ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 635

ในห้องรับรองส่วนตัว อวิ๋นเนี่ยนชูนั่งลงด้านข้างซ่งรั่วเจิน สายตามองไปมาระหว่างซื่อจื่อน้อยผู้มีใบหน้าเปื้อนยิ้มและฉู่อ๋องใบหน้าเย็นชาไม่หยุด

นางอดไม่ได้ที่จะดึงมือของซ่งรั่วเจินและกระซิบว่า “เหตุใดข้าถึงรู้สึกว่าบรรยากาศที่นี่ค่อนข้างแปลกกัน?”

ซ่งรั่วเจินลดเสียงลง “บางทีพวกเขาอาจจะเป็นลูกพี่ลูกน้องที่ไม่ค่อยสนิทกันนัก?”

อวิ๋นเนี่ยนชูรู้สึกอึดอัด “เช่นนั้นจะทำอย่างไรดี?”

ซ่งรั่วเจินเฝ้ามองอาหารเลิศรสที่ถูกนำมาทีละจาน จึงพูดสร้างบรรยากาศขึ้นมาว่า “ได้ยินมาว่าอาหารในหอสุราเลิศรสอย่างมาก ปกติแล้วจะต้องจองที่นั่งล่วงหน้า ทุกท่านมาลองชิมดูกันดูเถอะ?”

ขณะพูด นางก็คีบกุ้งใส่ลงในชามของฉู่จวินถิง ใบหน้าสวยเต็มไปด้วยรอยยิ้ม

นับตั้งแต่เข้ามา ฉู่จวินถิงก็มีสีหน้าเย็นชา ต้องพูดเลยว่ายามเขาไม่ยิ้ม จะมีบรรยากาศกดดันอย่างยิ่งจนผู้อื่นไม่กล้าหายใจ

ฉู่จวินถิงเหลือบมองกุ้งในชาม คิ้วคลายออกเล็กน้อย และยื่นมือไปคีบอาหารให้ซ่งรั่วเจิน “วันนี้เดินเล่นมานานมากแล้ว เจ้าก็คงหิวมากแล้ว กินเยอะๆ เล่า”

ซ่งรั่วเจินพยักหน้า นางก็ไม่เกรงใจและเริ่มกินทันที ทั้งยังพูดกับอวิ๋นเนี่ยนชูและคนอื่นๆ ว่า “พวกท่านก็รีบกินเถอะ”

วันนี้นางเดินเล่นมาทั้งวันจึงหิวมากจริง ๆ เมื่อเห็นอาหารหลากหลายสีสันและมีกลิ่นหอมอยู่ตรงหน้า ความอยากอาหารจึงเพิ่มขึ้น

อวิ๋นเนี่ยนชูที่เดิมทีราวกับนั่งอยู่บนพรมเข็ม เมื่อเห็นฉู่อ๋องเริ่มหยิบตะเกียบก็ผ่อนคลายลงในที่สุด เพียงเห็นปฏิสัมพันธ์ระหว่างทั้งสอง สายตาของนางก็จับจ้องไปที่พวกเขาไม่วางตา

ก่อนหน้านี้เคยเห็นฉู่อ๋องปกป้องรั่วเจินมาหลายครั้งแล้ว ทว่าเมื่อเห็นทั้งสองคนอยู่ด้วยกันในวันนี้ นางเพียงรู้สึกว่าทั้งคู่ช่างเหมาะสมกันอย่างยิ่ง!

นี่คือท่านอ๋องหน้าเย็นชาที่ใครๆ ต่างก็หวาดกลัว!

หากไม่มีรั่วเจิน นางเกรงว่าในชีวิตนี้คงไม่มีวันได้เห็นด้านที่อบอุ่นเช่นนี้ของฉู่อ๋องเป็นแน่!

ยามนี้ยังไม่ได้แต่งงานกัน นางจึงไม่กล้าจินตนาการเลยว่าฉากหลังจากพวกเขาแต่งงานกันจะเป็นอย่างไร!