้านด้วยสีหน้าอยากรู้อยากเห็น สายตากวาดไปมาระหว่างฉู่จวินถิงกับถังเสวี่ยหนิง คิดไม่ถึงว่าคราวนี้เสด็จแม่จะจับคู่ถูกฝาถูกคนแล้วจริงๆ?
ที่แท้เสด็จพี่สามก็ชอบแบบนี้นี่เอง!

VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง
ขอบคุณที่ให้อ่านฟรีนะคะ แต่การเติมเงินใช้เป็นเพียงบัตรเติมเงินเอไอเอสเท่านั้น...