เพียงนึกได้ว่าบิดามารดาพูดว่าเยี่ยนโจวเอ่ยคำสัญญาต่อหน้าทุกคนว่าจะแต่งนางเพียงคนเดียวเท่านั้น นี่จะได้อย่างไร?
“ชิงอิน ไม่เป็นเช่นนี้” ซ่งเยี่ยนโจวรีบอธิบาย “หมอเพียงพูดว่าต้องการให้เจ้ารักษาสุขภาพให้ดีก่อน มีลูกช้าหน่อยก็ช่างเถอะ ยิ่งไปกว่านั้นสำหรับข้าไม่มีลูกก็ไม่สำคัญ!”
ฝานซืออิ๋งมองท่าทางตกตะลึงพรึงเพริดของลั่วชิงอิน จากนั้นหันมองสายตาเปี่ยมความเจ็บปวดของซ่งเยี่ยนโจว นางว้าวุ่นใจแล้ว
เหตุใดจึงเป็นเช่นนี้?
ทั้งหมดล้วนไม่เหมือนอย่างที่นางคิดไว้!
ทั้งๆ ที่น่าจะเป็นลั่วชิงอินปกปิดข่าวเพื่อให้ได้แต่งงานกับซ่งเยี่ยนโจว ซ่งเยี่ยนโจวกลับถูกหลอกโดยไม่รู้ตัว แต่ตอนนี้ลั่วชิงอินต่างหากที่เป็นคนถูกหลอกคนนั้น?
ซ่งเยี่ยนโจวเสียสติไปแล้วหรือ?
เพื่อแต่งงานกับลั่วชิงอิน ต่อให้ไม่สามารถคลอดลูกได้ก็ไม่เป็นไร?
ซ่งรั่วเจินมองสายตาตกตะลึงของฝานซืออิ๋ง เอ่ยปากเสียงเย็น “เห็นชัดแล้วหรือไม่? นี่ก็คือความแตกต่างของเจ้าและพี่หญิงลั่ว”
จากนั้น ฝานซืออิ๋งกลับคล้ายถูกกระตุ้นก็มิปาน แผดเสียงร้องออกมา “เป็นไปไม่ได้! ต่อให้ซ่งเยี่ยนโจวไม่ใส่ใจ หรือว่าแม่สามีเองก็ไม่ใส่ใจกระนั้น?
ซ่งเยี่ยนโจวเป็นลูกชายคนโตของสกุลซ่ง สกุลซ่งจนกระทั่งตอนนี้ก็ยังไม่มีหลานชาย เขามีอนาคตรุ่งโรจน์ หรือว่าในฐานะแม่สามีจะสามารถยอมให้ภายภาคหน้าเขาไม่มีลูกได้?”
ครู่ต่อมาลั่วชิงอินเองก็หันมองทางหลิ่วหรูเยียน รู้สึกผิดมากยิ่งขึ้น คาดว่าหลังแม่สามีรู้เรื่องนี้แล้วจะต้องเสียใจมากแน่
หลิ่วหรูเยียนมองเห็นท่าทางสีหน้าเผือดซีดของลั่วชิงอินก็ปวดใจแทบแย่ รีบพูดว่า
“ชิงอิน ข้าไม่ใส่ใจเรื่องเหล่านี้
ข้าไม่ขออะไรทั้งสิ้น ขอเพียงเจ้าและเยี่ยนโจวอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขก็พอแล้ว”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง