ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 548

เพียงแต่ นางคิดว่าคล้ายเคยเห็นใบหน้านี้ที่ใดมาก่อน...

ทันใดนั้น นางนึกถึงซ่งรั่วเจินที่ระยะนี้มีชื่อเสียงโด่งดังภายในเมืองหลวง หรือก็คือคนที่หลานสาวคนนั้นของนางใส่ร้ายครั้งแล้วครั้งเล่า ราวกับว่าก็คือคนตรงหน้านี้นี่ล่ะ

นึกถึงตรงนี้ สีหน้าฮูหยินผู้เฒ่าเก้อกระดากไป มากที่สุดกลับเป็นรู้สึกผิด

เพียงเรื่องที่ทั้งคู่เป็นฝ่ายช่วยเหลือนางก่อน ก็รู้ได้ว่าสองคนนี้ล้วนจิตใจดี

ซ่งรั่วเจินช่วยหลินจือเยว่ดูแลบ้านนานถึงสองปี นางเคยพบหลินรั่วหลานมาก่อน รู้ว่าร่างกายไม่แข็งแรงของนางบำรุงอย่างดีจนฟื้นคืนกลับมาเป็นปกติภายในระยะเวลาสองปี

ที่ผ่านมายามนางได้ยินก็คิดว่านี่คือเรื่องราวที่งดงาม ใครคิดเล่าว่าหลินจือเยว่เป็นพวกลืมบุญคุณคน ซวงซวงเองก็แย่งสามีคนอื่นวันแต่งงาน ทำให้เกี้ยวของอีกฝ่ายไม่ได้เข้าบ้านแล้วยังต้องถอนหมั้น

ชีวิตนี้นางและสามีทำเรื่องสง่าผ่าเผยมาโดยตลอด กลับถูกลูกสาวและหลานสาวสร้างปัญหาขึ้นซ้ำๆ ไม่รู้จะเอาหน้าไปพบคนสกุลซ่งได้อย่างไร

ไม่นาน แม่นมและสาวใช้ของฮูหยินผู้เฒ่ากู้ก็กลับมาแล้ว ในมือแม่นมถือยันต์คุ้มภัยมาแผ่นหนึ่ง เห็นหลิ่วหรูเยียนสองแม่ลูกอยู่ข้างกาย อดสงสัยไม่ได้

“ฮูหยินผู้เฒ่า สองท่านนี้คือ...”

ฮูหยินผู้เฒ่ากู้ยิ้มพลางโบกมือ “เมื่อครู่เกือบล้ม ต้องขอบคุณพวกเขาช่วยข้าไว้”

เห็นว่าจะขอบคุณอีกครั้ง หลิ่วหรูเยียนโบกมือ “ฮูหยินผู้เฒ่า เพียงยืนมือไปช่วยเหลือเล็กน้อยเท่านั้น เมื่อครู่ท่านก็ขอบคุณข้าไปแล้ว”

“ทางสายนี้มีคนมากมาย ท่านต้องระวังด้วย พวกเราไปก่อนแล้ว”

“ได้ๆ พวกเจ้าไปก่อนเถอะ”

แม่นมทางด้านข้างลอบแปลกใจ ทั้งๆ ที่พวกเขาเองก็จะไปแล้ว ฮูหยินผู้เฒ่ากลับยึดมั่นจะส่งอีกฝ่ายไปก่อน หรือว่าฮูหยินผู้เฒ่าไม่ชอบพวกเขา?