ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 39

“ฮูหยิน คุณชายต่งไม่เคยโทษท่าน เขาไหว้วานให้ข้านำของสิ่งนี้มาให้ท่านเจ้าค่ะ” ซ่งรั่วเจินเดินเข้าไปหาแล้วยื่นกล่องไม้ขนาดเล็กแสนประณีตในมือออกไป

หลินอิ๋งเฉียวอึ้งไป มองแม่นางแปลกหน้าตรงหน้าอย่างงงงวย “เจ้า...เจ้ารู้จักเป๋ยอวี่หรือ?”

“เคยพบเจ้าค่ะ”

หลินอิ๋งเฉียวเปิดกล่องไม้ออกก็เห็นว่าในนั้นมีกระดาษแผ่นหนึ่ง เมื่อกางออกดูก็พบว่าเป็นภาพวาดครอบครัวของตนเอง ข้าง ๆ ยังมีข้อความที่ต่งเป๋ยอวี่เขียนไว้

‘ก็ได้ ท่านแม่ อย่างมากข้ากลับไปแล้วค่อยตั้งใจเรียนกับพี่ใหญ่ก็ได้ จะได้ไม่ทำให้ท่านผิดหวัง ท่านรับภาพแล้วห้ามโกรธข้าเชียวนะ’

นี่คือภาพที่ต่งเป๋ยอวี่วาดหลังไปเยี่ยมญาติได้สองวันแล้วคิดถึงครอบครัวขึ้นมา กลัวว่ากลับมาแล้วมารดาจะไม่สนใจตนเองจึงวาดภาพนี้ เทียนสุ่ยนำภาพนี้มาด้วยตอนที่พาต่งเป๋ยอวี่กลับมา

พริบตาที่จดจำลายมือได้ หลินอิ๋งเฉียวก็พลันน้ำตาไหลอาบหน้า “เป็นลายมือเป๋ยอวี่ นี่เป็นลายมือเป๋ยอวี่! แม่นาง เจ้าไปเจอเป๋ยอวี่ที่ใดหรือ? เจ้าโปรดบอกข้าด้วยเถิด ต้องการสิ่งใดเป็นการตอบแทน ข้าล้วนรับปากทั้งสิ้น”

หลินอิ๋งเฉียวว่าแล้วก็ทำท่าจะคุกเข่า

สวี่ชิงเหมยได้ยินความเคลื่อนไหวฝั่งนี้จึงรีบเดินเข้ามาหา สีหน้าเป็นห่วงเป็นใย “แม่นาง เป๋ยอวี่หายตัวไปขณะอยู่ที่เมืองอื่น เจ้ารู้เบาะแสของเขาจริง ๆ หรือ? หากเจ้าสามารถช่วยให้พวกเราตามหาเป๋ยอวี่พบ ก็จะถือว่าเป็นผู้มีพระคุณของทั้งตระกูลต่ง!”

ซ่งรั่วเจินมองสวี่ชิงเหมยอย่างเฉยชา สีหน้าเป็นห่วงเป็นใยนั้นช่างสมจริงโดยแท้ ถ้าไม่รู้ความจริงมาก่อนคงถูกนางหลอกเอาได้ง่าย ๆ

“ข้ารู้จริง ๆ นั่นล่ะเจ้าค่ะ”

“แม่นาง เป๋ยอวี่อยู่ที่ไหน?” หลินอิ๋งเฉียวเช็ดน้ำตาตรงหางตา ถามทั้งขอบตาแดงเรื่อ

“ฮูหยิน มิสู้หาสถานที่เงียบ ๆ สักแห่งคุยกันเถิดเจ้าค่ะ”

ซุนฮั่นเฟยเห็นซ่งรั่วเจินแล่นมาโอ้อวดหลอกลวงอย่างรนหาที่ก็แค่นหัวเราะในใจ ครั้งเดียวถือเป็นโชคดี แต่จะโชคดีไปทุกครั้งเช่นนั้นหรือ?

คิดได้เช่นนี้ เขาก็คิดอุบายหนึ่งขึ้นมาได้ “ฮูหยินอาจไม่ทราบ ญาติผู้น้องของข้าดูดวงเป็น นี่ต้องเป็นสิ่งที่นางทำนายออกมาเป็นแน่แท้!”

“แม่นางซ่งอายุน้อยเท่านี้จะเข้าใจเรื่องพวกนี้ได้อย่างไร?” สวี่ชิงเหมยมองไปทางลู่หมิ่นฮุ่ย “หมิ่นฮุ่ย เจ้าเคยเห็นไต้ซือมามาก รู้หรือไม่ว่าสิ่งที่แม่นางซ่งพูดมาเป็นจริงหรือเท็จ?”

“ย่อมเป็นความเท็จอยู่แล้ว ไต้ซือที่มีตบะสูงส่งผู้ใดล้วนแต่มีผมหงอกขาว มีลักษณะของผู้วิเศษ แม่นางที่อายุน้อยเช่นนี้จะเข้าใจเรื่องพวกนี้ได้อย่างไร?” ลู่หมิ่นฮุ่ยไม่เชื่อเลยสักนิด

เมื่อฉู่จวินถิงและฉู่อวิ๋นกุยมาถึงก็ได้เห็นภาพนี้พอดี

ฉู่จวินถิงรู้สึกประหลาดใจที่ซ่งรั่วเจินรู้เรื่องการหายตัวไปของคุณชายน้อยสกุลต่ง ฉู่อวิ๋นกุยกลับตกใจที่โฉมงามตรงหน้ากลับเป็นแม่นางซ่งที่ถอนหมั้นผู้นั้นหรือนี่?