ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 750

กู้ชิงเจ๋อเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด แต่ไหนแต่ไรมาเขาดีต่ออวิ๋นเวยเพราะเป็นหน้าที่ของพี่ชาย

พี่ใหญ่พี่รองเย็นชาเกินไป น้องสาวล่วงเกินบิดามารดา บิดามารดาไม่สนใจก็ช่างเถอะ แต่พวกเขาพี่น้อง น้องสาวไม่ได้ทำผิดต่อพวกเขา หรือไม่สามารถใจกว้างต่อน้องสาวได้?

ทว่าบัดนี้ เขาและอวิ๋นเวยทำเรื่องพรรค์นี้ ภายภาคหน้าไม่สามารถพูดว่าระหว่างพวกเขาไม่มีอะไรได้อีก

ย้อนนึกถึงเมื่อแรกหวังซื่อพูดกับเขาว่าอย่าใกล้ชิดอวิ๋นเวยเกินไปนัก จนเกิดเป็นความสัมพันธ์ที่เหนือกว่าพี่น้อง เขายังตอบโต้อย่างมีเหตุผลได้ แต่บัดนี้เขายังมีหน้าอะไรพูดเช่นนี้อีก?

หลิ่วอวิ๋นเวยเห็นกู้ชิงเจ๋อถึงขั้นไม่คิดรับผิดชอบ สีหน้าเปลี่ยนเป็นไม่สบอารมณ์

“พี่สาม เหตุใดท่านทำกับข้าเช่นนี้? ข้า...หลายปีมานี้ข้าบริสุทธิ์ผุดผ่องมาโดยตลอด!”

พูดจบ หลิ่วอวิ๋นเวยก็ร้องไห้สะอึกสะอื้นใต้ผ้าห่ม

กู้ชิงเจ๋อที่เตรียมจากไปได้ยินเสียงร้องไห้ของหลิ่วอวิ๋นเวย ไม่อาจเมินข้ามได้ ทำได้เพียงเข้าไปปลอบ

“อวิ๋นเวย เจ้าอย่าเพิ่งร้อง มีเรื่องใดก็พูดกันดีๆ เจ้าอย่าซ่อนตัวใต้ผ้าห่มอีกเลย”

ยามกู้ชิงเหยี่ยนและกู้ชิงซิวมาถึงคฤหาสน์ที่อยู่ภายนอกของกู้ชิงเจ๋อ บ่าวรับใช้ก็ไปรายงาน กลับพบว่าภายในเรือนหลักไม่มีคน

“นายท่านใหญ่ นายท่านรอง บ่าวเองก็ไม่รู้ว่านายท่านไปอยู่ที่ใดขอรับ”

ผู้ดูแลบ้านเผยสีหน้าลำบากใจ เมื่อคืนฮูหยินพาคุณชายและคุณหนูเก็บของจากไปแล้ว

ตอนนั้นเขายังคิดว่าเพราะโมโหจึงกลับบ้านมารดาชั่วคราว ต่อมาถึงรู้ว่าที่แท้นายท่านและฮูหยินหย่ากันแล้ว ภายภาคหน้าฮูหยินไม่มีวันกลับมาอีก

นี่ทำให้เขาตกตะลึง เดิมทีอยากไปถามนายท่าน แต่นายท่านไม่ได้กลับเรือนหลัก

“เจ้าไม่รู้?”