ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 753

กู้ชิงเหยี่ยนเอ่ยปากเสียงเย็นชา “นับว่าเจ้ายังมีมโนสำนึกอยู่บ้างที่หย่ากับหวังซื่อ ปล่อยให้นางพาลูกจากไป อย่างน้อยก็หลีกเลี่ยงไม่ต้องเดือดร้อนไปกับเจ้า”

“จากที่ข้ามองดู หากเจ้ายังเป็นพ่อคนหนึ่ง ก็รีบเก็บเงินทองส่งไปให้หวังซื่อและลูกๆ เถอะ อย่างไรเสียเจ้าเก็บสิ่งเหล่านี้ไว้ก็ไม่มีประโยชน์อันใดแล้ว”

กู้ชิงเจ๋อได้ยินสีหน้าก็เผือดซีด สายตาเปี่ยมความรู้สึกเหลือจะเชื่อ

“พวกท่านพูดอันใด? หวังซื่อพาลูกจากไปแล้ว?”

“มิเช่นนั้นเล่า?” กู้ชิงเหยี่ยนถามกลับ

กู้ชิงเจ๋อส่ายหน้า “นี่เป็นไปไม่ได้!”

พูดไป เขารีบสวมเสื้อชั้นนอก รีบวิ่งออกไป เขาไม่เชื่อว่าหวังซื่อหย่าร้างกับเขาจริง!

พวกกู้ชิงเหยี่ยนเห็นกู้ชิงเจ๋อมีท่าทีแปลกใจ ชุลมุนวุ่นวายมานาน เขาไม่รู้กระทั่งหวังซื่อพาลูกๆ จากไปแล้วกระนั้นรึ?

เช่นนั้นหวังซื่อหย่ากับเขาได้เยี่ยงไร?

หลิ่วอวิ๋นเวยคิดอยากขวางกู้ชิงเจ๋อไว้ แต่พวกกู้ชิงเหยี่ยนทั้งสองคนอยู่ที่นี่ นางไม่มีโอกาสขัดขวาง พูดออกมาอย่างอดไม่ได้

“ข้ายังไม่ได้ใส่เสื้อผ้า พวกท่านอยู่ที่นี่ทำอันใด? หรืออยากจะทำลายความบริสุทธิ์ของข้า!”

ชั่วขณะได้ยินถ้อยคำนี้ กู้ชิงซิวรู้สึกเพียงอยากอาเจียน “ข้ามองเจ้าแวบเดียวก็รู้สึกสกปรกตา ยังจะทำลายความบริสุทธิ์ของเจ้า?”

“หลิ่วอวิ๋นเวย ไม่มีกระจกก็มีฉี่กระมัง? เจ้าเองก็ไม่ลองฉี่แล้วส่องตนเองดูเล่า ดูท่าทางไม่เป็นผู้เป็นคนขาดคุณธรรมของเจ้านั่น!”

“เมื่อคืนหากเจ้าไม่วางยา ชิงเจ๋อจะทำเรื่องพรรค์นี้กระนั้น?”

ได้ยินถ้อยคำหยามเหยียดจากฝ่ายชาย หลิ่วอวิ๋นเวยกำหมัดแน่น นี่คือเหยียบย่ำศักดิ์ศรีความเป็นสตรีของนางไว้ใต้ฝ่าเท้า!

น่ารังเกียจ!

“เจ้าใส่เถอะ พวกเรายังต้องการดวงตาอยู่”