ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 334

หลิ่วหรูเยียนถอนหายใจหนักๆ เฮือกหนึ่ง “จิ่งเซินเด็กคนนี้ไม่ฟังคำเกลี้ยกล่อม หากแม่นางเคอคนนั้นเป็นคนสำรวมตน แม่ก็คงไม่พูดอะไรแล้ว แต่ข้าได้ยินมาว่านางมีสายสัมพันธ์ใกล้ชิดกับคุณชายสกุลชวี”

“ข้าเองก็ได้ยินเรื่องนี้ สกุลเคอคล้ายยังมีแผนผูกสัมพันธ์เกี่ยวดองผ่านการแต่งงานกับสกุลชวี แต่ยังมิได้ยืนยันข่าวที่แน่นอน” ซ่งอี้อันพูดเสียงเครียด

สายสัมพันธ์ระหว่างพี่น้องของพวกเขาดีมาโดยตลอด จิ่งเซินชอบเคอหยวนจื่อมากเพียงใด เขารู้ดี

เมื่อแรกไม่ใช่ไม่เคยเกลี้ยกล่อม แต่จิ่งเซินเชื่อฟังทุกอย่าง เว้นเสียความชมชอบเคอหยวนจื่อที่ไม่ทำจนถึงที่สุดก็ไม่คิดหันหลังกลับ

เห็นว่าเขาพูดมาถึงขั้นนี้แล้ว พวกเขาในฐานะพี่น้องเองก็ไม่สามารถบอกให้เขายอมแพ้ได้ แต่ครั้งนี้ออกเดินทางไกลเพียงนั้นเพื่อเคอหยวนจื่อ ช่างโง่เขลาเกินไปโดยแท้!

“แม้ว่าจิ่งเซินเคยเหลวไหลมาก่อน แต่ระยะนี้ภายในจวนเกิดเรื่องมากเพียงนี้ การสอบฤดูใบไม้ผลิเองก็ผ่านพ้นไปแล้ว เขาไม่มีวันไม่เร่งเดินทางกลับมา ใช่หรือไม่ว่าเกิดปัญหาอะไร?”

หลิ่วหรูเยียนผ่านความโมโหไปแล้วก็รู้สึกกังวลใจ เพราะก่อนนี้ส่งจดหมายกลับมา พูดว่าเสียเวลาเพราะเรื่องบางอย่าง ยังไม่สามารถกลับมาได้ชั่วคราว ทว่าต่อให้พบปัญหาอะไร บัดนี้ก็สมควรส่งข่าวกลับมาถึงจะถูก

ซ่งรั่วเจินรู้ชัดว่าพี่สี่บ้านตนท่านนี้นั้นเป็นคนคลั่งรักสุดขีดคนหนึ่ง ทั้งๆ ที่รูปโฉม ชาติกำเนิด ความสามารถล้วนไม่เลว แต่กลับปักใจอยู่กับเคอหยวนจื่อเพียงคนเดียว แม้แต่วัวเก้าหัวก็ลากกลับมาไม่ได้

เพื่อตามหาไข่มุกทะเลใต้จึงถูกโจรทำร้ายกลางทาง กระนั้นวาสนายังดีถูกคนช่วยเอาไว้ได้ เพียงแต่ต้องเสียเวลาระยะหนึ่งจึงจะสามารถกลับมาได้

แต่ไหนแต่ไรมาเคอหยวนจื่อล้วนไม่ชมชอบซ่งจิ่งเซิน แต่เพราะซ่งจิ่งเซินดีต่อนางไม่ว่าต้องการสิ่งใดก็มอบสิ่งนั้นให้ สุนัขเชื่องชั้นยอดมีเงินทองและเชื่อฟัง นางย่อมมิอาจหักใจทิ้งไปอย่างง่ายดาย

เพียงแต่นางอยากเป็นฮูหยินขุนนาง ดังนั้นเพียงวางอุบายขูดรีดซ่งจิ่งเซินก็เท่านั้น

ภายในหนังสือ หลังซ่งจิ่งเซินได้รับบาดเจ็บกลับมายังมอบไข่มุกทะเลใต้ให้เคอหยวนจื่อ กลับถูกเคอหยวนจื่ออ้างว่าหาของสิ่งนี้นานมากเกินไป ตะคอกว่าเป็นตัวไร้ประโยชน์คนหนึ่งโดยแท้

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน