ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 543

หลังฉินซวงซวงได้รู้ว่าตนเองและหลินจือเยว่ล้วนถูกเนรเทศ ก็โมโหแทบสิ้นสติ!

“ถือสิทธิ์อะไรทำกับพวกเราเช่นนี้? ซ่งรั่วเจินโหดเหี้ยมโดยแท้ ทั้งๆ ที่นางมิได้เสียหายอะไร แต่กลับจัดการพวกเราถึงตาย!”

“จะต้องเป็นนางให้ฉู่อ๋องทำเช่นนี้แน่ นังผู้หญิงใจคอโหดเหี้ยม!”

สีหน้าหลินจือเยว่เผือดซีด หมดอาลัยตายอยาก ยามถูกจับมาเขาก็เกิดลางสังหรณ์ไม่ดี เนรเทศ...ก็คือหนึ่งในสิ่งที่คาดการณ์ไว้

ทว่าทั้งๆ ที่เดิมทีเขามีอนาคตรุ่งโรจน์ เหตุใดจู่ๆ ก็ตกต่ำถึงขั้นนี้ได้!

“นี่ล้วนไม่ใช่เพราะเจ้ารนหาที่หรือ? หากมิใช่เพราะเจ้าสมคบคิดกับพวกเขาใส่ร้ายคน ไฉนเลยจะถูกตัดสินเนรเทศได้?”

ฉินซวงซวงร้อนใจแย่แล้วพูดว่า “มาถึงตอนนี้แล้ว ท่านยังตำหนิข้าอีกหรือ? เห็นได้อย่างชัดเจนว่าซ่งรั่วเจินมุ่งร้ายต่อพวกเรา นางต้องการทำลายพวกเราให้สิ้นซาก!”

หลินจือเยว่รำคาญใจมาก “หากไม่ใช่เพราะเจ้าทำงานไม่สำเร็จยังต้องเสียเปรียบ ดึงบุตรีจวนอัครเสนาบดีไปจนถึงฝ่าบาท และฮองเฮาเข้าไปเกี่ยวข้อง เรื่องก็คงไม่ร้ายแรงถึงขั้นนี้!”

“ที่ผ่านมาข้าเตือนเจ้าไม่ใช่เพียงครั้งเดียว อย่าทำเรื่องเช่นนี้อีก ตกลงเจ้าต้องก่อความวุ่นวายถึงขั้นใดถึงจะพอใจ?”

“บัดนี้ถูกเนรเทศ เจ้ายังไม่ยอมหยุดพัก จะต้องถูกตัดหัวให้ได้เลยหรือ?”

ฉินซวงซวงยิ้มเย็น “ท่านคงมิได้อยากปกป้องซ่งรั่วเจินหรอกกระมัง? หากไม่ใช่เพราะไร้ประโยชน์ ถูกนางกดขี่อยู่ตลอด ข้ายังต้องเหน็ดเหนื่อยถึงเพียงนี้หรือ?”

“พูดไปแล้ว ก็เป็นท่านคนไร้ประโยชน์ ตนเองสู้นางไม่ได้ นี่ถึงต้องให้ข้าลงมือ”

“เงินมากถึงเพียงนั้น ท่านคืนหมดหรือ? ยิ่งไม่ต้องพูดว่ามีฉู่อ๋องสนับสนุน ท่านทำได้เพียงก้มหัวให้พวกเขาตลอดชีวิต!”

หากเป็นในอดีต หลินจือเยว่ย่อมคิดว่าฉินซวงซวงพูดได้ไม่ผิด เพียงแต่บัดนี้ได้ฟังถ้อยคำนี้อีกครั้ง สมองของเขาพลันปรากฎความคิดแตกต่างกันออกไป

“ซ่งรั่วเจินเพียงอยากให้ข้าคืนเงินเท่านั้น เดิมทีขอเพียงพวกเราสำรวมตนสักหน่อย พยายามหาเงิน แม้ไม่สามารถคืนเงินในทันทีเลยได้ แต่ใช้เวลามากหน่อยก็สามารถคืนได้”