ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 56

“ฝ่าบาท กระหม่อม กระหม่อมกำลังหาทาง...”

หลินจือเยว่เหงื่อผุดดุจเม็ดฝน เขาประเมินการตัดสินใจเฉียบขาดของสกุลซ่งต่ำไป ถึงขั้นแม้เสียหน้าก็ต้องทำลายเขาให้ได้!

“เจ้าคิดวิธีอันใดได้เล่า? ได้ยินว่าสองปีมานี้ เจ้าไม่เพียงยกมารดาเฒ่าในจวนให้แม่นางซ่งดูแล ตนเองอยู่ที่ชายแดนยังเขียนจดหมายขอเงินสกุลซ่งบ่อยครั้ง ตอนแต่งงานเจ้าก็สู่ขอภรรยาหลวงที่มีศักดิ์ทัดเทียมกันมาหยามเกียรติแม่นางซ่งอีกด้วย เจ้าช่างไม่สมควรเป็นคนยิ่งนัก!”

ฮ่องเต้กริ้วหนัก ก่อนนี้ชมชอบหลินจือเยว่มากเพียงใด บัดนี้ก็คับข้องหมองใจมากเพียงนั้น

สีหน้าหลินจือเยว่ซีดเผือด คิดไม่ถึงว่าซ่งจืออวี้ไม่เพียงพูดเรื่องหนี้สิน แม้แต่เรื่องเหล่านี้ก็กราบทูลต่อเบื้องพระพักตร์ฝ่าบาทจนหมดสิ้น นี่...นี่ช่างเป็นการตัดอนาคตของเขาโดยแท้!

“ฝ่าบาท กระหม่อมเองก็ไม่คิดว่ารักษามารดาต้องใช้เงินมากเพียงนี้ นับตั้งแต่รู้เรื่องกระหม่อมก็คิดหาทางชดใช้ เพียงแต่ว่าจำนวนเงินนั้นไม่น้อยนัก จึงทำให้เสียเวลาไปหลายวัน...”

เห็นหลินจือเยว่เปิดปากก็โยนความรับผิดชอบไปที่ฮูหยินผู้เฒ่าหลิน ซ่งจืออวี้ย่อมไม่อาจยอมรับ

“ฝ่าบาท น้องหญิงของกระหม่อมถูกหลินโหวทำร้ายจิตใจ ปรารถนาเพียงให้หลินโหวคืนเงินทั้งหมดก็จะไม่ขอข้องเกี่ยวกันอีก ทว่าหลายวันมานี้ หลินโหวไม่คืนแม้แต่แดงเดียว ยังสั่งให้บ่าวรับใช้มาแย่งสินค้าของจวนสกุลซ่งพวกเราอีกด้วย”

“บิดาของกระหม่อมไม่รู้เป็นหรือตาย จนกระทั่งตอนนี้ก็ยังไม่กลับมา พี่ใหญ่กับพี่รองก็เกิดเรื่องต่อเนื่องตามกัน น้องหญิงห้ายังมาถูกรังแก นี่ก็ทำให้มารดาเสียใจนัก กระหม่อมเองก็หมดหนทางจึงมาตีกลองร้องทุกข์ ฝ่าบาทโปรดคืนความยุติธรรมให้ด้วยพ่ะย่ะค่ะ!”

ซ่งจืออวี้คุกเข่าลง บัดนี้ใบหน้าหล่อเหลาเปี่ยมความเจ็บปวดระคนเสียใจอย่างหนัก

เห็นสถานการณ์เช่นนี้แล้ว ขุนนางในราชสำนักก็กระซิบกระซาบกันอย่างอดไม่ได้

“แม่ทัพซ่งทุ่มเทแรงกายแรงใจต่อสู้ที่ชายแดน ไม่เคยบ่ายเบี่ยง บัดนี้ติดอยู่ในค่ายศัตรู พยายามอย่างสุดชีวิตส่งข่าวออกมา นี่ถึงหลีกเลี่ยงมิต้องสูญเสียทหารไปเป็นจำนวนมาก น่าเสียดายที่จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่กลับมา”

“ยามแม่ทัพซ่งอยู่ก็อุทิศตนให้ราชสำนัก ทั้งตระกูลจงรักภักดี การกระทำของหลินโหวนี้ใครได้ยินก็ต้องตกตะลึง ฝ่าบาทโปรดวินิจฉัย อย่าได้ทำร้ายจิตใจทหารผู้จงรักภักดีต่อราชสำนักเลยพ่ะย่ะค่ะ!” ราชครูสวีลุกขึ้นพูดเสียงหนักแน่น

เห็นราชครูสวีพูดแทนจวนสกุลซ่ง ฮ่องเต้ก็นึกแปลกใจ แต่ไหนแต่ไรมาราชครูสวีไม่ชอบขุนนางบู๊ ถ้อยคำในวันนี้เห็นได้ชัดว่าการกระทำของหลินจือเยว่ช่างเลยเถิดเกินไปจริงๆ!

ราชครูสวีกับแม่ทัพไป๋ หนึ่งบุ๋นหนึ่งบู๊ ต่างเป็นขุนนางมีอำนาจในราชสำนัก หลังจากได้ยินคำพูดของทั้งสองคน คนอื่นต่างก็พากันแสดงความเห็นพ้อง

หลินจือเยว่เป็นขุนนางใหม่ในราชสำนัก ทว่าเพิ่งได้รับตำแหน่งก็ทำเรื่องโง่งมเสียแล้ว เกรงว่าวันนี้คงไม่มีผลดีเป็นแน่แล้ว

“หลินโหวช่างทำให้เราผิดหวังโดยแท้” พระสุรเสียงของฮ่องเต้เยียบเย็น สะท้อนความผิดหวัง

หัวใจหลินจือเยว่ร่วงไปถึงตาตุ่ม คำนี้ดังก้องภายในหัวของเขา รีบโขกศีรษะขอความเมตตา “ฝ่าบาท กระหม่อมไม่ทราบเรื่องนี้จริง ๆ พ่ะย่ะค่ะ หากทราบแล้วกระหม่อมคงไม่มีวันปล่อยให้เรื่องนี้เกิดขึ้นแน่ ฝ่าบาทโปรดวินิจฉัยด้วย!”