ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 714

“ท่านพ่อมองว่าข้าขัดหูขัดตาพอดี ไม่สู้ใช้โอกาสนี้ตัดขาดความสัมพันธ์กันไปเลย จะได้ไม่ทำลายชื่อเสียงของท่านในอนาคต!”

“เจ้าพูดอะไร?”

อวิ๋นหงหล่างโกรธจนทนไม่ไหว ยกมือขึ้นแล้วตบไปทันที

“ข้าเห็นว่ายามนี้เจ้าชักจะเกินไปแล้ว แม่ของเจ้าไม่รู้ว่าสอนอะไรเจ้าทุกวัน ถึงได้สอนให้เจ้าไร้กฎเกณฑ์เช่นนี้!”

ทว่าอวิ๋นหงหล่างไม่สามารถตบหน้าอวิ๋นเนี่ยนชูได้ เพราะถูกอวิ๋นเฉิงเจ๋อป้องกันไว้

“ทำไม? เจ้าก็จะไร้กฎเกณฑ์ไปด้วยกันหรือ?” อวิ๋นหงหล่างสีหน้าบึ้งตึง “หลายปีที่ที่เจ้าอยู่ในจวนอวิ๋น ข้าไม่เคยละเลยเจ้าเลย!”

“ยามที่บิดามารดาของเจ้าตาย หากไม่ใช่ข้ารับเจ้ากลับมา เจ้าจะประสบความสำเร็จเช่นวันนี้ได้อย่างไร?”

เมื่อคิดว่าเขาให้บุตรีตบแต่งกับอวิ๋นเฉิงเจ๋อ ซึ่งแท้จริงแล้วเป็นการเอื้อประโยชน์ให้กับเด็กนั่นแล้ว ทว่าเขากลับไม่พอใจ แม้กระทั่งยังเผยเรื่องนี้ออกมา จนทำให้ยามนี้เขาถูกสหายร่วมงานล้อเลียน เขาก็แทบอยากจะทุบตีสิ่งอกตัญญูนี้ให้ตายตกไปเสีย!

หากรู้เช่นนี้ ในยามนั้นไม่ว่าอย่างไรเขาก็คงไม่ยอมให้จางเหวินรับเด็กเหลือขอผู้นี้กลับมา

อวิ๋นเฉิงเจ๋อเข้าใจความคิดของอวิ๋นหงหล่างดี ช่วงนี้เขาได้พบอวิ๋นหงหล่างในที่ประชุมราชสำนักหลายครั้ง ทว่าทุกครั้งก็เพียงแค่นเสียงเย็นใส่เท่านั้น เขาก็ไม่อยากพูดให้มากความ

ยามนี้เมื่อได้พบกันอีกครั้ง ความสัมพันธ์ก็แตกต่างจากตอนที่อยู่ในจวนสกุลอวิ๋นมากแล้ว

“ท่านน้าเขย บนถนนคนพลุกพล่านเช่นนี้ หากท่านจะตบลงมาจริงๆ ผลลัพธ์ที่ตามมาท่านต้องคิดให้ดีนะขอรับ”

อวิ๋นเฉิงเจ๋อมองไปที่ผู้คนที่เดินไปมาบนถนน การโต้เถียงเมื่อครู่นี้ดูเหมือนจะดึงดูดความสนใจจากคนจำนวนไม่น้อย

อวิ๋นหงหล่างได้สติกลับมา กัดฟันกรอดและสะบัดมืออวิ๋นเฉิงเจ๋อออกไป “ปีกกล้าขาแข็งแล้ว คิดว่าตัวเองจะทำอะไรก็ได้ ไม่ช้าก็เร็วจะต้องล้มลงและรับรู้ถึงความโหดร้ายของโลกใบนี้!”