ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 333

ซ่งเยี่ยนโจวหันมองทางซ่งรั่วเจิน “วันนี้คุณหนูถังหาเรื่องเจ้าหรือ?”

“เปล่าเจ้าค่ะ ยิ่งไปกว่านั้นข้าเองก็ไม่มีวันถูกคนหาเรื่องได้อย่างง่ายดาย”

ซ่งรั่วเจินโบกมือ พูดว่า “การค้าที่ได้รับมาจากฉินฮูหยินดีมาก แต่ข้าอยากเปลี่ยนสองร้านในนั้นเป็นร้านขายผ้า”

“คนที่นั่นสัญจรไปมามากมาย ฮูหยินแม่นางล้วนชอบไปละแวกใกล้เคียง เปิดร้านขายผ้าแห่งหนึ่งกิจการจะต้องไม่เลวแน่”

“เอาตามที่เจ้าว่าแล้วกัน” หลิ่วหรูเยียนเอ่ยปาก “ก็ไม่รู้จิ่งเซินจะกลับมายามใด ต่อให้ไปทะเลใต้ก็น่าจะกลับมาได้แล้ว”

“กิจการมากมายเพียงนี้ล้วนมอบให้เจ้าดูแลเพียงคนเดียว ลำบากเกินไปแล้ว”

ซ่งรั่วเจินยิ้มน้อยๆ “ไม่ลำบากอะไรเจ้าค่ะ ภายในจวนมีคนช่วยงานไม่น้อย ยิ่งไปกว่านั้นก่อนนี้เจ้าของร้านที่พี่สี่เลือกไว้ให้จัดการดูแลเองก็ใส่ใจมาก ข้าเพียงเสียเวลาดูแลบัญชีมากหน่อยเท่านั้น”

ตระเวนดูร้านก็เป็นเรื่องลำบากอย่างหนึ่งจริงนั่นล่ะ แต่เดิมทีกิจการของสกุลซ่ง เจ้าของร่างเดิมและพี่สี่ก็รับสมัครคนมากความสามารถไว้ไม่น้อย ตรงข้ามกันจัดการได้อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย

ก่อนนี้เจ้าของร่างเดิมก็อยากซื้อร้านขายผ้าบนถนนสายนี้ น่าเสียดายร้านรวงบนถนนสายนี้ล้วนเป็นของสกุลฉิน ก่อนนี้เคยเจรจาว่าสามารถซื้อร้านในมือพวกเขาได้หรือไม่

สกุลฉินกลับไม่ยินยอม แต่คิดไม่ถึงบัดนี้กลับตกอยู่ในมือของนางแล้ว

แม้พูดว่าก่อนนางทะลุมิติเข้ามาไม่เชี่ยวชาญด้านเสื้อผ้า กระนั้นแววตายังมีอยู่ สื่อสารกับช่างเย็บปักสักหน่อย เสนอรูปแบบได้รับความนิยมบางส่วนก็มิใช่เรื่องยาก

“ข้าส่งคนไปสืบดูสักหน่อย ก่อนนี้น้องสี่เคยส่งจดหมายกลับมาที่บ้าน ระยะนี้กลับเงียบหายไป” ซ่งอี้อันขมวดคิ้ว

ซ่งเยี่ยนโจวใคร่ครวญครู่หนึ่ง พูดว่า “น้องสี่อยู่ดีๆ ก็ไปหาไข่มุกทะเลใต้ คงมิใช่เพื่อแม่นางเคอหรอกกระมัง?”

ถ้อยคำนี้พูดออกมา ซ่งจืออวี้เบิกตากว้างอย่างตกตะลึง เขาช่วยน้องสี่ปิดบังเรื่องนี้ไว้ เหตุใดพี่ใหญ่จึงพูดออกมาต่อหน้ามารดาเล่า?

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน