เขาได้ยินเรื่องในตอนนั้นจากปากของพวกเขาเพียงบางส่วนก็ถูกขัดขึ้นแล้ว เรื่องในอดีตไม่อยากรื้อฟื้น ที่ผ่านมาตนเองก็คือตัวโง่งมคนหนึ่งโดยแท้!
“ซงจิ่งเซิน เหตุใดท่านถึงพูดกับหยวนจื่อเช่นนี้? สาเหตุที่ในอดีตท่านทำเพื่อหยวนจื่อมากมายถึงเพียงนั้น ยังมิใช่เพราะต้องการให้หยวนจื่อมอบโอกาสให้ท่านสักครั้งหรือ?”
เจี่ยงเหวินจิ้งสบมองซ่งจิ่งเซิน ภายในสายตาเปี่ยมความรังเกียจ คล้ายกำลังมองสิ่งน่าขยะแขยงบางอย่าง
“บัดนี้หยวนจื่อมาแล้ว ท่านก็พูดเถอะว่าตกลงจะต้องทำเช่นไรถึงจะสามารถลบล้างเรื่องที่ผ่านมาได้!”
“ทว่าท่านอยากให้หยวนจื่อแต่งกับท่าน นั่นไม่มีวันเป็นไปได้!”
พานเหราทางฝั่งหนึ่งพยักหน้า “วันนี้อากาศไม่เลว มิสู้ก็ให้หยวนจื่อไปเที่ยวทะเลสาบเป็นเพื่อนท่าน แต่ของทั้งหมดท่านต้องเตรียมไว้ให้ดี”
“ได้ยินมาว่าระยะนี้ร้านขายผ้าของท่านออกแบบพิเศษไม่น้อย งดงามอย่างมาก เชื่อว่าท่านเตรียมไว้ให้หยวนจื่อดีแล้วกระมัง? ยังไม่รีบฉวยโอกาสนี้เอามาส่งให้อีกหรือ?”
“พลาดวันนี้ไป ท่านก็ไม่มีโอกาสแล้ว!”
ภายในสายตาเคอหยวนจื่อสะท้อนความลำพองใจ ปลายคางเชิดขึ้นเล็กน้อย สะท้อนความเย่อหยิ่งหลายส่วน
“เหวินจิ้งและพานเหรามากับข้า พวกนางเองก็จะต้องได้ไม่น้อยไปกว่ากัน ยังมี ระยะนี้ได้ยินว่าร้านไก่ทอดของพวกท่านไม่เลว ท่านก็เตรียมไว้ให้ดีเถอะ ถึงตอนนั้นเตรียมรถม้าไปรับข้าก็แล้วกัน”
ยามพวกซ่งรั่วเจินมาถึงก็ได้ยินถ้อยคำเย่อหยิ่งโอหังนี้ ได้รู้มากยิ่งขึ้นว่าก่อนหน้านี้ซ่งจิ่งเซินประจบเอาใจเคอหยวนจื่อมากเพียงใด
คาดว่าต่อให้เป็นฮองเฮาก็ไม่โอหังถึงเพียงนี้หรอกกระมัง?
เห็นตนเองเป็นนางเซียนกระนั้นรึ?
เคอหยวนจื่อเห็นซ่งรั่วเจินมาแล้ว ภายในสายตาสะท้อนความไม่พอใจ ระยะนี้สตรีคนนี้มีชื่อเสียงโดดเด่นภายในเมืองหลวง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง