ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 636

ดวงตาฉู่จิ่นหวยทอประกาย “ใช่แล้ว ก็เป็นเช่นนี้! ข้าถามท่านแม่ว่าตกลงฝันถึงอะไร นางกลับไม่ยอมพูด พูดเพียงหลับไม่สนิท บอกให้ข้าไม่ต้องกังวล”

“พูดเช่นนี้แล้ว สถานการณ์ของพวกเขาล้วนเหมือนกัน?” คนเงียบขรึมอย่างฉู่จวินถิงขมวดคิ้ว สังเกตเห็นปัญหาอย่างว่องไว “เกิดขึ้นตั้งแต่ยามใด?”

“ท่านแม่ข้าบอกว่าเมื่อเจ็ดวันก่อน” ฉู่จิ่นหวยเอ่ยตอบ

อวิ๋นเนี่ยนชูกลับพูด “แม่ข้าเมื่อห้าวันก่อน”

“ที่แท้ก็ฝันต่อเนื่องกันหลายวันนี่เอง พวกเราเองก็ไม่ได้ใส่ใจมากนัก แต่หลายวันนี้ไม่เพียงจิตใจว้าวุ่น แม้แต่คนก็เริ่มบ่นงึมงำ ข้ารู้สึกผิดปกติยิ่งนัก”

ได้ยินดังนั้น ซ่งรั่วเจินคิดว่านี่ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ เพียงแต่ท่านป้าและพระชายาเซียงอ๋องคล้ายไม่มีอะไร เหตุใดถึงฝันร้ายเช่นนี้เล่า?

“ระยะอันใกล้นี้มีสิ่งของพิเศษอันใดเพิ่มขึ้นมา หรือมีที่ใดพิเศษบ้างหรือไม่?”

ฉู่จิ่นหวยครุ่นคิด พูดว่า “วันปกติท่านแม่ซื้อของไม่น้อย ส่วนมีสิ่งใดเพิ่มขึ้นมานั้น ข้าเองก็ไม่แน่ใจ”

“ระยะนี้ท่านน้ามิได้เพิ่มสิ่งใด เพียงแต่เมื่อห้าวันก่อนอนุอวิ๋นมาเที่ยวหนึ่ง อ้างว่าหวังดีต่อนางจึงนำของบางส่วนส่งมาให้ แต่ท่านน้าให้คนโยนทิ้งไปทั้งหมด”

“ต่อมาอนุอวิ๋นให้คนนำของทั้งหมดไป ข้าเองก็สงสัยใช่หรือไม่ว่าอนุอวิ๋นเล่นลูกไม้อะไร แต่กลับไม่พบเบาะแสอะไร” อวิ๋นเฉิงเจ๋อพูด

“นี่ฟังแล้วกลับคล้ายเรียกผีน้อยอยู่บ้าง” ซ่งรั่วเจินพูด

“เรียกผีน้อย?” ฉู่จิ่นหวยเบิกตากว้าง?

ซ่งรั่วเจินพยักหน้า “ปกติทุกคนทุกคนเองก็ได้ยินเรื่องตีคนถ่อยบ่อยๆ มิใช่หรือ? ก็คือสิ่งของอาจปนเปื้อนสิ่งสกปรกบางอย่าง อาจเป็นเหตุให้ฝันร้าย และทำให้ซวยไปทุกที่”

“ยั่วยุวิญญาณให้ตกใจ ก็จะเกิดฝันร้ายไม่หยุด ยิ่งไปกว่านั้นยังได้รับความตกใจภายในความฝัน ทำให้คนไม่กล้านอนหลับ นานวันเข้าก็จะโทรมขึ้นเรื่อยๆ”

“หากไม่รีบคลี่คลาย จะทำร้ายอย่างรุนแรง แต่บัดนี้เพียงได้ยินแล้วรู้สึกคล้าย ตกลงแล้วใช่หรือไม่ ยังต้องไปดูถึงจะรู้ได้”