ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 567

“ท่านพูดอะไรน่ะ?” ฉินซวงซวงเบิกตากว้าง “ทั้งๆ ที่ข้าอุ้มท้องลูกของท่าน ท่านถึงขั้นสงสัยว่าเป็นลูกของคนอื่น?”

หลินรั่วหลานที่กำลังตัวชาเพียงได้ยินว่าเด็กอาจไม่ใช่ของหลินจือเยว่ หัวใจตึงเครียดขึ้นมา รีบจับมือหลินจือเยว่ถามไล่เรียงว่า “นางตั้งครรภ์นานมากเพียงใดแล้ว?”

“หนึ่งเดือน” หลินจือเยว่ตอบสีหน้าแข็งทื่อดุจเหล็ก

“นั่นมิใช่ช่วงที่จับได้ว่ามีชู้หรือ?”

หลินรั่วหลานจดจำเรื่องนี้ได้อย่างชัดเจน คำนวณดูแล้วบังเอิญเป็นช่วงเวลานั้นจริง!

ยิ่งไปกว่านั้น นางจำได้ว่าช่วงนั้นจือเยว่และฉินซวงซวงขัดแย้งกัน ทั้งสองคนมีความสัมพันธ์ไม่ดี น่ากลัวว่ามิได้นอนร่วมห้องกัน

เช่นนี้แล้ว เด็กคนนี้ก็อาจเป็นลูกชู้

หลินจือเยว่พยักหน้า ในฐานะบุรุษ นี่คือการหยามเกียรติอย่างใหญ่หลวง

ฮูหยินมีชู้ ยังไม่ต้องพูดว่าบัดนี้อาจท้องลูกชู้ของคนอื่น แท้จริงแล้วเขาเองก็คำนวณวันภายในใจมาโดยตลอด

ทีแรกยังสามารถพูดเอาชนะใจตนเองได้ ทว่าลองนึกถึงสถานการณ์เมื่อหนึ่งเดือนก่อนอย่างละเอียดแล้ว ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกผิดปกติ เด็กคนนี้น่าจะเป็นของเหยาจิ่นเฉิง ชนิดที่ว่าฉินซวงซวงมีชายอื่นอยู่ภายนอกหรือไม่เขาก็ไม่แน่ใจ

สรุปก็คือ เด็กคนนี้น่าจะไม่ใช่ของเขา

หลินรั่วหลานเข้าใจกระจ่างแล้วไฉนเลยยังจะทนอยู่ได้?

“เจ้า นังแพศยา อุ้มท้องลูกของคนอื่นยังทำตัวยโสโอหังต่อหน้าพวกเราอีกหรือ? ช่างเป็นทั้งผู้ใหญ่ทั้งเด็กล้วนไร้ยางอายโดยแท้!”

นางถลันเข้าไปต้องการตบตีฉินซวงซวงให้ตาย ฉินซวงซวงเห็นสถานการณ์แล้วก็ถอยหลัง เกือบล้มลงไป

นางกลัวหลินรั่วหลานลงมืออย่างกะทันหัน หาไม่แล้วน่ากลัวว่าจุดจบจะต้องอนาถยิ่งกว่ามารดาแน่