ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 689

งานเลี้ยงช่วงค่ำคืนจบลง สองพี่น้องสกุลถังถูกหามกลับจวนถังไปแล้ว เรียกเสียงถอนใจจากทุกคน

ซ่งรั่วเจินติดตามพี่ชายของตนออกจากวังพร้อมกัน ฉู่จวินถิงเองก็เดินข้างกายนาง ซ่งอี้อันทั้งสามคนปลีกตัวเว้นระยะห่างอย่างรู้ใจกัน

“เช่ออ๋องเป็นฝ่ายมาขอบคุณถึงที่เองเช่นนี้ น่ากลัวว่ายังมีเจตนาอื่น พรุ่งนี้ข้าเองก็จะไปด้วยกัน ไม่ต้องกังวล”

ฉู่จวินถิงสบมองคนข้างกาย ภายใต้แสงจันทร์ ผิวของแม่นางผู้นี้ขาวดุจหิมะ ใบหน้างดงามเพริศพริ้งมีเสน่ห์มากเป็นพิเศษ ชวนให้คนหวั่นไหว

ซ่งรั่วเจินพยักหน้าเบาๆ “วันนี้หม่อมฉันได้พบเช่ออ๋องแล้ว มักรู้สึกว่ามีเจตนาไม่ดี”

เข้าใกล้โดยบังเอิญ มิหนำซ้ำยังคิดหาทางแสดงด้านที่ดีต่อหน้านาง ที่ผ่านมามิได้มีท่าทีเช่นนี้ อย่างไรเสียนางและฉู่อ๋องใกล้ชิดกัน เช่ออ๋องและฉู่อ๋องยังเป็นศัตรูกันอีกด้วย

เรื่องผิดปกติย่อมมีเงื่อนงำแฝงอยู่ เพียงแต่ไม่แน่ใจว่าตกลงเช่ออ๋องกำลังวางแผนใดกันแน่

ตอนนี้เอง นางกำนัลข้างกายฮองเฮาวิ่งออกจากวัง พูดว่า “ฉู่อ๋องเพคะ ฮองเฮาพูดว่านางไม่ได้พบหลิงฮูหยินนานมากแล้ว อยากสนทนาระลึกความหลังกัน น่ากลัวว่าหลิงฮูหยินจะต้องกลับช้าสักหน่อย”

“แม่นางหลิงอยู่เพียงลำพัง ขอให้องค์ชายส่งนางกลับไปด้วยเพคะ”

เพียงถ้อยคำนี้พูดออกมา ฉู่จวินถิงและซ่งรั่วเจินสบตากันแวบหนึ่ง เข้าใจความนัยของฮองเฮาแล้ว

สามพี่น้องสกุลซ่งเองก็รับรู้ได้ สีหน้าเข้มขึ้นโดยไม่รู้ตัว เห็นชัดว่า...ฮองเฮาไม่ชอบรั่วเจิน นี่คือต้องการจับคู่ฉู่อ๋องและหลิงเชี่ยนเอ๋อร์

หลิงเชี่ยนอ๋อร์คล้ายประหลาดใจเฉกเดียวกัน หันมองฉู่จวินถิงอย่างรู้สึกผิด พลางพูด “ไม่เป็นไร ข้ากลับเองได้”

ซ่งรั่วเจินเลิกคิ้วเรียวยาวดุจกิ่งหลิว สบมองฉู่จวินถิงนิ่งๆ แวบหนึ่ง ผลิยิ้มพูดว่า “ในเมื่อเป็นคำสั่งของฮองเฮา ท่านอ๋องก็ไปเถอะเพคะ หม่อมฉันและพวกพี่ชายขอตัวก่อน”

ทันใดนั้น ฉู่จวินถิงก็รู้สึกว่ารอยยิ้มของซ่งรั่วเจินแฝงคมมีดไว้

ฉู่อวิ๋นกุยรีบขยับขึ้นมา เอ่ยว่า “แม่นางหลิง จวนฉู่อ๋องและจวนหลิงไม่ใช่ทางเดียวกัน ลำบากอยู่บ้าง บังเอิญจวนสกุลหร่วนกับจวนสกุลหลิงอยู่ทางเดียวกัน ก็ให้อวี้เฉิงส่งท่านกลับเถอะ!”