ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 754

“มิได้ตั้งใจ?”

กู้ชิงเหยี่ยนหัวเราะพรืด หยิบหนังสือหย่าบนโต๊ะ “หมึกดำบนกระดาษขาวเขียนไว้อย่างชัดเจน เห็นได้ชัดว่าเป็นชื่อของเจ้า”

“เจ้าคงไม่บอกข้าว่าหนังสือหย่าเองก็เป็นเจ้าถูกวางยาแล้วเขียนกระนั้นหรือ? เช่นนั้นหลังเจ้าถูกวางยาแล้วก็ยังมีสติ!”

กู้ชิงเจ๋อถลึงตาใส่กู้ชิงเหยี่ยนอย่างโมโหหนึ่งปราด ทุกประโยคที่คนผู้นี้พูดล้วนทำให้เขาโมโหแทบตาย!

“พี่ใหญ่ เรื่องมาถึงขั้นนี้ ท่านจะต้องพูดแทงใจข้าให้ได้กระนั้น?”

“เจ้ามีความคิดถึงเพียงนี้ ข้าพูดแทงใจเจ้าที่ใดกัน? เพื่อหลิ่วอวิ๋นเวย เจ้าไม่ยอมรับท่านพ่อท่านแม่ ไม่ต้องการพี่ชาย แม้แต่ฮูหยินและลูกก็สามารถทอดทิ้งได้”

“บัดนี้เรื่องทั้งหมดล้วนเป็นสิ่งที่เจ้าต้องการไม่ใช่หรือ?” กู้ชิงเหยี่ยนพูดเสียงเรียบ

ต่อให้เป็นพี่น้องกัน เขาก็ไม่เข้าใจว่าเพราะเหตุใดกู้ชิงเจ๋อเลอะเลือนถึงเพียงนี้ได้ หลิ่วอวิ๋นเวยกรอกน้ำแกงลุ่มหลงให้ดื่มมากน้อยเพียงใดถึงสามารถหลงใหลเช่นนี้ได้?

“ข้าเปล่า ข้าเพียงคิดว่าหลายปีนี้อวิ๋นเวยผ่านมาอย่างไม่ง่าย เหตุใดพวกท่านต้องคิดกับข้าสกปรกถึงเพียงนี้!”

“ข้าเพียงแต่เห็นนางเป็นน้องสาว สายสัมพันธ์ที่เติบโตด้วยกันมาตั้งแต่เด็ก เห็นนางมีชีวิตไม่ดีข้าก็อยากช่วยสักครั้ง”

“หวังซื่อไม่เข้าใจข้า เหตุใดพวกท่านเองก็ไม่เข้าใจ? ตกลงข้าทำผิดที่ใด?” กู้ชิงเจ๋อตอบโต้

กู้ชิงเหยี่ยนถอนหายใจแรงๆ เฮือกหนึ่ง “เจ้าไม่มีทางช่วยแล้ว หวังซื่อไม่ใช่ไม่มีพี่ชายเสียหน่อย หรือนางจะไม่รู้ว่าระหว่างพี่น้องต้องใกล้ชิดกันเช่นไร?”

“หากเจ้าไม่มีความสัมพันธ์ส่วนตัวกับหลิ่วอวิ๋นเวย เพราะเหตุใดทุกคนจึงคิดว่าเจ้ามีปัญหากันเล่า?”

“ไม่ว่าเรื่องใดก็อย่าได้ถามผู้อื่นว่าเพราะอะไร เจ้าสมควรคิดดูว่าตกลงเจ้ามีความผิดหรือไม่!”

“เพียงคนเดียวคิดว่าเจ้ามีความผิด บางทีอาจเป็นปัญหาของนาง แต่ทุกคนล้วนคิดว่าเจ้ามีความผิด เจ้ายังคิดว่าทุกคนมีปัญหาอีกหรือ?”