ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 321

หลังจากนั้นเป็นต้นมา เขาก็ไม่ได้ใส่ใจในเรื่องนี้อีกเลย ไม่คาดคิดว่าในวันนี้จะยังได้ยินได้ฟังคำพูดไร้แก่นสารเช่นนี้ได้อีก

จบคำ ฉู่จวินถิงก็ยื่นโคมกระต่ายในมือตนออกไป

ถังเสวี่ยหนิงเห็นฉู่จวินถิงต่อว่าเถียนเจียวเจียวเช่นนี้แล้ว ในใจก็เกิดไม่พอใจขึ้นมาบ้าง ทว่าเมื่อนึกขึ้นได้ว่าท่านอ๋องแต่ไหนแต่ไรมาก็มักเข้มงวดอยู่เสมอ ยามนี้ที่เขาไม่พูดอะไรมาก ที่จริงแล้วก็เพื่อเป็นการรักษาเกียรติของนางเอง

เห็นเขายื่นโคมกระต่ายส่งมาให้เช่นนี้แล้ว ในใจก็เกิดหวานล้ำสดชื่นขึ้นมาไม่น้อย

“ขอบพระทัยเพคะท่านอ๋อง แม้จะมิใช่โคมดอกบัว แต่หม่อมฉันก็ชอบโคมกระต่ายนี้ไม่น้อยเลย”

ถังเสวี่ยหนิงกล่าวด้วยใบหน้าประดับยิ้ม ยื่นมือออกเตรียมจะรับโคมไฟกระต่ายนั้นมา

แต่ขณะที่นางยื่นมือออกไปอยู่นี้เอง ฉู่จวินถิงกลับยกโคมขึ้นสูง ทำให้สองมือของถังเสวี่ยหนิงคว้าได้ก็แต่เพียงอากาศธาตุ

“คุณหนูถัง ข้ามิได้สนิทสนมกับเจ้าถึงเพียงนั้น เจ้าชอบโคมเช่นใดย่อมมิเกี่ยวอันใดกับข้า ส่วนโคมนี้ข้าตั้งใจซื้อให้กับรั่วเจิน”

น้ำเสียงเย็นเยียบไร้ซึ่งความอ่อนโยนของชายหนุ่ม อีกทั้งแววตาคมกริบที่อัดแน่นด้วยความเย็นชา ราวกับถึงขอบเขตขีดจำกัดจวนเจียนจะระเบิดความกรุ่นโกรธออกมาอยู่รอมร่อ ทำเอาผู้คนประหวั่นพรั่นพรึง

ใบหน้าของถังเสวี่ยหนิงย้อมอาบด้วยสีซีดเผือดแทบจะทันที นางแทบไม่อยากจะเชื่อสายตาตนเองเมื่อเห็นฉู่จวินถิงยื่นโคมใบนั้นให้กับซ่งรั่วเจิน มือจึงกำเข้าหากันแน่น

“ท่านอ๋อง ไยจึงปฏิบัติต่อหม่อมฉันเช่นนี้เล่า?”

ต่อหน้าผู้คนมากมายเช่นนี้ กลับไม่ได้ไว้หน้านางเลยแม้แต่น้อย ทำเอานางต้องอับอายขายขี้หน้าถึงเพียงนี้!

“หากไม่เห็นแก่หน้าท่านอัครเสนาบดี เจ้าคิดหรือว่าจะยังมีโอกาสมายืนพูดอยู่ต่อหน้าข้าเช่นนี้ได้” ฉู่จวินถิงกล่าวเสียงเยียบเย็น

ฉู่อวิ๋นกุยรู้จักอุปนิสัยใจคอของเสด็จพี่สามดี หากถังเสวี่ยหนิงไม่ได้เป็นถึงบุตรีท่านเสนาบดีแล้วล่ะก็ ป่านนี้คงถูกไล่ออกไปตั้งนานแล้ว

ทว่า…ดวงตาของคุณหนูถังก็ช่างไร้แววเสียจริงๆ!

“คุณหนูถัง เจ้าชอบโคมแบบใด ข้าซื้อให้เจ้าสักใบก็ได้”

ฉู่อวิ๋นกุยพยายามปรับเปลี่ยนบรรยากาศ พลางหันมองไปยังฉู่มู่เหยา “เจ้าก็อยากได้โคมสักใบมิใช่หรือ เลือกเสียสิ เดี๋ยวเสด็จพี่จะซื้อให้”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน