ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 376

เมื่องานเลี้ยงราตรีถึงคราวเลิกรา ซ่งรั่วเจินกับเมิ่งชิ่นก็กลายเป็นเพื่อนสาวที่สนิทสนมกัน ถึงขั้นนึกแค้นใจที่เจอกันช้าไปเลยทีเดียว

“รั่วเจิน พรุ่งนี้ข้าต้องไปไหว้พระกับท่านแม่ อีกสองวันข้าค่อยไปหาเจ้าที่บ้านเจ้าก็แล้วกัน” เมิ่งชิ่นกล่าว

“ตกลง ข้าจะรอเจ้า” ซ่งรั่วเจินพยักหน้าแล้วว่า “ยันต์คุ้มภัยที่ข้าให้เจ้าไปจะต้องพกติดตัวไว้ให้ดี ห้ามยกให้ใครทั้งนั้น”

เวลานั้นเอง เสียงหลิ่วหรูเยียนก็ดังขึ้นมา “เจินเอ๋อร์ เตรียมตัวกลับจวนได้แล้ว”

หลิ่วหรูเยียนเดินเข้ามาหาด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม เห็นได้ชัดว่าคืนนี้พูดคุยกับพระชายาเซียงอ๋องและต่งฮูหยินอย่างเพลิดเพลิน ส่วนเรื่องช่วยขอร้องแทนสกุลซุน นางก็ไม่เอ่ยถึงอย่างรู้กาลเทศะยิ่งนัก

ในงานเลี้ยง สวี่ชิงเหมยทราบความสัมพันธ์ระหว่างหลิ่วหรูเยียนกับสกุลซุน เข้าใจว่าหลิ่วหรูเยียนไม่สะดวกจะเอ่ยปาก นางจึงเลียบเคียงถามให้อย่างอ้อมๆ

เห็นว่าเพียงเอ่ยถึงสกุลซุน พระชายาเซียงอ๋องก็มีสีหน้าบึ้งตึง คนทั้งสองก็เข้าใจแจ่มแจ้งว่าเรื่องนี้ไม่มีโอกาสแก้ไขได้แล้ว ต่อให้พูดขึ้นมาก็มีแต่จะทำให้หมางใจกันเปล่าๆ

แม้ว่าหลิ่วเฟยเยี่ยนจะเป็นน้องสาวของนาง แต่นางยังเป็นมารดาคนหนึ่ง ต้องใคร่ครวญเพื่อลูกของตัวเอง ไม่อาจทำเพื่อลูกคนอื่นจนส่งผลกระทบต่ออนาคตของลูกตัวเอง ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าวาสนาอันดีงามนี้ยังเกิดขึ้นเพราะเจินเอ๋อร์อีกด้วย

ซ่งอี้อันและซ่งจืออวี้ก็ไม่เอ่ยถึงเรื่องนี้ในจวนอ๋องอย่างใจตรงกัน ทราบว่ามารดาก็ไม่ได้พูดถึงเรื่องนี้ คนทั้งสองค่อยวางใจได้เสียที

นอกจวนเซียงอ๋อง

เคอหยวนจื่อกำลังฟ้องทุกข์กับชวีคั่ว ที่นางมาร่วมงานเลี้ยงราตรีในวันนี้ก็เพื่อจะได้มีโอกาสพบเจอคุณชายในเมืองหลวงมากขึ้นหน่อย ใครจะคาดว่าจะถูกซ่งรั่วเจินทำเสียเรื่องแบบนี้

ประจวบกับตอนออกมาเจอชวีคั่วเข้าพอดี เกรงว่าพอมีข่าวออกมาในวันรุ่งขึ้นแล้วจะทำให้ชื่อเสียงนางด่างพร้อยจึงชิงอธิบายให้ชวีคั่วฟังก่อนก้าวหนึ่ง

“ซ่งรั่วเจินผู้นั้นจะทำเกินไปแล้ว! ตัวนางไม่มีใครต้องการก็ทนเห็นเจ้าได้ดีไม่ได้!”