ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 696

“ข้ารู้ท่านลืมข้าไปแล้ว ขอเพียงท่านยินดี ข้าสามารถช่วยทำให้ท่านจดจำเรื่องทั้งหมดอย่างช้าๆ ได้ ท่านอยากรู้อะไร ข้าสามารถเล่าให้ท่านฟังทั้งหมดได้”

ซ่งจิ่งเซินย้อนนึกถึงสถานการณ์ที่ได้ฟังจากปากสหายที่ดีเหล่านั้นขึ้นมาอย่างอดไม่ได้ นั่นคือประทับใจที่ใดกัน โง่งมสุดขีดต่างหาก!

นั่นคือตื่นขึ้นมากลางดึกแล้วอยากลุกขึ้นนั่ง เอาค้อนทุบศีรษะตนเองในอดีต!

เรื่องขายหน้าถึงเพียงนี้ เขาไม่อยากได้ยินอีกแม้แต่น้อย หวังเพียงให้ทุกคนลืมไปให้หมด

“ข้าไม่อยากรู้ ทั้งยังไม่อยากนึกถึงเรื่องในอดีตทั้งหมด เชิญแม่นางเคอกลับไปเถอะ”

“ไฉนเลยจะไม่เกี่ยวกับข้า?” เคอหยวนจื่อรู้สึกเหลือจะเชื่อ “จิ่งเซิน ท่านต้องเชื่อข้านะ หลายปีมานี้พวกเรามีประสบการณ์ร่วมกันมากมาย หากท่านจำได้แล้ว จะต้องเสียใจภายหลังแน่!”

“ต่อให้ข้าเสียใจภายหลัง นั่นก็เป็นเรื่องของข้า ไม่ต้องให้เจ้าใส่ใจ”

ซ่งจิ่งเซินมองหญิงตรงหน้า แท้จริงแล้วเขาได้รู้ผ่านปากของสหายมามากมายตั้งแต่แรกแล้ว

เมื่อแรกเขาคล้ายต้องมนต์ก็มิปาน ทั้งสมองมีเพียงเคอหยวนจื่อ บัดนี้สูญเสียความทรงจำไปแล้ว เขาเคยคิดมาก่อน

หากแม่นางตรงหน้ามีค่าพอให้เขามอบความจริงใจให้จริง เขาจะต้องทำทุกทางตามหาความทรงจำกลับคืนมา แต่เขารู้ดี ตั้งแต่เริ่มจนจบเคอหยวนจื่อหลอกใช้เขา ไม่มีความจริงใจเลยสักเศษเสี้ยว

พูดไปแล้ว เขาเป็นเพียงกระเป๋าเงินของนางเท่านั้น เป็นนางเย่อหยิ่งโอหังสร้างเรื่อง ทั้งๆ ที่ไม่ชอบเขาคนนี้ กลับชอบเงินของเขา

ทางหนึ่งคิดอยากตบแต่งกับชวีคั่ว ทางหนึ่งเฝ้าหวังให้เขานำเงินออกมามอบให้พวกเขาเสวยสุข อุบายนี้กระแทกหน้าเขาอย่างจัง

“จิ่งเซิน ท่านจะต้องเสียใจภายหลัง!”