ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 527

แววตาหลิ่วหรูเยียนพลันคมปลาบขึ้นมา มีท่าทางเหมือนอยากกลับไปสู้ตายกับหลิ่วเฟยเยี่ยน “เฟยเยี่ยนร่วมมือกับคนนอกมาทำร้ายเจ้า? คงไม่ใช่ว่าครั้งนี้ก็เป็นพวกนางที่ร่วมมือกันใส่ร้ายเจ้าหรอกนะ?”

“ต่อให้พวกนางร่วมมือกันก็ไร้ประโยชน์ ท่านน้าเป็นพวกทำการไม่สำเร็จแต่ทำพังกลับถนัดนักมาแต่ไหนแต่ไร ถ้าพวกนางร่วมมือกันจริงๆ ตอนนี้ฉินซวงซวงลงเอยเช่นนี้ เกรงว่าพวกนางคงทะเลาะกันแล้วกระมัง”

ซ่งรั่วเจินผายมือ ไม่ต้องคิดก็รู้ว่าข่าวการเนรเทศคงเหมือนกับฟ้าผ่าตอนกลางวันแสกๆ สำหรับตระกูลฉิน สำหรับตระกูลหลิ่วที่ไม่มีอะไรสักอย่างยิ่งเป็นหายนะร้ายแรง

ฮูหยินผู้เฒ่าหลินโลภมากทั้งยังชอบประจบผู้มีอำนาจ ไม่ยอมเสียเปรียบมาแต่ไหนแต่ไร ทั้งยังชอบคิดเล็กคิดน้อย

ช่วงเวลาที่ผ่านมาหลินจือเยว่ตกต่ำจากยศโหวมาเป็นสามัญชน ยามนี้ยังตกต่ำไปเป็นนักโทษ เกรงว่าความขัดแย้งระหว่างฮูหยินผู้เฒ่าหลินกับตระกูลฉินคงไม่ยุติลงง่ายๆ

ได้ยินอย่างนั้น ทุกคนก็คิดเชื่อมโยงถึงเรื่องนี้โดยไม่รู้ตัว รู้สึกเพียงว่าไม่สามารถได้เห็นละครฉากนี้ด้วยตาตนเองช่างน่าเสียดายยิ่งนัก

“ฉินซวงซวงถูกตัดสินให้เนรเทศ ตระกูลเซียวจะต้องร้องขอพระเมตตาแทนนางแน่นอน ก่อนหน้านี้นางเคยช่วยเหลือเซียวไท่เฟย ช่วงก่อนฉินเซี่ยงเหิงยังส่งภาพเขียนพู่กันภาพหนึ่งไปให้ใต้เท้าเซียว เป็นของรักที่เขาตามหามานานหลายปี ไม่รู้ว่าจะเกิดเหตุเปลี่ยนแปลงขึ้นหรือไม่?”

ดวงตาซ่งจิ่งเซินฉายแววกังวล ไม่ง่ายเลยกว่าจะมาถึงก้าวนี้ ถ้าไม่สำเร็จก็น่าเจ็บใจเกินไปแล้ว!

ฉินซวงซวงกับหลินจือเยว่คอยแต่หาเรื่องอยู่ได้ทุกวัน โดยเฉพาะฉินซวงซวง เอาแต่จับจ้องน้องสาว ถ้าถูกตัดสินให้เนรเทศ อย่างน้อยจะได้อยู่อย่างสงบบ้าง

แต่ผู้หญิงคนนี้พูดขึ้นมาก็อัปมงคลนัก ก่อเรื่องมานานขนาดนี้แต่กลับอยู่มาได้จนถึงตอนนี้

หลินจือเยว่ก็เหมือนสมองมีปัญหากระนั้น ถ้าเป็นคนอื่นป่านนี้คงปลดฉินซวงซวงไปแล้ว แต่เขากลับสามารถอดทนอดกลั้นมาจนถึงตอนนี้

“เจ้าพูดแบบนี้เท่ากับว่าไม่ได้คิดเลยนี่นา!” ซ่งจืออวี้เลิกคิ้วอย่างกระหยิ่มยิ้มย่อง “เจ้าก็ไม่คิดบ้างว่าฉู่อ๋องเป็นใครกัน เขาเป็นคนตัดสินคดีนี้ด้วยตนเอง ถ้าปล่อยให้พวกฉินซวงซวงลอยนวลไปได้ เจ้าคิดว่าเป็นไปได้งั้นหรือ?”

ซ่งจิ่งเซินอึ้งไป แล้วยิ้มบางเอ่ยว่า “ยากนักที่ท่านจะฉลาดสักครั้ง”