ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 358

ซั่งรั่วเจินสำรวจเคอหยวนจื่อตรงหน้า เห็นเพียงนางสวมชุดกระโปรงสีน้ำเงิน แม้ใบหน้าไม่นับว่างดงาม กลับตัวเล็กอ่อนโยน

เพียงมองปราดเดียว ก็คิดแค่ว่าแม่นางคนนี้คล้ายตะกร้าดอกไม้วางอยู่ริมทาง ไม่ใช่คนที่มองเพียงแวบเดียวก็ดึงดูดคนได้ ดวงตาดุจสายน้ำในฤดูใบไม้ร่วงสะท้อนแสงเป็นระลอกๆ ตำแหน่งของดวงตาแดงเรื่อ

เป็นแบบที่พวกบุรุษรักหยกถนอมบุปผาชมชอบมากที่สุด

เพียงได้เห็น ซ่งรั่วเจินก็รู้แล้วว่าเพราะเหตุใดพี่สี่บ้านตนจึงปักใจอยู่กับเคอหยวนจื่อ น่ากลัวว่าใช้ท่าทางอ่อนโยนไร้พิษภัยนี้หลอกคนไม่น้อย

เพียงแต่ในฐานะสตรีเฉกเดียวกัน นางสัมผัสได้ว่าระหว่างเนตรขนงของฝ่ายหญิงสะท้อนความโอหังออกมาโดยไม่รู้ตัว

แม่นางคนนี้เพียงเชี่ยวชาญใช้ภาพลักษณ์อ่อนโยนบอบบางเท่านั้น แท้จริงแล้วภายในใจอำมหิตยิ่งกว่าใคร หาไม่แล้วหลายปีมานี้ก็คงไม่หลอกใช้พี่สี่ของนาง

ใช้จ่ายเงินของพี่สี่ เพลิดเพลินกับความดีของพี่สี่ ยังดูเบาพวกเขาไปทุกจุด หาประโยชน์จากพวกเขา

ไม่เพียงทำร้ายพี่สี่จนตาย หลังพี่สี่ตายแล้วยังหาประโยชน์จากผู้วายชนม์ ทำให้ทุกคนคิดว่าหลายปีมานี้นางถูกซ่งจิ่งเซินบีบบังคับให้ปวดใจเหลือหลาย

ส่วนพี่สี่ของนางที่ถูกปรักปรำจนตายไปก็กลายเป็นคนผิดในสายตาของทุกคน ทุกคนต่างพากันหมายหัว!

เห็นได้ชัดว่าเคอหยวนจื่อคาดไม่ถึงจะได้พบครอบครัวสกุลซ่งที่นี่

ก่อนหน้านี้นางคิดว่าสกุลซ่งไม่เลวมาโดยตลอด ทว่าคุณชายใหญ่เป็นขุนนางมีอนาคตรุ่งโรจน์ คุณชายรองไม่สนใจนาง คนที่ชอบนางกลับเป็นคนชอบทำการค้าอย่างคุณชายสี่ซ่งจิ่งเซิน

นางดีร้ายอย่างไรก็เป็นคุณหนูเกิดในตระกูลชนชั้นสูง มิอาจหักใจเป็นเพียงฮูหยินพ่อค้าคนหนึ่งได้

ระยะก่อนได้เห็นสกุลซ่งตกลำบากมากขึ้นเรื่อยๆ นางเองก็รังเกียจ ซ่งจิ่งเซินรบเร้าพูดว่าต้องการสู่ขอนางอยู่ตลอด นางถึงหาวิธีอย่างหนึ่งต้องการไข่มุกทะเลใต้เป็นสินสอด เพื่อกีดกันซ่งจิ่งเซินออกไป

ระยะนี้สภาพทางการเงินของนางกระเบียดกระเสียรมากยิ่งขึ้น แต่ซ่งจิ่งเซินยังไม่กลับมา ตรงข้ามกันทำให้นางแปลกใจ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน