ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 5

ซ่งรั่วเจินพูดอย่างจริงจัง อาการป่วยนี้สำหรับนางกลับรักษาไม่ยาก แต่ต้องใส่ใจมากก็เท่านั้น

เดิมทีซ่งอี้อันคิดว่าน้องหญิงปลอบโยนตนเอง มิได้เก็บมาใส่ใจ ทว่าเห็นนางพูดอย่างตั้งใจมากเป็นพิเศษ ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเชื่อขึ้นมาหลายส่วน

“น้องหญิงคนดี พี่รองเชื่อเจ้า”

ซ่งจืออวี้เห็นซ่งอี้อันคล้ายถูกเกลี้ยกล่อมสำเร็จแล้ว เอ่ยถามอย่างอดไม่ได้ “พี่รอง ท่านเชื่อจริงหรือ? น้องหญิงห้าไม่เคยเรียนวิชาแพทย์มาก่อนนะ”

“น้องหญิงห้าดีใจก็พอ ตอนนี้ข้าก็กลายเป็นเช่นนี้ไปแล้ว หมอทั้งเมืองหลวงล้วนมาดูแล้ว ยังมีอันใดให้กลัวอีกเล่า?”

ซ่งอี้อันยกมุมปากยิ้มขมปร่า นับตั้งแต่วันที่ตาบอดอนาคตอันรุ่งโรจน์ของเขาก็สูญสลายกลายเป็นหมอกผ่านตา ถอนหมั้นก็คือเรื่องที่คาดการณ์ไว้แล้ว น้องหญิงไม่ยอมให้เขายอมแพ้ ก็เพราะหวังดีต่อเขา

ส่วนเป็นเรื่องจริงหรือไม่...สำคัญด้วยหรือ?

ซ่งรั่วเจินมิได้ใส่ใจบทสนทนาของทั้งสองคน สายตานางเบือนไปทางด้านหลัง นับตั้งแต่เหยียบเท้าเข้าจวนสกุลซ่ง นางก็สังเกตุเห็นว่าเรือนด้านหลังถูกพลังชั่วร้ายปกคลุมอยู่

เห็นได้ชัดเจนว่าเป็นวันแสงแดดจ้า ทว่าด้านหลังกลับอึมครึม ต้องมีบางสิ่งกำลังสร้างปัญหาอย่างแน่นอน

“ข้าไปดูด้านหลังสักหน่อย”

เห็นซ่งรั่วเจินพูดจบก็ไปที่เรือนด้านหลังแล้ว ซ่งจืออวี้รีบไล่ตามไป “น้องหญิงห้า รอข้าด้วย”

ยิ่งเข้าใกล้เรือนด้านหลัง พลังชั่วร้ายก็ยิ่งหนาแน่น เดิมทีอากาสควรอบอุ่น มาถึงที่นี่แล้วกลับเปลี่ยนเป็นเยียบเย็นอย่างฉับพลัน ชวนให้คนเย็นสันหลังวูบ

สายตาซ่งรั่วเจินจับจ้องพลังชั่วร้ายล่องลอยในอากาศ ขมวดคิ้วแน่น “พี่สาม ช่วงนี้เรือนด้านหลังมีอันใดเปลี่ยนไปหรือไม่?”

“ไม่มีนี่” ซ่งจืออวี้ส่ายหน้า

“เช่นก่อสร้างอะไรจำพวกนั้น” สายตาซ่งรั่วเจินจริงจัง ก่อนนี้ยามนางอ่านหนังสือเกี่ยวกับเรื่องสกุลซ่ง เป็นเพียงการเขียนแบบผ่านๆ เท่านั้น มิได้เขียนรายละเอียดเหล่านี้ ย่อมไม่แน่ใจเฉกเดียวกัน

ซ่งจืออวี้นึกขึ้นได้ “น้องหญิงห้า เจ้ากำลังพูดถึงสระบัวที่เพิ่งถมให้เรียบกระมัง?”

“สระบัว?” ซ่งรั่วเจินชี้ไปด้านหน้า “อยู่ที่นี่หรือ?”

“ใช่แล้ว” ซ่งจืออวี้พยักหน้า “ช่วงนี้ที่บ้านไม่สงบสุข ท่านพ่อเองก็หายตัวไปจนถึงตอนนี้ พี่ใหญ่ได้รับบาดเจ็บที่ขาทั้งสองข้าง ท่านแม่เองก็กระวนกระวายใจอยู่ตลอด”

“ก่อนหน้านี้ได้ฟังคำชี้แนะ จึงเชิญผู้มีวิชามาดูฮวงจุ้ย พูดว่าสระบัวนี้เต็มไปด้วยกลิ่นอายอัปมงคล ทำลายโชคชะตาภายในจวน นี่ถึงเกิดเรื่องอย่างต่อเนื่องเช่นนี้”

“ท่านแม่คิดว่านับตั้งแต่มีสระบัวนี้ ภายในบ้านก็เกิดเรื่องแล้วเรื่องเล่าขึ้นจริง จึงฟังคำพูดของคนผู้นั้น ถมสระบัวให้เรียบ หวังเพียงให้งานแต่งของเจ้าราบรื่น คิดไม่ถึงว่าจะเกิดเรื่องขึ้นอีก...”

ซ่งรั่วเจินจับประเด็นสำคัญได้แล้ว “ท่านแม่ฟังใครชี้แนะ?”

สระบัวนี้มีปัญหาจริง ขัดต่อโชคชะตาของจวนสกุลซ่ง แต่เป็นเพียงปัญหาเล็กน้อย อิงตามหลักการแล้วหลังถมจนเรียบก็สามารถกลับร้ายกลายเป็นดีได้ ไม่มีวันมีพลังชั่วร้ายหนาแน่นเพียงนี้

เกรงว่า...จะมีใครเพิ่มบางอย่างเข้าไป

เปลี่ยนโชคชะตาอะไรกัน? เห็นได้ชัดว่าตั้งใจทำลายโชคชะตาของจวนสกุลซ่ง ทำให้ทั้งจวนสกุลซ่งไม่มีโอกาสกลับมารุ่งโรจน์ได้อีก!

“ฟังท่านน้าชี้แนะมา”

“ท่านน้า?” ซ่งรั่วเจินนึกขึ้นได้

ท่านน้าท่านนี้แม้เป็นน้องสาวของหลิ่วหรูเยียน แต่แท้จริงแล้วสนิทสนมกับครอบครัวทางฝั่งฉินซวงซวงมากกว่า ก่อนหน้านี้ยามอ่านหนังสือก็รู้สึกแปลกใจมาก

ตระกูลหลิ่วเป็นตระกูลเล็ก ส่วนกู้อวิ๋นเวยมารดาฉินซวงซวงเป็นบุตรีของราชครูกู้ ฐานะสูงศักดิ์ มิหนำซ้ำสายตายังแหลมคม ไม่ชายตามองคนธรรมดา แต่กลับผูกไมตรีกับท่านน้าของสกุลหลิ่ว ช่างไม่มีเหตุผลเอาเสียเลย

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน