ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 578

นายหญิงของบ้านเสียโฉมคนหนึ่ง กลับไปแล้วยังไม่ขายหน้าอีกหรือ บัดนี้บิดากลัวที่สุดก็คือขายหน้า จะต้องไม่เห็นด้วยแน่

“ท่านเป็นหมอหลวงนะ มิใช่ว่าควรจะมีหนทางรักษามากมายหรอกหรือ? ไม่ว่ายาล้ำค่าเพียงใดก็ใช้กับข้าเถอะ จะต้องหาทางทำให้ใบหน้าข้ากลับมาเป็นเหมือนก่อน!”

เสียงกู้อวิ๋นเวยแหลมสูง นางไม่สามารถยอมรับได้ว่าใบหน้าของตนจะถูกทำลายไปเช่นนี้!

“ข้าเป็นหมอหลวง ไม่ใช่เทพเซียน หากเจ้าอยากให้ข้ารักษา ข้าสามารถรักษาได้ถึงขั้นนี้ หาไม่แล้วพวกเจ้าก็ไปเชิญคนมีฝีมือคนอื่นเถอะ”

ใบหน้าหมอหลวงเคร่งขรึม เขาเห็นแก่หน้าสกุลกู้ถึงมา บัดนี้เกือบด่าเขาเป็นหมอต้มตุ๋นไปแล้ว เขาเองก็ไม่อยากปรนนิบัติอีก

“อวิ๋นเวย ใบหน้าเจ้านี้เสียเวลาไม่ได้ เลิกโวยวายได้แล้ว” กู้ชิงเจ๋อพูดเสียงเครียด

กู้อวิ๋นเวยรู้สึกอึดอัดใจอย่างมากภายในใจ ทว่าความเจ็บปวดบนใบหน้าส่งมาไม่หยุด หากยังไม่ใส่ยา น่ากลัวว่าใบหน้าของนางก็ยิ่งหมดหนทางรักษา ทำได้เพียงรับปาก

ยามหมอหลวงรักษาบาดแผล เสียงร้องโอดครวญของกู้อวิ๋นเวยดังขึ้นไม่หยด สุดท้ายเขียนตำรับยา หลังสั่งว่าต้องจัดการดูแลเยี่ยงไรแล้วก็รีบจากไป

“อวิ๋นเวย บัดนี้ไม่เหมือนก่อนแล้ว อุปนิสัยของเจ้าก็สมควรสำรวมลง หาไม่แล้วภายภาคหน้าน่ากลัวว่าจะเกิดปัญหาไม่หยุด”

สายตากู้ชิงเจ๋อซับซ้อน พูดกับฉินเซี่ยงเหิง “เซี่ยงเหิง เจ้ากลับไปพูดกับพ่อของเจ้าดีๆ เป็นสามีภรรยาหนึ่งคืนผูกพันกันชั่วชีวิต อย่างไรเสียแม่เจ้าก็อยู่กับเขามานานหลายปี”

“บัดนี้ไม่เป็นไรแล้ว มิสู้ให้นางกลับไป”

จากนั้น ฉินเซี่ยงเหิงยังไม่พูด กู้อวิ๋นเวยก็พูดตัดบทเขาแล้ว “พี่สาม ข้าไม่มีวันกลับไป”

“เจ้าไม่กลับไป เช่นนั้นภายภาคหน้าเจ้าจะทำเช่นไร?” กู้ชิงเจ๋อเอ่ยถามอย่างอดไม่ได้