ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 686

ถังหงจี้ขมวดคิ้ว รู้สึกอยากหัวเราะ “คุณชายรองซ่ง เจ้าคงมิใช่ต้องการพูดว่าโรคตาของเจ้าสามารถหายดีได้ เป็นเพราะแม่นางซ่งหรอกกระมัง?”

“ข้ารู้ว่าเจ้ามีใจปกป้องน้องสาว แต่เพราะสาเหตุนี้จึงเกิดเรื่องวุ่นวายใหญ่โต นั่นตลกเกินไปแล้ว!”

“คุณชายถังไม่รู้อะไรก็พูดว่าตลก ช่างเป็นกบก้นบ่อโดยแท้!”

ซ่งอี้อันพูดออกมาอย่างไม่เกรงใจ “โรคตาของข้า รวมถึงโรคขาของพี่ใหญ่ ล้วนเป็นผลงานของน้องหญิงห้า!”

“นางมีความรู้วิชาแพทย์มาตั้งนานแล้ว เห็นว่าเกิดเรื่องกับข้าและพี่ใหญ่ นี่จึงทุ่มเทแรงกายแรงใจรักษาพวกเราให้กลับมาหายดีดังเดิม”

“เจ้าไร้ซึ่งความสามารถ มิได้หมายความว่าคนอื่นไม่มี ในฐานะบัณฑิต หรือแม้แต่ความตระหนักรู้เล็กน้อยแค่นี้ก็ไม่มี?”

“น้องหญิงของข้าเพียงถ่อมตนรักความสงบ ไม่ชอบโอ้อวดชื่อเสียง ครั้นมาถึงคุณชายถังที่นี่กลับกลายเป็นเสแสร้งแกล้งทำไปเสียได้”

ซ่งอี้อันหัวเราะออกมา ใบหน้าสุภาพอ่อนโยนประดับรอยยิ้มเย้ยหยัน “อิงตามคุณชายถัง มีความสามารถน้อยนิดก็อยากประกาศให้คนรู้กันอย่างถ้วนทั่ว ก็ไม่น่าแปลกใจเท่าไร”

ถังหงจี้ได้ยินถ้อยคำเสียดสีของซ่งอี้อัน สีหน้าไม่สบอารมณ์มากขึ้นเรื่อยๆ “เจ้าพูดว่าใช่ก็ใช่กระนั้นหรือ? มีความสามารถเจ้าก็ให้ซ่งรั่วเจินพูดสิว่าน้องสาวข้าเป็นอะไรไปกันแน่!”

“หมอหลวงใกล้จะมาถึงแล้ว หากนางพูดเหมือนหมอหลวง ข้าจะเชื่อ หาไม่แล้วก็เป็นพวกเจ้าเสแสร้งแกล้งทำ จะต้องขอขมาข้าและน้องสาวข้า!”

“หากข้าทำแล้ว ท่านจะกระโดดลงแม่น้ำทันทีใช่หรือไม่?” ซ่งรั่วเจินยกมุมปาก ภายในสายตาเจือแววนึกสนุก

ถังหงจี้พยักหน้า “ใช่!”

สหายสนิทของถังหงจี้เห็นดังนั้นยังคิดเกลี้ยกล่อมสองประโยค เขารู้จักพวกพี่น้องสกุลซ่งหลายคนนี้อยู่บ้าง ซ่งจืออวี้พูดจาวู่วามจริง แต่ซ่งอี้อันไม่เหมือนกัน

แต่ไหนแต่ไรมาเขาไม่เคยทำเรื่องวู่วาม บัดนี้สามารถลุกออกมาพูดถ้อยคำนี้ได้ เป็นไปได้มากว่าคือความจริง