ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 575

กู้ชิงเหยี่ยนเองก็ไม่อยากใส่ใจ อย่างไรเสียก็มีกู้ชิงเจ๋ออยู่ คาดว่าเชิญหมอมาตั้งนานแล้ว ไม่ต้องให้พวกเขาใส่ใจ

“รอพบหมอแล้วก็ส่งนางออกไปเถอะ ข้าไม่หวังให้ยามท่านพ่อกลับมาได้เห็นนางแล้วจะทำให้เสียอารมณ์”

กู้ชิงเจ๋อมองทั้งสองคนเดินผ่านหน้าเขาไปเช่นนี้ อวิ๋นเวยได้รับบาดเจ็บสาหัสถึงเพียงนี้ พวกเขาไม่สนใจใยดี ครุ่นคิดภายในใจว่าทั้งสองคนเลือดเย็นเกินไปแล้ว

“นางเป็นน้องสาวแท้ๆ ของพวกเรานะ! เหตุใดพวกท่านเย็นชาถึงเพียงนี้?”

“ข้ารู้ข้าไม่มีความสามารถเหมือนพวกท่าน ปกติพวกท่านพูดอะไรข้าล้วนเชื่อฟัง แต่ข้าไม่อาจเลือดเย็นเหมือนพวกท่านได้”

“บัดนี้คนได้รับบาดเจ็บก็คืออวิ๋นเวย พวกท่านใจร้ายถึงเพียงนี้ หากภายภาคหน้าเกิดเรื่องขึ้นกับข้า พวกท่านก็จะให้ข้าใสหัวไปอย่างไร้เยื่อใยใช่หรือไม่?” กู้ชิงเจ๋อถามไล่เรียงอย่างเหลือจะเชื่อ

กู้ชิงเหยี่ยนได้ยินถ้อยคำของน้องชายโง่งมคนนี้ก็เกลียดที่ไม่สามารถตบเขาจนบินหายไปได้ มองเห็นก็รู้สึกรำคาญ

ฝีเท้ากู้ชิงซิวชะงักเบาๆ หันมองใบหน้าที่ได้รับบาดเจ็บของน้องชายบ้านตน เอ่ยปากอย่างอดไม่ได้ “น้องสาม หากเป็นเมื่อยี่สิบปีก่อน ท่าทางเช่นนี้ของเจ้าข้าสามารถให้อภัยเจ้าได้ อีกทั้งยังสามารถเข้าใจเจ้าได้ แต่บัดนี้เจ้าอายุเท่าใดแล้ว?”

“ลูกล้วนถึงวัยเข้าร่วมการสอบขุนนางแล้ว เจ้าแม้แต่เรื่องนี้ก็ยังแยกแยะได้ไม่ชัดเจน ถูกคนหลอกใช้ เจ้ายังอยากให้พวกเราทำอันใดเล่า?”

ยามพูดว่าหลอกใช้สองคำนี้ เขาตั้งใจผินมองทางกู้อวิ๋นเวยแวบหนึ่ง จากนั้นมองเห็นสายตาร้อนตัวของฝ่ายหลัง

ตั้งแต่เด็กนางก็ไม่กล้าเข้าใกล้กู้ชิงเหยี่ยน เพราะรู้สึกราวกับว่ายามแสดงละครต่อหน้าเขาล้วนสามารถถูกเปิดโปงได้อย่างง่ายดาย ไม่คล้ายคนตามใจนางอย่างกู้ชิงเจ๋อ หลังโตแล้วก็ยิ่งไม่ต้องพูดถึง

กู้ชิงเจ๋อมองเห็นความผิดหวังภายในสายตากู้ชิงซิว ยิ่งไปกว่านั้นยังมองเห็นความเยาะหยันอยู่รางๆ เขาอดคิดไม่ได้ว่าตนเองทำผิดไปจริงๆ หรือไม่?

ทว่าเขาทำผิดอะไร?

หรือว่าต้องไม่สนใจความเป็นตายของน้องสาวตน มองนางเร่ร่อนบนถนนหรือ?