ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 39
“ฮูหยิน คุณชายต่งไม่เคยโทษท่าน เขาไหว้วานให้ข้านำของสิ่งนี้มาให้ท่านเจ้าค่ะ” ซ่งรั่วเจินเดินเข้าไปหาแล้วยื่นกล่องไม้ขนาดเล็กแสนประณีตในมือออกไป
หลินอิ๋งเฉียวอึ้งไป มองแม่นางแปลกหน้าตรงหน้าอย่างงงงวย “เจ้า...เจ้ารู้จักเป๋ยอวี่หรือ?”
“เคยพบเจ้าค่ะ”
หลินอิ๋งเฉียวเปิดกล่องไม้ออกก็เห็นว่าในนั้นมีกระดาษแผ่นหนึ่ง เมื่อกางออกดูก็พบว่าเป็นภาพวาดครอบครัวของตนเอง ข้าง ๆ ยังมีข้อความที่ต่งเป๋ยอวี่เขียนไว้
‘ก็ได้ ท่านแม่ อย่างมากข้ากลับไปแล้วค่อยตั้งใจเรียนกับพี่ใหญ่ก็ได้ จะได้ไม่ทำให้ท่านผิดหวัง ท่านรับภาพแล้วห้ามโกรธข้าเชียวนะ’
นี่คือภาพที่ต่งเป๋ยอวี่วาดหลังไปเยี่ยมญาติได้สองวันแล้วคิดถึงครอบครัวขึ้นมา กลัวว่ากลับมาแล้วมารดาจะไม่สนใจตนเองจึงวาดภาพนี้ เทียนสุ่ยนำภาพนี้มาด้วยตอนที่พาต่งเป๋ยอวี่กลับมา
พริบตาที่จดจำลายมือได้ หลินอิ๋งเฉียวก็พลันน้ำตาไหลอาบหน้า “เป็นลายมือเป๋ยอวี่ นี่เป็นลายมือเป๋ยอวี่! แม่นาง เจ้าไปเจอเป๋ยอวี่ที่ใดหรือ? เจ้าโปรดบอกข้าด้วยเถิด ต้องการสิ่งใดเป็นการตอบแทน ข้าล้วนรับปากทั้งสิ้น”
หลินอิ๋งเฉียวว่าแล้วก็ทำท่าจะคุกเข่า
สวี่ชิงเหมยได้ยินความเคลื่อนไหวฝั่งนี้จึงรีบเดินเข้ามาหา สีหน้าเป็นห่วงเป็นใย “แม่นาง เป๋ยอวี่หายตัวไปขณะอยู่ที่เมืองอื่น เจ้ารู้เบาะแสของเขาจริง ๆ หรือ? หากเจ้าสามารถช่วยให้พวกเราตามหาเป๋ยอวี่พบ ก็จะถือว่าเป็นผู้มีพระคุณของทั้งตระกูลต่ง!”
ซ่งรั่วเจินมองสวี่ชิงเหมยอย่างเฉยชา สีหน้าเป็นห่วงเป็นใยนั้นช่างสมจริงโดยแท้ ถ้าไม่รู้ความจริงมาก่อนคงถูกนางหลอกเอาได้ง่าย ๆ
“ข้ารู้จริง ๆ นั่นล่ะเจ้าค่ะ”
“แม่นาง เป๋ยอวี่อยู่ที่ไหน?” หลินอิ๋งเฉียวเช็ดน้ำตาตรงหางตา ถามทั้งขอบตาแดงเรื่อ
“ฮูหยิน มิสู้หาสถานที่เงียบ ๆ สักแห่งคุยกันเถิดเจ้าค่ะ”
VERIFYCAPTCHA_LABELบทใหม่
ตอนฟรี
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง
ขอบคุณที่ให้อ่านฟรีนะคะ แต่การเติมเงินใช้เป็นเพียงบัตรเติมเงินเอไอเอสเท่านั้น...